Όπως ήρθε, έτσι θα φύγει και ο 107ος Φλεβάρης

Ο ασπρομάλλης Φλεβάρης με τις βαθιές ρυτίδες του, χαρακωμένες και στο κουφάρι της ιδιαίτερης πατρίδας μας, ο Φλεβάρης με το ρόπαλό του στο χέρι, ως την «δαμόκλειο σπάθη» να εκφοβίζει τους «ανυπάκουους»! Ο αλαζόνας Φλεβάρης ο οποίος, ενώ καθ’ όλη την στράτα του κατασπάραξε ασύλληπτα την υπό ομηρία Κοινότητά μας, ούτε που τόλμησε να αναμετρηθεί με τον εμπαιγμό της ιστορίας. Απεναντίας κάτω από το πέπλο του «φαντάσματος», περί «Μεγάλων Δυνάμεων», κατάργησε το νόημα της αλήθειας και παρότρυνε τους πιο θαρραλέους πατριώτες να νομίζουν ότι, έστω φυλακισμένοι ή καταδικασμένοι εις θάνατον, έστω στην εξορία ή ζωντανοί νεκροί στην άμορφη «αγέλη», θα το συντρίψουν!

Αλήθεια πόσοι φυλακίστηκαν, πόσοι καταδικάστηκαν εις θάνατο, πόσοι εξορίστηκαν ή καταδιώχθηκαν για την «μαύρη» βιογραφία τους, πριν και κυρίως κατά την διάρκεια της δικτατορίας στην ιδιαίτερη πατρίδα μας; Επίσημα κανένας μας δε γνωρίζει! Αυτό που γνωρίζουμε είναι ότι τα τελευταία θύματα ήταν τα 4 παιδιά του Αλύκου, ούτε που γίνεται λόγος για τους ενταφιασμένους, όντας εν τη ζωή, στα συρματοπλέγματα της Κακαβιάς, ενώ πρόσφατα για τον Αριστοτέλη Γκούμα και τον Κωνσταντίνο Κατσίφα. Οπότε δε γνωρίζουμε ούτε αν προσκληθούμε να καταθέσουμε στεφάνι στο «Ηρώο», στο Σύνταγμα, αν και το σύμβολο της Βορείου Ηπείρου, καθώς για την Βόρειο Ήπειρο γίνεται λόγος, το άγαλμα γυναίκα με τα χέρια δεμένα πισθάγκωνα, βρίσκεται κρυμμένο ή καταχωνιασμένο, στα άδυτα των αποθηκών του Δημαρχείου της Αθήνας.

Αν προσκληθούμε, καθώς η πανούκλα που θερίζει, όπως εδώ έτσι και στην ιδιαίτερη πατρίδα μας, είναι συμβατή με τον αγώνα εκείνης της περιόδου! Στα χωριά της ιδιαίτερης πατρίδας μας ελλιπή η έλλειψη αστυνόμευσης, οπότε οι κλοπές και πολλά άλλα προβλήματα. Λόγω του κορωνοϊού και η απομόνωση που επέβαλε η μητέρα Ελλάδα, οπότε ούτε επαφές με τα παραμεθόρια νοσοκομεία, για φαρμακευτική κάλυψη και για επείγοντες αρρώστιες ή επαφές με τις οικογένειες των παιδιών τους, ούτε και ένα συμβολικό επίδομα για τους υπερήλικες, για να συμπληρώσουν την πενιχρή σύνταξη της Αλβανίας.

Τι να ζητήσει περισσότερο η Κοινότητά μας από την Αλβανία, εκτός της εφαρμογής του «καθεστώτος» των παγκόσμιων συμβάσεων περί μειονοτήτων, όταν γνωρίζει ποια η κατάσταση επιβίωσης του πληθυσμού της γενικότερα; Όταν και η Ελλάδα, η Μητέρα πατρίδα, η οποία (εκτός των ευεργεσιών) χρωστάει τόσα πολλά στους Βορειοηπειρώτες. Οι πρόγονοί μας όχι μόνο για την ανεξαρτησία της αλλά και σε όλους τους άλλους πολέμους θυσιάστηκε, όπως και συνεχίζει. Η Ελλάδα μας λοιπόν, η οποία ούτε τους υπερήλικες δεν θεωρεί Έλληνες! Καμιά μέριμνα σε αυτή την πιο δύσκολη περίοδο της ζωής τους, όπως μεριμνεί και την κατηγορία της φτωχολογιάς της, μάλλον μέριμνα θεωρεί την όσο πιο γρήγορη μετάβασή μας στον Άγιο Πέτρο.

Για να γίνουμε Έλληνες, μάλλον νεοέλληνες, εφεύρε τα 35 χρόνια διαμονής στην Ελλάδα, δυστυχώς και τα 40 χρόνια για όσους εξαιτίας ηλικίας συνταξιοδοτήθηκαν ή θα συνταξιοδοτηθούν. Έτσι το αποφάσισε κάποτε ο άλλοτε υπουργός κ. Βρούτσης, έτσι το βρήκε και το επισφράγισε και ο κ. Κατρούγκαλος, έτσι το θυμιατίζει και η σημερινή κυβέρνηση. Επανέρχομαι όμως στα του εμπαιγμού της ιστορίας, περί αλήθειας ή μη του Βορειοηπειρωτικού ζητήματος.

Μήπως ήρθε η ώρα η Ελλάδα να αναθεωρήσει την ιστορία της; Εκλογές στις 6 του Δεκέμβρη του 1915, με συμμετοχή και των Βορειοηπειρωτών. Προέκυψε φιλοβασιλική κυβέρνηση, με πρωθυπουργό τον αείμνηστο Σκουλούδη. Οπότε στις 11 του Γενάρη, του 1916, κάθισαν στα έδρανα της Βουλής και 15 εκλεγμένοι Βορειοηπειρώτες βουλευτές. Η πρώτη απόφαση αυτής της κυβέρνησης, υπό τον Στέφανο Σκουλούδη, ήταν η ακύρωση της απόφασης της κυβέρνησης Βενιζέλου, περί προσωρινής στρατιωτικής παρουσίας στη Βόρειο Ήπειρο. Ενώ με βαρυσήμαντο Βασιλικό Διάταγμα, στις 3 του Μάρτη 1916, επέκτεινε την ισχύος του 258 νόμου και για την Βόρειο Ήπειρο. Δηλαδή βάση αυτού του διατάγματος η Κυβέρνηση κήρυξε επισήμως την προσάρτηση της Βορείου Ηπείρου στην Ελλάδα (εφημερίς της Κυβερνήσεως του Βασιλείου της Ελλάδας, Α΄1,17 Μαρτίου 1916, αρ. 54).

Μέχρι πότε όμως; Μέχρι την 14η Ιουνίου του 1917 όπου ο Βενιζέλος ο οποίος, διαιρώντας την Ελλάδα στα δύο είχε δημιουργήσει δική του κυβέρνηση στην Θεσσαλονίκη. Οπότε με την βοήθεια και των «συμμάχων» δυνάμεων της ΑΝΤΑΝΤ επέστρεψε στην Αθήνα και «απομάκρυνε» τους πολιτικούς του αντιπάλους, σχηματίζοντας νέα κυβέρνηση. Σαν συνέπεια, ακυρώνοντας τα πεπραγμένα της Βουλής της 6ης Δεκεμβρίου, του 1915, μαζί και το βασιλικό διάταγμα, έδιωξε μια για πάντα και τους Βορειοηπειρώτες βουλευτές. Δηλαδή οι περιοχές μας, απελευθερωμένες από τον Νοέμβρη του 1912, ξανά το 1914 όταν τις καταδίκασαν στην υπό αναγνώριση γειτονική επικράτεια, από τις 3 του Μάρτη του 1916 μέχρι τις 14 Ιουνίου του 1917 (περίπου για ένα χρόνο και 3.5 μήνες) υπήρξαν προσαρτημένες στην μητέρα πατρίδα.

Μήπως ήρθε η ώρα να αναρωτηθούμε για την περίοδο η οποία σχολιάζεται μεροληπτικά από την Ιστορία; Καθώς ο «εμπαιγμός», για 107 χρόνια συνέχεια, μόνο θυσίες και κακά έχει προκαλέσει στην Κοινότητά μας. Εννοώ να επιδιώξουμε όσο γίνεται καλές και σταθερές σχέσεις με την επικράτεια στην οποία επιβιώνουμε (και συνεχίζουμε), εννοείται όχι απεμπολώντας τα δικαιώματά μας ως Ελληνική Εθνική Μειονότητα, ώστε να εμποδίσουμε κάθε προσπάθεια παρακρατικών να μολύνουν την συνύπαρξή μας, καθώς διαιωνίζεται μια κατάσταση για την οποία η επίσημη Ελλάδα εν συνεχεία «σφυρίζει» αδιάφορα.

Τηλέμαχος Λαχανάς
👉Κάντε εγγραφή στο κανάλι apenadi blogspot στο youtube για να βλέπετε πρώτοι τα βίντεο μας.
👉Ακολουθήστε μας στο facebook, κάνοντας like στη σελίδα Αγναντεύοντας για να βλέπετε πρώτοι τις δημοσιεύσεις μας
👉Ακολουθήστε μας στο twitter 

Σχόλια