Στη Μονάδα 9 στα Τίρανα, αλλά και σε κάθε γωνιά της Αλβανίας, μια νέα πνοή γίνεται αισθητή. Δεν προσπαθούν να πουλήσουν οι εκστρατείες ελπίδας, αλλά το πνεύμα της κούρασης, της αηδίας και της εξέγερσης ενάντια σε μια δύναμη που εδώ και 12 χρόνια κυβερνά με αλαζονεία, απάτη και ατελείωτη λεηλασία.
Το Σοσιαλιστικό Κόμμα σήμερα βρίσκεται στο χαμηλότερο σημείο του. Είναι καρικατούρα του εαυτού του - ένα κόμμα που δεν εμπιστεύεται πλέον τους δικούς του μαχητές, πόσο μάλλον τους ιδεαλιστές που κάποτε έβλεπαν σε αυτό μια αριστερή δύναμη, απλών ανθρώπων, ελπίδας για κοινωνική δικαιοσύνη.
Η ίδια ατμόσφαιρα γίνεται αισθητή και στην περιοχή του Αργυροκάστρου. Στο ιστορικό προπύργιο της αριστεράς, όπου κάποτε το Σοσιαλιστικό Κόμμα κέρδισε με διαφορές δημοψηφίσματος, σήμερα η εκστρατεία είναι ζοφερή, σιωπηλή και απελπιστική. Γιατί κανείς δεν θυσιάζεται πια για ένα σύστημα που μόνο ανταμείβει το πελατολόγιο και εγκατέλειψε την υπόλοιπη κοινωνία.
Όταν μια πολιτική δύναμη φτάνει στο σημείο να μην υπάρχουν επίτροποι για να κάθονται στα εκλογικά τμήματα –όχι από φόβο, αλλά από περιφρόνηση – τότε δεν είμαστε πλέον σε προεκλογική εκστρατεία, αλλά σε πολιτική κηδεία.
Αυτό δεν είναι πλέον μόνο δυσαρέσκεια. Είναι μια σιωπηλή εξέγερση που παίρνει μορφή κάθε μέρα. Μια εξέγερση που δεν σταματά πια. Και το Σοσιαλιστικό Κόμμα πρέπει να το κάνει σωστά: δεν υπάρχει κανένα χαρτί για να παίξουν. Γιατί όταν οι άνθρωποι δεν σε αγαπούν πια, ούτε το χρήμα, ούτε η εξουσία, ούτε η προπαγάνδα μπορούν να σε σώσουν, ούτε καν το διαβατήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών