Στο Γαλατά Χανίων, κοντά στο πατρικό του, εκεί που αναπαύονται ο πατέρας του και ο αδελφός του.
Έθεσε έναν όρο μόνο: το σχέδιο να περιλαμβάνει και μια πορτοκαλιά- ήθελε πολύ να μοιάζει με τον τάφο του Πάμπλο Νερούντα...
Πέρασαν πολλά χρόνια από τότε και δεν ξανασυζητήθηκε το θέμα. Δεν χρειάσθηκε άλλωστε. Για όλους ο Μίκης ήταν αθάνατος.
Παραμένει αθάνατος. Απλώς αποφάσισε να συναντήσει τον αδελφοποιτό του Διαμαντή Πεπελάση. Τέσσερα χρόνια έχουν να τα πουν.
Ο Μίκης έζησε πολλές ζωές ανάμεσά μας. Αδύνατο να φτάσει μια ζωή για όσα έκανε στην τέχνη και την πολιτική.
«Ο μεγαλύτερος Έλληνας» έλεγε πάντα ο Λευτέρης Παπαδόπουλος. Υπήρξαν πολλοί μεγαλύτεροι Έλληνες μέσα στον Μίκη. Ο Ελύτης, ο Σεφέρης, Ρίτσος, ο Μακρυγιάννης, ο Καζαντζάκης. Και πολύς Μίκης!
Ήταν φαινόμενο δημιουργίας και μαχόμενης δημόσιας παρουσίας ταυτόχρονα.
Ίσως ποτέ δεν ξεκαθάρισε μέσα του αν είναι καλλιτέχνης ή πολιτικός. Η διαδρομή του στα δημόσια πράγματα άφησε ίχνη που δεν έχουν ερμηνευτεί ακόμη.
Μονίμως επικεφαλής κάποιου κινήματος, τέσσερις φορές βουλευτής μία φορά υπουργός, παρών σε κάθε αγώνα.
Αιώνιος έφηβος, αντιφατικός, αυθεντικός και ειλικρινής σε όλα και στα αντίθετά τους.
Με ασίγαστο πάθος για δημοκρατία και ελευθερία, κινήθηκε σε ολόκληρο το πολιτικό φάσμα με πληθωρικότητα, έμπνευση, με λάθη και πάντα με καλές προθέσεις.
Εμβληματική φυσιογνωμία για πολλές εποχές, για πολλές γενιές, για πολλούς λαούς.
Ανεξάντλητος στις πολιτικές εμπειρίες του και χειμαρρώδης στις διηγήσεις του υπήρξε, δια του παραδείγματος τη ζωής του, ο πιο συναρπαστικός αφηγητής της ιστορίας της Ελλάδας και της Αριστεράς .
Κατέκτησε ότι μπορεί να ονειρευτεί ένας δημιουργός. Κάθε εβδομάδα σε κάποιο σημείο του πλανήτη παίζεται ένα έργο του.
Σε αυτόν τον πλανήτη ο ίδιος κινήθηκε οριζοντίως και καθέτως.
Συναναστράφηκε τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του 20ου αιώνα και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού και στα δυο ημισφαίρια, στην Ανατολή και τη Δύση.
Ακατάβλητος, πηγαίος, και πάντα δημιουργικός, αθεράπευτα προοδευτικός, αληθινός αριστερός, μαχόμενος ακόμη και με τις αντινομίες του.
Κατάπινε τον πόνο, την μοναξιά και τα βάσανά του και προχωρούσε αγέρωχος. Όπως όταν , ντυμένος στα μαύρα, διηύθυνε μεγάλες ορχήστρες και μεγάλους ερμηνευτές.
Μέσα του είχε πολύ Ελλάδα, και πολύ αγάπη για τους ανθρώπους. Ακόμη και για τους βασανιστές του.
Ανταποκρίθηκε ακόμη και στην παράκληση του Λαδά, να τον συγχωρήσει για το μίσος με το οποίο τον καταδίωξε ο συνταγματάρχης της χούντας.
Παρά την κακή υγεία του -και άλλες προσωπικές δυσχέρειες- ήταν παρών σε κάθε διαμαρτυρία, ικανοποιώντας τη μεγαλύτερη επιθυμία του: να πεθάνει όρθιος!. Και το κατάφερε- ίσως ο μόνος όρθιος ανάμεσά μας.
Κατέκτησε ότι μπορεί να ονειρευτεί ένας δημιουργός. Κάθε εβδομάδα σε κάποιο σημείο του πλανήτη παίζεται ένα έργο του.
Σε αυτόν τον πλανήτη ο ίδιος κινήθηκε οριζοντίως και καθέτως.
Συναναστράφηκε τις μεγαλύτερες προσωπικότητες του 20ου αιώνα και στις δυο πλευρές του Ατλαντικού και στα δυο ημισφαίρια, στην Ανατολή και τη Δύση.
Ακατάβλητος, πηγαίος, και πάντα δημιουργικός, αθεράπευτα προοδευτικός, αληθινός αριστερός, μαχόμενος ακόμη και με τις αντινομίες του.
Κατάπινε τον πόνο, την μοναξιά και τα βάσανά του και προχωρούσε αγέρωχος. Όπως όταν , ντυμένος στα μαύρα, διηύθυνε μεγάλες ορχήστρες και μεγάλους ερμηνευτές.
Μέσα του είχε πολύ Ελλάδα, και πολύ αγάπη για τους ανθρώπους. Ακόμη και για τους βασανιστές του.
Ανταποκρίθηκε ακόμη και στην παράκληση του Λαδά, να τον συγχωρήσει για το μίσος με το οποίο τον καταδίωξε ο συνταγματάρχης της χούντας.
Παρά την κακή υγεία του -και άλλες προσωπικές δυσχέρειες- ήταν παρών σε κάθε διαμαρτυρία, ικανοποιώντας τη μεγαλύτερη επιθυμία του: να πεθάνει όρθιος!. Και το κατάφερε- ίσως ο μόνος όρθιος ανάμεσά μας.
Γιώργος Λακόπουλος / ieidiseis.gr
Διαβάστε περισσότερα:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών