"Χωριό μου με μεγάλωσες με πόνους, με στερήσεις ,
φτωχό χωριό που σε ποθώ μέσα από τις αναμνήσεις."
Το κεφαλοχώρι, αλλά πλέον και το ακριτοχώρι της Δερόπολης δεν είναι άλλο από την Δερβιτσάνη. Αρχαιοτάτων χρόνων χωριό το οποίο το καταλαβαίνουμε και από τα ερείπια της Κουκούλιας.
Η Δερβιτσάνη είναι χτισμένη αμφιθεατρικά στους πρόποδες του Πλατοβουνίου. Είναι χωρισμένο σε 4 "γενικούς" μαχαλάδες: Μεσοχώρι, Κάτω Μαχαλάς, Σπαθιά και Παλιουργιά.
Το χωριό ξεχωρίζει για τον πληθυσμό του ο οποίος διακρίνεται για την φιλοξενία, την εργατικότητα αλλά και τον πατριωτισμό. Επίσης, τους Δερβιτσιώτες, τους χαρακτηρίζει η αγάπη τους για το χωριό. Όσο μακριά και αν πήγαν, κράτησαν στενή σχέση και το επισκέπτονται συχνά. Ένα μεγάλο μέρος ξενιτεμένων έχουν γυρίσει στις πατρογονικές τους εστίες.
"Όλου του κόσμου τα καλά,
στον κόσμο να αποκτήσω,
το σπίτι μου και το χωριό,
δεν θα τα λησμονήσω."
Μεγάλο μέρος των σπιτιών του έχουν ανακαινιστεί και λίγα είναι αυτά που αποτελούν μέρος της ηπειρωτικής αρχιτεκτονικής. Η Δερβιτσάνη όμως, όσο για την ιστορία της, αλλά και τα αξιοθέατα που σου έχει μπορεί να αποτελέσει πόλο έλξης. Αυτό που δεν πρέπει να χάσει κάνεις όμως είναι τα ανταμώματα των Δερβιτσιωτών την Δευτέρα του Πάσχα και το 15Αύγουστο.
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών