Μητροπολίτης Δρυϊνουπόλεως Βασίλειος Παπαχρήστου (1858-1936)

Γεννήθηκε το 1858 στο Άνω Λάμποβο Αργυροκάστρου.

Αμφισβητήθηκε όσο κανείς άλλος Ιεράρχης της επαρχίας Δρυϊνουπόλεως, αλλά όμως ταυτόχρονα προσέφερε, όσο κανείς άλλος τις υπηρεσίες του στη μητρόπολη Δρυϊνουπόλεως και στο Έθνος. 

Κυριότερος εχθρός του μητροπολίτη ήταν ο Έλληνας πρόξενος στο Αργυρόκαστρο Αρ. Ζάχος. Την περίοδο του Αυτόνομου Αγώνα οι ψευδοπατριώτες του προξενείου, του Πατριαρχείου και της Ελληνικής κυβερνήσεως, οι οποίοι παρέσυραν το μεγαλύτερο μέρος του ελληνικού λαού δεν φάνηκαν χρήσιμοι, ενώ ο μητροπολίτης Βασίλειος ήταν στην πρώτη γραμµή του Αγώνα. Με την εξορία του μητροπολίτη Βασιλείου το 1916 από τις Ιταλικές αρχές τερμάτισε η ιστορία της μητρόπολης Δρυϊνουπόλεως και ακολούθησε νέα σελίδα, η πιο τραγικότερη από όλες τις εποχές. 

Σε ηλικία τεσσάρων ετών ακολουθώντας τη μητέρα του, μετέβηκε στην Κων/πολη, πλησίον του ιερέα πατέρα του, ο οποίος διετέλεσε το 1886-1888 σακελάριος της μονής Καµµένα. Το 1875-1882, φοίτησε µε τη βοήθεια του Πατριάρχη Ιωακείµ στη Μεγάλη του Γένους Σχολή. 

Πλούσιο το βιογραφικό του, το οποίο αναφέρεται στην περίοδο που ήταν µητρ. Βελεγράδων. Συγκεκριµένα: Γεννήθηκε το 1858. Ηλικία ετών 42, τόπος γεννήσεως Άνω Λάµποβο, Αργυροκάστρου, νοµαρχία Ιωαννίνων. Προηγούµενη υπηρεσία: 1. Καθηγητής θρησκευτικών και ελληνικών στο Κεστοράτιο ∆ιδασκαλείο και ιεροκήρυξ στο Αργυρόκαστρο. 2. Καθηγητής θρησκευτικών στο γυµνάσιο και στο κεντρικό παρθεναγωγείο των Σερρών και ιεροκήρυξ αυτής. 3. Καθηγητής των θρησκευτικών στο γυµνάσιο και στο κεντρικό παρθεναγωγείο Αδριανουπόλεως και ιεροκήρυξ αυτής. 4. Επίσκοπος ∆αφνουσίας στο ∆εµίρ Ισάρ της Μακεδονίας. 5. Μητροπολίτης Λιτίτσης στο Ορτάκοϊ Αδριανουπόλεως. 6. Τοποτηρητής της µεγάλης πρωτοσυγγελίας του Οικ. Πατριαρχείου επί Πατριαρχείας Ανθίµου Τσάτσου εχων και τη µητρόπολη Λιτίτσης. 7. Μητροπολίτης Παραµυθίας και Φιλιατών. Ως προς τον χαρακτήρα ήταν µειλίχιος, πράος, συµβιβαστικός, φυσιογνωµία συµπαθέστατη, άριστης συµπεριφοράς και έδειχνε ζήλο για την εκπλήρωση της ανατεθειµένης αποστολής του. Από την µέχρι τώρα συναστροφή µου µπορώ να πω ότι ο ιεράρχης αυτός εµφορείτο υπ’ ακραιφνών ελληνικών αισθηµάτων, δεν ευρίσκω συνεπώς βάσιµη την δοθείσα σε µένα γι’αυτόν πληροφορία, παρά του νυν µητροπολίτη Κορυτσάς ότι εµπνεόταν υπ’αλβανικών φρονηµάτων. 

Στις 12-02-1908 ο επίσκοπος Ιωαννίνων Φώτιος, ερχόµενος από την Κων/πολη, ανέφερε σε κάποιον Αντωνιάδη ότι ο µητρ. Βελεγράδων Βασίλειος και ο Παραµυθίας Ιερόθεος µετατεθόταν εναλλάξ. Θα ήταν καλό ο µητρ. Βελεγράδων να µην ερχόταν στα µέρη ταύτα καθόσον δεν εµφορείτο υπό εθνικών αισθηµάτων. Τον επόµενο χρόνο, τον Απρίλιο ή Αύγουστο του 1909 µετετέθη ο Βελεγράδων Βασίλειος στο Αργυρόκαστρο. Στις 17-5-1910 το προξενείο Ιωαννίνων ανέφερε στο υπουργείο Εξωτερικών, ότι από έγγραφο του ∆ιευθύνοντος του Προξενείου στην Αυλώνα, του οποίου αντίγραφο διεβιβάσθη και στο εδώ, ο ∆ρυϊνουπόλεως χαρακτηριζόταν ως αλβανιστής φωτοσβέστης και παρακαλούσε να του ανακοινωθούν οι πληροφορίες. Στις 26-12-1910 ο πρόξενος Αργυροκάστρου Ζάχος ανέφερε στο υπ.Εξ., ότι ο ψοφοδεής ∆ρυϊνουπόλεως απέστειλε µε τον επίτροπό του στον µουτεσαρίφη Αργυροκάστρου 40 φρ. χρυσά για τον έρανο υπέρ του Τουρκικού στόλου, παρότι ο αρχιερατικός επίτροπος κατά την απουσία του µητροπολίτη προσέφερε 40 γρ. Αγνοώ τι έπραξαν σε παρόµοιες περιπτώσεις οι άλλοι µητροπολίτες του Οικ. Θρόνου. Επίσης, οι έλληνες αναγκάσθηκαν, πιεσθέντες, να προσφέρουν χρήµατα. Οι κατηγορίες δεν έπαψαν ούτε και µετά την αποχώρησή του από το Αργυρόκαστρο και την εγκατάστασή του στο ∆ελβινάκι. Ο µητροπολίτης Βελλάς και Κονίτσης Πανάρετος υποψιαζόταν ότι η αιτία της προσάρτησης των 24 χωριών της επαρχίας του το 1924 στη µητρόπολη ∆ρυϊνουπόλεως και Πωγωνιανής οφειλόταν στον εξόριστο µητρ. Βασίλειο και θεωρούσε αυτόν ως υποκινητή. Αβάσιµη πληροφορία αναφέρει ότι, υπάρχει ανέκδοτη µελέτη του Βασιλείου, η οποία επισηµαίνει ένα µεγάλο ποσοστό λέξεων της Οµηρικής Ελληνικής εποχής εισηγµένες που είναι στην αλβανική γλώσσα. Ευρισκόµενος στην Αθήνα πέθανε στις 26 Φεβρουαρίου 1936. Η σορός του µεταφέρθηκε επισήµως στο ∆ελβινάκι, όπου και ετάφη.

Πηγή πληροφοριών: Διατριβή επί Διδακτορία της Ευτυχίας Παππά με τίτλο "Η Επαρχία Δρυϊνουπόλεως της Β. Ηπείρου κατά τη νεότερη περίοδο (Τουρκοκρατία, 20ος αιώνας)"

• Η εκκλησιαστική κατάσταση στη Δρόπολη την περίοδο της Τουρκοκρατίας
• Το Χασκοβο
• Ιερά Μονή Κοιµήσεως της Θεοτόκου Ραβενίων (φωτό & βίντεο)
• Η επανάσταση του Γκιώνη Λέκκα (Γκιουλέκα) στην Ήπειρο το 1847 και το ελληνοαλβανικό κράτος που δεν έγινε ποτέ
• Ιερά Μονή Κοιµήσεως της Θεοτόκου ∆ρυάνου
• Επίσκοπος Δρυϊνουπόλεως Νεόφυτος

👉Κάντε εγγραφή στο κανάλι apenadi blogspot στο youtube για να βλέπετε πρώτοι τα βίντεο μας.

👉Ακολουθήστε μας στο facebook, κάνοντας like στη σελίδα Αγναντεύοντας για να βλέπετε πρώτοι τις δημοσιεύσεις μας

👉Ακολουθήστε μας στο twitter