«Δεν ξέρω γιατί έχω χαρεί περισσότερο. Για το βραβείο ή γιατί μοιράζομαι τη σκηνή μαζί σου. Είσαι ο ήρωάς μου, όπως και όλων των Βορειοηπειρωτών, αλλά και όλων των απανταχού Ελλήνων. Και τώρα ξέχασα τι θέλω να πω, γιατί κέρδισα και γιατί χαίρομαι γ' αυτό το βραβείο, μ' εσένα δίπλα μου». Η συγκινητική απεύθυνση του Χρήστου Μάστορα προς Πύρρο Δήμα λίγους εξέπληξε. Ο χρυσός Ολυμπιονίκης παρέδωσε στον δημοφιλή καλλιτέχνη το βραβείο του στα Mad Video Music Awards 2020. Η επιτυχία του «Δεν έχω ιδέα» - τραγούδι των ΑRCADE (Αναστάσιος Ράμμος, Παύλος Μανώλης, Diveno, Gabriel Russel) που κυκλοφορεί από την Panik - με εικόνες στο βιντεοκλίπ βγαλμένες από πίνακες του Ρενέ Μαγκρίτ, αναδείχθηκε τραγούδι της χρονιάς. Είναι μια ακόμη σημαντική στιγμή για τον frontman του συγκροτήματος «Μέλισσες», η οποία γίνεται αφορμή για να υπενθυμίσει τον αγώνα που έδωσε για να κατακτήσει τα όνειρά του. Η διαδρομή του δεν ήταν εύκολη υπόθεση, είχε όμως πάθος και δίψα για ζωή.
Ο Χρήστος Μάστορας είδε το πρώτο φως σ' ένα μικρό χωριό, το Βοδινό, «το μπαλκόνι της Δρόπολης» όπως το αποκαλούν - το οποίο βρίσκεται κοντά στα ελληνοαλβανικά σύνορα, το 1986. Αναφέρεται συχνά με αναρτήσεις του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, στις ρίζες του. «Οι παππούδες μας, που μας λένε ιστορίες γεμάτες σοφία και διδάγματα, είναι μηχανές του χρόνου» έγραψε σε παλαιότερο ποστ του. Είναι υπερήφανος και συνδεδεμένος με τον τόπο καταγωγής του παρότι από τις πρώτες εικόνες της μνήμης του κυριαρχεί η αγωνία για την επιβίωση. Οχι μόνο εξαιτίας του σκληρού καθεστώτος του Χότζα, αλλά και γιατί σε ηλικία 2 ετών κινδύνεψε να χάσει τη ζωή του. Νόσησε από ένα είδος λευχαιμίας, που απαιτούσε συνεχείς μεταγγίσεις αίματος. Οι πρώτες εκτιμήσεις των γιατρών στα Τίρανα ήταν απαισιόδοξες. Ηλπιζαν μόνο σε ένα θαύμα. Και το έκανε ένας γιατρός, ο Αχιλλέας, ο οποίος ζούσε στο διπλανό χωριό, στη Δρόπολη. Ο πατέρας του Χρήστου, Αλφρεντ, τον συνάντησε και του ζήτησε τη βοήθειά του. Ο περιζήτητος γιατρός έφτιαξε ένα σκεύασμα από βότανα, το οποίο του το έδιναν κρυφά από τους άλλους γιατρούς. Σε λίγες εβδομάδες η ασθένειά του άρχισε να υποχωρεί και οι γιατροί του νοσοκομείου μιλούσαν για θαύμα.
Λίγα χρόνια αργότερα, μετά το άνοιγμα των συνόρων οι γονείς του Αλφερντ και Ντονίκα αναζήτησαν μια καλύτερη ζωή στην Ελλάδα. Εγκαταστάθηκαν μαζί με τα δυο τους παιδιά, τον Χρήστο και την αδελφή του Αμαλία, στο Κουκάκι προσπαθώντας να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα.
Ο αγώνας για την επιβίωσε δεν στερούσε την τρυφερότητα και την αγάπη προς τα παιδιά τους. Το πάθος για τη μουσική ο γνωστός τραγουδιστής το χρωστάει στον πατέρα του. Οταν ήταν μωρό τον νανούριζε με μια κιθάρα. «Ημουν μωρό και ο πατέρας μου από δίπλα κρατούσε μια ηλεκτρική κιθάρα, την οποία έμαθα αργότερα ότι την είχε φτιάξει μόνος του. Ημουν σχεδόν κρεμασμένος από το μπράτσο της κιθάρας, ο ήχος με τρέλαινε», έχει δηλώσει και πιστεύει ότι έτσι γεννήθηκε και η επιθυμία του να γίνει κιθαρίστας. Αναζήτησε νωρίς τον δρόμο που θα τον οδηγούσε στα ανοιχτά της μουσικής. Πήγαινε Δημοτικό όταν, μαζί με δυο φίλους του, φτιάχνουν το πρώτο τους γκρουπάκι. Αρχισαν να γράφουν στίχους και να ντύνουν τις έτοιμες μελωδίες ενός αρμονίου του πατέρα του. Τότε αρχίζει μαθήματα κιθάρας και τον γοητεύει η μέταλ μουσική. Στο Γυμνάσιο δημιουργεί την πρώτη του μπάντα, τους True Illusion. Το επόμενο βήμα ήταν να παρουσιάσει σε μουσικές σκηνές τα τραγούδια που έγραφε στον υπολογιστή του. Το στοίχημα για τον καλλίφωνο νεαρό με το άσπρο καπέλο και τις τιράντες που τραγουδούσε κυρίως ξένο ρεπερτόριο, είχε αρχίσει να κερδίζεται.
Από το 2008
Το 2008 ήρθαν οι «Μέλισσες», τα πρώτα κομμάτια τους άρχισαν να γίνονται επιτυχίες και όλοι να στρέφουν το βλέμμα τους στο παιδί που μπορεί να μεταμορφωθεί στη σκηνή και να υπηρετήσει με ακρίβεια και πάθος ό,τι κληθεί να τραγουδήσει. Αυτό θα μπορούσε να είναι μια ερμηνεία όσων επιχειρούν να βρουν τους λόγους που ο Χρήστος Μάστορας έχει κατακτήσει τον σεβασμό και τη συμπάθεια ακόμη και καλλιτεχνών που βρίσκονται μακριά από το είδος που υπηρετεί.
Ο τραγουδιστής του δημοφιλούς γκρουπ μοιράστηκε τη σκηνή του Ηρωδείου με τον Γιώργο Νταλάρα, του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με την Καμεράτα υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου, στην παράσταση «Συμφωνικές ροκ μεταμορφώσεις», έκανε ντουέτο με τον Δημήτρη Μπάση, συμμετείχε ως μέλος της κριτικής επιτροπής σε δύο ταλεντ σόου. Φυσικά δεν σταματούν εδώ τα βασικά γεγονότα της διαδρομής του. Η συνέχεια για τον Χρήστο Μάστορα δείχνει να είναι ορμητική. Γνωρίζει πια τα ρεύματα του ποταμού και κουμαντάρει με δεξιοτεχνία και δυναμισμό την πορεία του. Είτε ανεβάζει ημίγυμνες φωτό από το μπαλκόνι του σπιτιού του στους προσωπικούς του λογαριασμούς στα social media, είτε κάνει δημόσιες παρεμβάσεις για θέματα που αφορούν τους ομογενείς της Βορείου Ηπείρου προκαλώντας το ενδιαφέρον ακόμη και του Πρωθυπουργού, υπενθυμίζει ότι δεν έστρεψε άδικα τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του.
Λίγα χρόνια αργότερα, μετά το άνοιγμα των συνόρων οι γονείς του Αλφερντ και Ντονίκα αναζήτησαν μια καλύτερη ζωή στην Ελλάδα. Εγκαταστάθηκαν μαζί με τα δυο τους παιδιά, τον Χρήστο και την αδελφή του Αμαλία, στο Κουκάκι προσπαθώντας να κάνουν ένα νέο ξεκίνημα.
Ο αγώνας για την επιβίωσε δεν στερούσε την τρυφερότητα και την αγάπη προς τα παιδιά τους. Το πάθος για τη μουσική ο γνωστός τραγουδιστής το χρωστάει στον πατέρα του. Οταν ήταν μωρό τον νανούριζε με μια κιθάρα. «Ημουν μωρό και ο πατέρας μου από δίπλα κρατούσε μια ηλεκτρική κιθάρα, την οποία έμαθα αργότερα ότι την είχε φτιάξει μόνος του. Ημουν σχεδόν κρεμασμένος από το μπράτσο της κιθάρας, ο ήχος με τρέλαινε», έχει δηλώσει και πιστεύει ότι έτσι γεννήθηκε και η επιθυμία του να γίνει κιθαρίστας. Αναζήτησε νωρίς τον δρόμο που θα τον οδηγούσε στα ανοιχτά της μουσικής. Πήγαινε Δημοτικό όταν, μαζί με δυο φίλους του, φτιάχνουν το πρώτο τους γκρουπάκι. Αρχισαν να γράφουν στίχους και να ντύνουν τις έτοιμες μελωδίες ενός αρμονίου του πατέρα του. Τότε αρχίζει μαθήματα κιθάρας και τον γοητεύει η μέταλ μουσική. Στο Γυμνάσιο δημιουργεί την πρώτη του μπάντα, τους True Illusion. Το επόμενο βήμα ήταν να παρουσιάσει σε μουσικές σκηνές τα τραγούδια που έγραφε στον υπολογιστή του. Το στοίχημα για τον καλλίφωνο νεαρό με το άσπρο καπέλο και τις τιράντες που τραγουδούσε κυρίως ξένο ρεπερτόριο, είχε αρχίσει να κερδίζεται.
Το 2008 ήρθαν οι «Μέλισσες», τα πρώτα κομμάτια τους άρχισαν να γίνονται επιτυχίες και όλοι να στρέφουν το βλέμμα τους στο παιδί που μπορεί να μεταμορφωθεί στη σκηνή και να υπηρετήσει με ακρίβεια και πάθος ό,τι κληθεί να τραγουδήσει. Αυτό θα μπορούσε να είναι μια ερμηνεία όσων επιχειρούν να βρουν τους λόγους που ο Χρήστος Μάστορας έχει κατακτήσει τον σεβασμό και τη συμπάθεια ακόμη και καλλιτεχνών που βρίσκονται μακριά από το είδος που υπηρετεί.
Ο τραγουδιστής του δημοφιλούς γκρουπ μοιράστηκε τη σκηνή του Ηρωδείου με τον Γιώργο Νταλάρα, του Μεγάρου Μουσικής Αθηνών με την Καμεράτα υπό τη διεύθυνση του Γιώργου Πέτρου, στην παράσταση «Συμφωνικές ροκ μεταμορφώσεις», έκανε ντουέτο με τον Δημήτρη Μπάση, συμμετείχε ως μέλος της κριτικής επιτροπής σε δύο ταλεντ σόου. Φυσικά δεν σταματούν εδώ τα βασικά γεγονότα της διαδρομής του. Η συνέχεια για τον Χρήστο Μάστορα δείχνει να είναι ορμητική. Γνωρίζει πια τα ρεύματα του ποταμού και κουμαντάρει με δεξιοτεχνία και δυναμισμό την πορεία του. Είτε ανεβάζει ημίγυμνες φωτό από το μπαλκόνι του σπιτιού του στους προσωπικούς του λογαριασμούς στα social media, είτε κάνει δημόσιες παρεμβάσεις για θέματα που αφορούν τους ομογενείς της Βορείου Ηπείρου προκαλώντας το ενδιαφέρον ακόμη και του Πρωθυπουργού, υπενθυμίζει ότι δεν έστρεψε άδικα τα φώτα της δημοσιότητας πάνω του.
tanea.gr
- Το Βοδίνο
- Εστία Δερόπολης για Χρήστο Μάστορα: Χαιρόμαστε που είσαι δίπλα μας
- Κάλαντα των Φώτων στη Βόρεια Ήπειρο
- Πλημμυρικά φαινόμενα στη Δρόπολη (φωτο)
- Η συγκινητική αφιέρωση του Χρήστου Μάστορα κατά τη βράβευσή του για το βραβείο καλύτερου τραγουδιού (vid)
- Δείτε την 225η εκπομπή "Περπατώντας στον τόπο μας" [vid]
👉Κάντε εγγραφή στο κανάλι apenadi blogspot στο youtube για να βλέπετε πρώτοι τα βίντεο μας.
👉Ακολουθήστε μας στο facebook, κάνοντας like στη σελίδα Αγναντεύοντας για να βλέπετε πρώτοι τις δημοσιεύσεις μας
👉Ακολουθήστε μας στο twitter
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών