Ξεκινάω με την υπενθύμιση της παρακαταθήκης των προγόνων μας: «Το πρώτο σου χρέος εκτελώντας τη θητεία σου στη ράτσα, είναι να νιώσεις μέσα σου όλους τους προγόνους. Το δεύτερο να φωτίσεις την ορμή τους και να συνεχίσεις το έργο τους. Το τρίτο σου χρέος να παραδώσεις στον γιο σου την μεγάλη εντολή να σε ξεπεράσει». Όλους τους προγόνους! Πόσοι έχουμε υπόψη αυτές τις σοφότατες παρακαταθήκες και πόσοι αν τις ψηλαφούμε φοβόμαστε να τις εφαρμόσουμε;
Δυστυχώς, λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι αν και πέρασαν 30 χρόνια από τότε που κατέρρευσε η δικτατορία στην ιδιαίτερη πατρίδα μας, όσο και αν είχε φουντώσει η φλόγα του πατριωτισμού και της επαναφοράς των παραδόσεων, δυστυχώς λέγω, η φλόγα έσβησε γρήγορα, ως να ήταν φλόγα με χαμόκλαδα. Γιατί όμως;
Ο «δαίμονας» του εύκολου πλουτισμού! Η επίσημη εκπροσώπησή μας δελεάστηκε μεν από την επίσημη Αλβανία, αλλά και από την επίσημη Ελλάδα, ώστε να μη δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις με την Αλβανία. Σαν συνέπεια από την Αλβανία μέχρι την Ελλάδα (και πιο πέρα) γινήκαμε «σκορποχώρι».
Πρωτοστάτησαν μεν η ΟΜΟΝΟΙΑ και το Κ. Ε. Α. Δικαιωμάτων με τις παλινωδίες τους, αλλά και οι βουλευτές και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, η οποία ως αριστερίζουσα είχε βρεθεί στο στόχαστρο της Ομόνοιας και του Κ.Ε.Α.Δ., πότε και ως υπονομευτής τους, μη εξαιρώντας και κάποια επιβεβλημένα στελέχη με τις φιλοδοξίες τους. Ένα πανδαιμόνιο που μπερδεύονταν ο σκύλος να γνωρίσει τον αφέντη του.
Το ίδιο συνέβη και με αυτούς που μετοίκησαν στην Ελλάδα! Κάθε χωριό και αδελφότητα, σύλλογοι, ομοσπονδίες και συνομοσπονδίες! Έστω και αν οι εκπροσωπήσεις τους άρχισαν καλά, καθώς σύμφωνα με τις δυνατότητες ο καθένας ενδιαφέρονταν για το χωριό του, δεν άντεξαν για πολύ, καταβλήθηκαν από τον «δαίμονα», οπότε το μόνο που τους ενδιέφερε ήταν να έχουν στην τσέπη τους την σφραγίδα, που σήμαινε πρόσβαση σε όποιους Φορείς, για τα δικά τους προβλήματα.
Θα αποφύγω τις επαναλήψεις για το τι συνέβη στο παρελθόν, καθώς έχω αναφερθεί πολλές φορές. Αν ήμουνα πιο γνωστός στις νεότερες γενιές, οπότε θα ενδιαφέρονταν για τα βιβλία μου «Ανώνυμος και παρών Επιμένοντας» και «Αλήθειες που δεν διαψεύδονται», θα γνώριζαν τόσα που κάποιοι, οι οποίοι ακόμα και σήμερα παλινωδούν, θα υποχρεωθούν να συνεισφέρουν. Πρέπει να επαναφέρουμε την Κοινότητα στις αξίες που δικαιούται, από «ασήμαντη» σήμερα. Μήπως γεννηθήκαμε ραγιάδες, όπως αφήσαμε να μας θεωρούν οι Αλβανοί; Μήπως παρακατιανοί, όπως μας συμπεριφέρεται η επίσημη Ελλάδα; Είναι μεγάλη προσβολή για τους κατοίκους της Κοινότητάς, περίπου 150.000 ο σημερινός πληθυσμός (μη υπολογίζοντας και την προ του 1944 μετανάστευση, η οποία αδιαφορεί για την ύπαρξή μας), είναι μεγάλη προσβολή, λοιπόν, καθώς έχουμε καταντήσει σκορποχώρι!
Αν και υπερήλικας, επειδή είμαι από τους ολίγους όπου και πριν, αλλά κυρίως μετά το 1990 (μέχρι και σήμερα) προσπαθώ για το σύνολο, εννοείται για ότι εξαρτάται από εμένα, συμβουλεύω όσους «καβαλίκεψαν το καλάμι» και σφυρίζουν αδιάφορα: Προσγειωθείτε στις παρακαταθήκες των προγόνων μας! Κατεβείτε απ’ το καλάμι και βγείτε στο μεϊντάνι! Ως πρώην στελέχη και διανοούμενοι το χρωστάτε στην ιδιαίτερη πατρίδα και στους συμπατριώτες μας.
Δώστε το παρών λοιπόν, έστω με ιδέες και με συμβουλές, για το πώς να βοηθήσουμε, ώστε η ηγεσία της Ομόνοιας, η Τοπική αυτοδιοίκηση, τα δυο Κόμματα και οι βουλευτές, να συνδιαλέγονται ενωτικά, να κατεβάζουν τους πιο ικανούς υποψήφιους (για όποιον Φορέα) ενωτικά, να οργανώνουν όποιες επετείους ενωτικά, να αποφασίζουν για τα κρίσιμα ζητήματα που αφορούν την Κοινότητα ενωτικά, να συμπαραστέκονται στα μέλη της, ανά την επικράτεια και ανά την Ελλάδα, ενωτικά. Αυτό είναι το χρέος μας έναντι των συμπατριωτών και της ιδιαίτερης πατρίδας, το χρέος έναντι των ίδιων των εαυτών μας. Πως είναι δυνατόν να υπάρχουν τόσα «καπετανάτα» χωρίς να συνδιαλέγονται και να συντονίζονται αναμεταξύ τους;
Ας ξεχάσουμε το τι συνέβη μέχρι σήμερα, ας απαλλαγούμε από τα εύσημα για τους «γιατρούς» όπου ενώ η «εγχείρηση πέτυχε ο ασθενείς πέθανε», ας ξεχάσουμε εγωισμούς και μικροπρέπειες! Η ιδιαίτερη πατρίδα μας, οι εναπομείναντες στα πάτρια και όσοι αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν, όλοι εκπέμπουμε SOS!
SOS λοιπόν από έναν υπερήλικα! Στην ζωή μου δεν διακατεχόμουν από κακίες, αλαζονείες και μικροπρέπειες! Παρ’ όλες τις κακίες που αντιμετώπισα μέχρι το 1988, από δικούς μας «κακόψυχους» αρρωστημένους φανατικούς του πρώην συστήματος, ήμουν πάντα τιμώμενος για την προσφορά μου, σε όποιον τομέα και αν εργάστηκα. Το ίδιο και μετά το 1990. Αν και επιμελής στο καθήκον ως Υπεύθυνος της Εφορίας Πολιτιστικών Μνημείων Αγίων Σαράντα και Δελβίνου, δεν έλειψε η προσφορά μου, ώστε η οργάνωση της Ομόνοιας να θεωρείται ο θεμέλιος λίθος της μεταδικτατορικής εποχής. Ποτέ όμως δεν ζήτησα πρωτεία, αν και οι ομογενείς της Πόλης των Α. Σαράντα, με τίμησαν με πρωτεία. Αναφέρθηκα στα παραπάνω για να διευκρινίσω στους αναγνώστες ότι κανένας δεν θα βρει «άκρη» για κάτι το αρνητικό. Επίσης για το δικαίωμα του να συμβουλεύω, προς συνδρομή στα όσα αναφέρθηκα πιο πάνω.
Συμβουλεύω λοιπόν τους κυρίους Βαγγέλη Ντούλε, αν και ικανότατος για την ρητορική και τις γνώσεις του για τα προβλήματα, πρέπει κάπως να προσγειωθεί. Επίσης τον κ. Βαγγέλη Τάβο, ικανότατος μεν, αλλά πρέπει να ανεβάσει λίγο τον πήχη του. Ο κ. Ζαρμπαλάς, αν και η θητεία του βρέθηκε μεταξύ δύο «συμπληγάδων», ως άριστος γνώστης έχει τι να προσφέρει για τα παραπάνω. Οι κ. Μπολάνος και Λ. Παππάς δεν πρέπει να απουσιάζουν από το κάλεσμα. Ο κ. Π. Μπάρκας, ως παντογνώστης και αξιόλογος διανοούμενος, απ’ τον οποίο ούτε τώρα λείπουν οι σχολιασμοί, πρέπει επίσης να δηλώσει παρόν. Παρόν και η κ. Μπεζιάνη ως επίτροπος, οι κ. Β. Παπαχρήστος και Κ. Μπάρκας, οι οποίοι διετέλεσαν ως Γραμματείς του Γ. Συμβουλίου. Επίσης ο πρώην αντιπρόεδρος Γ. Μάνος. Δε γνωρίζω γιατί προτίμησαν την αφάνεια οι κ. Γ. Ντάκος, Γ. Γιάννης, Ν. Κατσαλίδας, Α. Βασίλης, Α. Πούλιος, Θ. Μήτσος, Κ. Μακαριάδης, Α. Μάρτος, Β. Τσιάκος, Β Μπιλέρος, οι άλλοτε κοινοτάρχες κ. Τόλης, Λιούλιος, Ντούτσης, Αναγνώστης, Καλυβάς και πολλοί άλλοι, τα ονόματα των οποίων μου διαφεύγουν. Όσο για τα μέλη του σημερινού προεδρείου της Ομόνοιας, και οι σημερινοί Δήμαρχοι, το έργο των οποίων ακόμα δεν έχει κριθεί, αν λάβουν υπόψη την συμβουλή μου οφείλουν να βρουν τον τρόπο για την οργάνωση αυτού του επιχειρήματος. Δε γνωρίζω κατά πόσο έχει την στήριξη του Γ. Συμβουλίου της Ομόνοιας ο νυν αντιπρόεδρος για την Ελλάδα κ. Γ. Τζομάκας. Γνωρίζω όμως την ετοιμότητα και τις πρωτοβουλίες του για την επίλυση του προβλήματος των ανασφάλιστων υπερήλικων και των εν σύνταξη αδικημένων ομογενών μας, αν και «χοντροκέφαλη» η επίσημη Ελλάδα, οπότε πιστεύω θα θεωρήσει σωστή και θα εκτιμήσει την συμβουλή μου.
Μεγάλος ο αριθμός των στελεχών, οι περισσότεροι των οποίων αναδείχθηκαν μέσα από τα σπλάχνα της Κοινότητας! Πολλά όμως και τα προβλήματα που καλούνται να συμμετάσχουν για λύσεις. Θα απορρίψουν άραγε την συμβουλή μου; Ας αναμένω!
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών