Ο Ιωάννης Δούκας ήταν Έλληνας ζωγράφος που άκμασε κατά τον 19ο αιώνα. Διακρίθηκε κυρίως στον τομέα της προσωπογραφίας.
Γεννήθηκε στο Αργυρόκαστρο το 1841. Το 1859 γράφτηκε Σχολείο των Τεχνών της Αθήνας (την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) ενώ από το 1865 ως το 1868 συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου έχοντας ως δάσκαλο τον Καρλ φον Πιλότυ. Αργότερα σπούδασε στο Παρίσι υπό τον Ζαν-Λεόν Ζερόμ. Κατόπιν εργάστηκε στο Παρίσι, τη Μασσαλία και τη Βιέννη όπου διακρίθηκε ως προσωπογράφος. Το 1876, επέστρεψε στην Αθήνα όπου και πέθανε το 1916. Έργα του υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος, στην Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας - Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα, στην ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Λίβερπουλ και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές.
Ο Δούκας Θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του είδους του κατά τον 19ο αιώνα. Χαρακτηριστικό στοιχείο των έργων του είναι η απεικόνιση των προσώπων με ρεαλιστική και ψυχογραφική διάθεση. Στη θεματολογία του, πέραν των προσωπογραφιών, εντάσσονται επίσης ιστορικές, μυθολογικές, αλληγορικές και θρησκευτικές παραστάσεις. Επίσης, ασχολήθηκε και με την αντιγραφή έργων ξένων ζωγράφων, όπως του Ρέμπραντ, του Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς κ.ά. Μεταξύ των έργων του, περιλαμβάνονται οι προσωπογραφίες του αρχιεπισκόπου Γερμανού, του Δημητρίου Σεμιτέλου, του Δημητρίου Ορφανίδη κ.ά.
Όσον αφορά την εκθεσιακή του δραστηριότητα, σε αυτή συμπεριλαμβάνονται συμμετοχές στην Exposition des Artistes Vivants του Παρισίου το 1869, στα Ολύμπια του 1870 ( όπου απέσπασε βραβείο ) και του 1888 καθώς και σε εγχώριες εκθέσεις όπως στην Οικία Μελά (1881), στον φιλολογικό σύλλογο Παρνασσό (1885) και στην έκθεση της Εταιρείας των Φιλοτέχνων, της οποίας υπήρξε δραστήριο μέλος.
Γεννήθηκε στο Αργυρόκαστρο το 1841. Το 1859 γράφτηκε Σχολείο των Τεχνών της Αθήνας (την μετέπειτα Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών) ενώ από το 1865 ως το 1868 συνέχισε τις σπουδές του στην Ακαδημία Καλών Τεχνών του Μονάχου έχοντας ως δάσκαλο τον Καρλ φον Πιλότυ. Αργότερα σπούδασε στο Παρίσι υπό τον Ζαν-Λεόν Ζερόμ. Κατόπιν εργάστηκε στο Παρίσι, τη Μασσαλία και τη Βιέννη όπου διακρίθηκε ως προσωπογράφος. Το 1876, επέστρεψε στην Αθήνα όπου και πέθανε το 1916. Έργα του υπάρχουν στην Εθνική Πινακοθήκη της Ελλάδος, στην Δημοτική Πινακοθήκη Λάρισας - Μουσείο Γ.Ι. Κατσίγρα, στην ορθόδοξη εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Λίβερπουλ και σε πολλές ιδιωτικές συλλογές.
Ο Δούκας Θεωρείται ως ένας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του είδους του κατά τον 19ο αιώνα. Χαρακτηριστικό στοιχείο των έργων του είναι η απεικόνιση των προσώπων με ρεαλιστική και ψυχογραφική διάθεση. Στη θεματολογία του, πέραν των προσωπογραφιών, εντάσσονται επίσης ιστορικές, μυθολογικές, αλληγορικές και θρησκευτικές παραστάσεις. Επίσης, ασχολήθηκε και με την αντιγραφή έργων ξένων ζωγράφων, όπως του Ρέμπραντ, του Πέτερ Πάουλ Ρούμπενς κ.ά. Μεταξύ των έργων του, περιλαμβάνονται οι προσωπογραφίες του αρχιεπισκόπου Γερμανού, του Δημητρίου Σεμιτέλου, του Δημητρίου Ορφανίδη κ.ά.
Όσον αφορά την εκθεσιακή του δραστηριότητα, σε αυτή συμπεριλαμβάνονται συμμετοχές στην Exposition des Artistes Vivants του Παρισίου το 1869, στα Ολύμπια του 1870 ( όπου απέσπασε βραβείο ) και του 1888 καθώς και σε εγχώριες εκθέσεις όπως στην Οικία Μελά (1881), στον φιλολογικό σύλλογο Παρνασσό (1885) και στην έκθεση της Εταιρείας των Φιλοτέχνων, της οποίας υπήρξε δραστήριο μέλος.
Διαβάστε ακόμη:
👉Ακολουθήστε μας στο facebook, κάνοντας like στη σελίδα Αγναντεύοντας για να βλέπετε πρώτοι τις δημοσιεύσεις μας
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών