Αναφέρετε για πρώτη φορά σε κιτάπια τούρκικα το 1582. Μπορεί όμως να χτίστηκε πολύ νωρίτερα, αφού η Κάμενα (το καμάρι του χωριού) είναι του 11ου αιώνος.
Λίγοι έμειναν στο χωριό αλλά δεν τα παρατάνε. Με τη βοήθειά όσων έφυγαν (αλλά δεν ξεριζώθηκαν) φτιάχνουν την εκκλησία, το δρόμο, το αλώνι, την πλατεία και ότι άλλο μπορούν.
Διέπρεψαν πολλοί από αυτό το χωριό, στην Ελλάδα και στην Αλβανία.
Θα αναφερθώ μόνο σε δύο πρόσωπα - γεγονότα που τα θεωρώ αξιομνημόνευτα :
Παναγιώτης Μάρτος,
Δάσκαλος, Πρόεδρος του Παραρτήματος Ομόνοιας Δελβίνου (91-94) ένας εκ των 5 ηγετών της Ομόνοιας που καταδικάστηκαν από το καθεστώς Μπερίσα (92-96).
Πατριάρχης Αθηναγόρας
Ίσως η μεγαλύτερη και η πιο αμφιλεγόμενη εκκλησιαστική προσωπικότητα του 20 αιώνα. Ηπειρώτης, γεννημένος στο Βασιλικό Πωγωνίου, τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στο Κακοδίκι. Οι πέτρινες τοιχοποιίες που φαίνονται απέναντι από την εκκλησία, κάτω από τα μπετά της πλατείας, είναι από το παλιό σχολείο του χωριού στο οποίο πήγε και ο Αρχιεπίσκοπος Αμερικής και μετέπειτα Πατριάρχης Κωνσταντινουπολεως Αθηναγόρας.
Περισσότερα για το χωριό από το εξαιρετικό βιβλίο του αγαπημένου Θωμάς Μαντης
Λεωνίδας Παππάς
Πολιτικός Μηχανικός / Πρώην Γενικός Πρόεδρος της ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ
Διαβάστε επίσης:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών