Ήταν και είναι το μεγαλύτερο χωριό στο βόρειο τμήμα του Πωγωνίου.
Σύμφωνα με το βιβλίο του Γρηγόρη Κατσαλίδα, «Η Ταυτότητα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού», η ονομασία του χωριού είναι παραποίηση της αρχαίας τοπωνυµίας του χωριού που λεγόταν Πολυανή.
Κατά τον Λαµπρίδη υπήρχαν στην συγκεκριµένη κοινότητα 24 εκκλησίες, ποια όμως εποχή οικοδοµήθηκαν άγνωστο. Οι εµπορευόµενοι στη Βλαχία πολυτσιανίτες έστελναν ετησίως στις αρχές του 17ου αι. 500 γρ. υπέρ της κεντρικής εκκλησίας του χωριού στο όνοµα της Γεννήσεως της Θεοτόκου.
Ιερός Ναός Ταξιαρχών
Σύμφωνα με το «Επιγραφαί και ενθυμήσεις Β. Ηπείρου», του Παναγιώτη Πουλίτσα, επίσημα είναι οι παρακάτω εκκλησίες : Αγίου Αθανασίου ανηγέρθηκε το 1513, Αγίου ∆ηµητρίου, όπου πάνω στην εσωτερική θύρα γράφει ότι ανακαινίστηκε και ανιστορήθηκε ο ναός διά συνδροµής των αδελφών Παπακυριάκη και Γεωργοπούλου και των Γεωργίου Παπαβασιλείου και Γεωργίου Λογοθέτη, αρχιερατεύοντος επισκόπου ∆ρυϊνουπόλεως Συµεών τον Απρίλιο του 1551, ενώ στην αντίθετη πλευρά του αυτού υπερθύρου αναφέρει ότι κτίσθηκε το έτος 1538, των Ταξιαρχών, επί του τοίχου κάτω από εικόνα η χρονολογία 1795 είναι αφιερωµατική. Ναός του Αγίου Νικολάου, στο πάνω μέρος επιτυµβίου στήλης λίθινης εντοιχισµένης έξω του ναού γράφει «ΧΕΝΥΣΑΡΧ..ΑΟΥ ΧΑΙΡΕ». Κατά τα «Ηπειρωτικά Ιστορικά Μελετήµατα» του Ιωάννη Λαµπρίδη κτίστηκε το 1130.
Άγιος Αθανάσιος
Σύμφωνα με το βιβλίο του Σύνδεσµος Συνταξιούχων Ελληνοδασκάλων «Τα Τοπωνύμια» το πηγάδι της Αγίας Τριάδας προς το δρόμο της Ζαγοριάς κτίστηκε το 1612.
Κατά τον 14ον αιώνα και στις αρχές της Τουρκοκρατίας γνώρισε μεγάλη οικονομική ανάπτυξη και κάθε εβδομάδα πραγματοποιούνταν εμποροπανήγυρη, ενώ, σύμφωνα με τον Βακαλόπουλο, στα τέλη του 19ου αιώνα στην Πολύτσανη είχαν απομείνει 220 οικογένειες.
Το χωριό δεν διαθέτει καλλιεργήσιμη γη εκτός από κάποια κηπάρια, τα λεγόμενα μποστάνια, που χρησίμευαν και χρησιμεύουν προς καλλιέργεια λαχανικών για ατομική εξυπηρέτηση.
Με βάση τα «Οδοιπορικά Ηπείρου και Θεσσαλίας» στην απογραφή του 1880 είχε χριστιανούς 600, σύμφωνα με την «Εθνολογική Στατιστική της Β. Ηπείρου το 1913» το 1913 είχε 1.650, ενώ, σύμφωνα με το «Η Αλβανία το 1927» του Teki Selenica, το 1927 είχε 1.536.
Το σχολικό έτος 1893-1894 λειτουργούσε δημοτικό µε 103 μαθητές και δυο διδάσκαλους, που είχε αρχίσει να λειτουργεί το 1866.
Διαβάστε ακόμη:
👉Κάντε εγγραφή στο κανάλι apenadi blogspot στο youtube για να βλέπετε πρώτοι τα βίντεο μας
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών