Στους πρόποδες του Πλατοβουνίου, πάνω από το χωριό Δερβιτσάνη, βρίσκεται σε πανοραμική θέση το Αλώνι της Ι. Μ. Ταξιαρχών που αγναντεύει τον ξακουστό κάμπο της Δερόπολης.
Δεν γνωρίζουμε πότε ξεκινάει η ιστορία του, όμως το πέρασμα του χρόνου του επιφύλαξε διαφορετική τύχη.
Το παρελθόν του αλωνιού χαρακτηριζόταν σχεδόν μαρτυρικό αφού το σχήμα και η αισθητική του έχουν τσαλακωθεί και έχουν αλλοιωθεί στο πέρασμα του χρόνου. Ήταν ένα εγκαταλειμμένο αλώνι, που τα τελευταία χρόνια έχει γίνει μέρος συνάντησης όλων των Δερβιτσιωτών που γιορτάζουν εκεί τη Δευτέρα του Πάσχα.Από την στιγμή που έπαψε να χρησιμοποιείται ως αλώνι, κάνεις μας δεν έβαζε χέρι για διάφορους λόγους. Μετά τις εργασίες στο παρεκκλήσι της Αγίας Άννης, εν γνώση της ενορίας μας, στις 28 Απριλίου ξεκίνησαν οι εργασίες στο Αλώνι, οι οποίες δεν γινόταν χωρίς όραμα, αλλά βάση κάποιου προμελετημένου σχεδίου.
Με πρωτοβουλία του Μιχάλη Μπαρούτα και μιας ομάδας εθελοντών Δερβιτσιωτών, που στη συνέχεια όλο και μεγάλωνε και δεν σταμάτησαν να προσφέρουν χρόνο και κόπο, το αλώνι μετατράπηκε σε ένα μικρό αμφιθέατρο. Ένα αμφιθεατρικό αλώνι που το έχτισε η αγάπη, ο εθελοντισμός, η προσφορά και όχι οι πολλοί «παράδες». Χτίστηκε από τους εμείς και όχι από τα εγώ.
Την ίδια στιγμή, όσο οι εργασίες ήταν σε εξέλιξη, ακολούθησαν λασπολογίες, αρνητικοί και ειρωνικοί σχολιασμοί από τους γνωστούς αγνώστους. Πράγμα που έκθετε τους ίδιους, γιατί δεν μπόρεσαν να πτοήσουν τους ανθρώπους που έχουν μέσα τους την αγάπη και την θέληση να προσφέρουν στην γενέτειρα τους. Και άνθρωποι της προσφοράς παραμένουν ανάμεσα μας και άλλοι πολλοί. Με τις αξίες, τα ιδανικά, την αγάπη για την πατρίδα, το σεβασμό για την ιστορία των προγόνων τους, τις ελπίδες, τους φόβους τους, τα βάσανα και τις ευκαιρίες που αναζητούν για να μπορέσουν κι αυτοί να «αναπνεύσουν» στον τόπο τους. Οι ζωές τους, οι πράξεις τους και οτιδήποτε σκέφτονται, είναι συνυφασμένα με όλα όσα έκαναν οι πρόγονοί τους.
Αυτά τα έργα πάντα ενώνουν και δεν διχάζουν, γιατί μετά από όλη αυτή την περιπέτεια που περάσαμε και συνεχίζουμε να περνούμε, στο ίδιο, αλλά ανακαινισμένο αλώνι, θα χορέψουμε όλοι μαζί. Χέρι-χέρι σαν Δερβιτσιώτες μαζί με φίλους του χωριού μας.
Και αν ακόμη υπάρχει κάποιος που δεν καταλαβαίνει το γεγονός αυτό, την επόμενη φορά να πάρει μέρος, ώστε να ζήσει και να νιώσει την ένωση μέσα του από την πρώτη στιγμή. Εκεί, που η πέτρα θα περάσει από χέρι σε χέρι για να βαλθεί στον τοίχο, στην αλληλοβοήθεια κατά την διάρκεια των εργασιών και στην ώρα του μεσημεριού. Τότε, που όλοι μαζί θα φάμε, σταυροπόδι, σε ένα αυτοσχέδιο τραπέζι γεμάτο αγάπη και προσφορά.
Σήμερα, που όλα αλλάζουν γύρω μας, ένα μόνο παραμένει ίδιο: η θέση του, το Αλώνι της Μονής Ταξιαρχών, και η χρήση του, ο χώρος συνάντησης των Δερβιτσιωτών!
Το Αλώνι θα συνδέει πλέον το παρελθόν με το παρόν και το μέλλον, την σημερινή Δερβιτσάνη με την παλιά Κουκούλια.
Σας ευχόμαστε υγεία και καλή αντάμωση!
Διαφάνεια Έργου
https://drive.google.com/file/d/16mfF...
https://drive.google.com/file/d/16mfF...
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών