Ο επίσκοπος Νεόφυτος ήταν σηµαντικό πρόσωπο, διότι όπως αµέσως θα δούµε απασχόλησε πολλές φορές την Πατριαρχική Σύνοδο. Ο Νεόφυτος έγινε επίσκοπος ∆ρυϊνουπόλεως προ του έτους 1595 και παρέµεινε µέχρι το 1610 αν όχι και πέρα από αυτό.
Μέσα από το περιεχόµενο στα πέντε πατριαρχικά συνοδικά γράµµατα της περιόδου 1602-1610, τα οποία αντιγράφτηκαν από τη γνωστή Νοµική Συναγωγή βλέπουµε µερικές από τις πτυχές της ποιµαντορικής δράσης του Νεόφυτου και κάποιων άλλων προσώπων.
Τον Απρίλιο του 1602 ο Πατριάρχης Νεόφυτος Β΄, ανήγγειλε µε συνοδικό γράµµα την καθαίρεση του ∆ρυϊνουπόλεως Νεοφύτου και την αποκατάσταση του θρόνου από άλλον επίσκοπο για τους εξής λόγους: ο Νεόφυτος αρνήθηκε να πληρώσει την ενυπόγραφο και οικειόχειρο οµολογία των τριάντα χιλιάδων άσπρων προς τον π. Νικόλαο, ο οποίος µε τη µεσολάβηση του πατριάρχη Ματθαίου Β΄, και για το καλό προφανώς της Επισκοπής, ζήτησε µόνο τις δεκαπέντε χιλιάδες. Όµως ο επίσκοπος, παρά τα επί τρία συνεχόµενα χρόνια παραινετικά πατριαρχικά γράµµατα, δεν συµµορφώθηκε και έτσι ήταν «..καθηρηµένος και γεγυµνωµένος πάσης αρχιερατικής ενεργείας και τάξεως και έκπτωτος του τε Θρόνου και της επαρχίας αυτού». Όµως δε βλέπουµε να εκλέγεται επίσκοπος αυτήν την περίοδο σ’αυτήν την επισκοπή.
Ένα δεύτερο όµως, αχρονολόγητο συνοδικό γράµµα του Πατριάρχη Νεοφύτου Β΄ προς το µητροπολίτη Ιωαννίνων και προς τους χριστιανούς της επαρχίας ∆ρυϊνουπόλεως ανήγγειλε τον συµβιβασµό µεταξύ του επισκόπου Νεοφύτου και του π. Νικολάου από τη Βάνιστα (χωριό κάτω ∆ερόπολης) µε το οποίο και αποκαταστάθηκε ο Νεόφυτος ξανά στο θρόνο του.
Το Μάρτιο του 1604 το συνοδικό γράµµα του Πατριάρχη Ραφαήλ ανέφερε ότι λυνόταν η διαφορά µεταξύ του ∆ρυϊνουπόλεως Νεοφύτου και του π. Νικολάου, του υιού του π. Ανδρέα από το χωριό Βάνιστα, µε βάση τη γενοµένη αιρετοκρισία του µητρ. Αθηνών Άνθιµου, του επισκόπου Βελλά Μανασσή, του σκευοφύλακος Γαβρά και του µεγάλου ρήτορα Γεωργίου. Με την απόφαση αυτή υποχρεούταν ο επίσκοπος Νεόφυτος να καταβάλει στον π. Νικόλαο 18.000 άσπρα, τα οποία και κατέβαλε ενώπιον των αιρετοκριτών. Ο Νεόφυτος δήλωσε ότι από τώρα και στο εξής ήταν εξοφληµένος και εξισασµένος προς το χρέος του και του αδελφού του Γαβριήλ, πρώην επισκόπου ∆ρυϊνουπόλεως. Στη συνέχεια ο επίσκοπος Νεόφυτος καταγγέλθηκε εκ νέου στο Πατριαρχείο αλλά δε γνωρίζουµε τους λόγους που ώθησαν στην κατηγορία. Πάντως από το αρχιερατικό συνοδικό γράµµα του Πατριάρχη Νεοφύτου Β΄, το Μάρτιο του 1610, µαθαίνουµε ότι ο επίσκοπος Νεόφυτος µόλις έµαθε τις κατηγορίες παρουσιάστηκε στη σύνοδο και απέδειξε ότι οι κατηγορίες ήταν ψευδείς. Βλέποντας η σύνοδος την αθωότητά του, αποφάσισε να διαµείνει ως γνήσιος επίσκοπος της επαρχίας και ποτέ άλλη φορά δε θα έπαιρνε υπόψη κατηγορίες εις βάρος του, αν δεν είχαν την υπογραφή του µητροπολίτη Ιωαννίνων και υπερτίµου και εξάρχου Κέρκυρας Μανασσή.
Πηγή πληροφοριών: Διατριβή επί Διδακτορία της Ευτυχίας Παππά με τίτλο "Η Επαρχία Δρυϊνουπόλεως της Β. Ηπείρου κατά τη νεότερη περίοδο (Τουρκοκρατία, 20ος αιώνας)".
Επόπτης καθηγητής Αθανάσιος Καραθανάσης
Μέλη: καθηγητής πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, καθηγητής Αθανάσιος Αγγελόπουλος.
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Σχολή Θεολογική. Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας.
Θεσσαλονίκη 2009
Διαβάστε ακόμη:
👉Κάντε εγγραφή στο κανάλι apenadi blogspot στο youtube για να βλέπετε πρώτοι τα βίντεο μας.
👉Ακολουθήστε μας στο facebook, κάνοντας like στη σελίδα Αγναντεύοντας για να βλέπετε πρώτοι τις δημοσιεύσεις μας
👉Ακολουθήστε μας στο twitter
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών