Αγαπητές Φίλες και Φίλοι,
Συμπατριώτισσες και Συμπατριώτες,
Πραγματοποιήσαμε ακόμη μια δυναμική διαμαρτυρία για την καθυστέρηση επίλυσης χρόνιων και πολύ βασικών προβλημάτων που αφορούν τον συνταξιοδοτικό νόμο, την Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2021 στην πλατεία Κλαυθμώνος στην Αθήνα.
Όλοι και όλες μας δώσαμε το παρών γι’ ακόμη μία φορά με ένα μεγάλο -αναπάντητο ακόμη- ερώτημα να μας βασανίζει: Έως πότε θα πλήττουν την εθνική μας αξιοπρέπεια;
Όλοι και όλες μας συγκεντρωθήκαμε γι’ ακόμη μία φορά με έναν μεγάλο καημό να σιγοκαίει στα βάθη της ψυχής μας: Γιατί τόση αδιαφορία, Γιατί τόση κοροϊδία;
Σύσσωμος ο βορειοηπειρωτικός κόσμος μαζί με όλους τους φορείς, συλλόγους και την επιτροπή συνταξιούχων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας υπό την αιγίδα της Ανεξάρτητης Συμμαχίας για την Αττική (ΑΣΑ), δώσαμε το παρών στη συγκέντρωση – διαμαρτυρία για τον άδικο νόμο που αφορά το συνταξιοδοτικό.
Όλοι μας ενωμένοι, από την αρχή «αγκαλιάσαμε» αυτήν την διαδήλωση προκειμένου να εκφράσουμε την έντονη αγωνία και ανησυχία μας για το δυσοίωνο μέλλον της κοινότητάς μας, καθώς με την πολιτική των περικοπών που ακολουθείται από όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, δυστυχώς χιλιάδες συμπατριώτες μας περνούν πολύ δύσκολες στιγμές και θα συνεχίσουν να περνούν εάν η κατάσταση δεν αλλάξει άμεσα και αποτελεσματικά. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα για τους γονείς μας, τις γιαγιάδες και τους παππούδες μας.
Όλοι μας με μια φωνή, κρατούσαμε ελληνικές σημαίες και πραγματοποιήσαμε ειρηνική πορεία προς την πλατεία Συντάγματος, με σκοπό να υπενθυμίσουμε στην ελληνική κυβέρνηση να πραγματοποιήσει τις προεκλογικές και μετεκλογικές δεσμεύσεις της. Δεσμεύσεις που εδώ και πολύ καιρό, με αφορμή και την υγειονομική κρίση, έχουν κρυφτεί στα συρτάρια ή ακόμη χειρότερα έχουν πεταχτεί στο «κάλαθο των αχρήστων».
Ωστόσο, κάποιοι είχαν άλλα σχέδια μπροστά στον φόβο της παρουσίας μας έξω από τη βουλή και μας απέτρεψαν να διαμαρτυρηθούμε έξω από το ελληνικό Κοινοβούλιο και μάλιστα υπό την πρωτοφανή (!) παρουσία των ΜΑΤ προκειμένου να ασκήσουν ψυχολογική βία και φόβο στο πλήθος και να περιορίσουν τη διαδήλωσή μας. Μία λέξη μόνο μπορώ να πω: ΝΤΡΟΠΗ!
Ντροπή για όλους εκείνους που γι’ ακόμη μια φορά μας ταπεινώνουν.
Ντροπή για όλους εκείνους που γι’ ακόμη μια φορά μας περιφρονούν.
Οι Βορειοηπειρώτες έχουμε αποδείξει ουκ ολίγες φορές ότι είμαστε φιλειρηνικοί και φιλήσυχοι. Δεν δημιουργούμε επεισόδια και αποφεύγουμε ακραίες καταστάσεις. Ποιοι και τι φοβήθηκαν και δεν άφησαν τους αδύναμους συνταξιούχους να διαδηλώσουν ειρηνικά έξω από τη βουλή και να καταθέσουν το ψήφισμά τους;
Δυστυχώς, μετά από αυτήν την πρωτάκουστη ενέργεια, το ποτήρι της αδικίας ξεχειλίζει επικίνδυνα εις βάρος μας.
Έως πότε θα γίνεται αυτό;
Έως πότε θα μας αδικούν;
Έως πότε θα μας εξαπατούν;
Το βασικό σύνθημα της διαδήλωσης ήταν «Μητσοτάκη νιώθουμε προδομένοι». Πράγματι, οι Βορειοηπειρώτες νιώθουμε προδομένοι και εξαπατημένοι. Και αυτό, επειδή η παρούσα κυβέρνηση και προσωπικά ο Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης δεν εφαρμόζει τις τροπολογίες που έχουν ψηφιστεί από την ελληνική Βουλή και δεν υλοποιεί τις προεκλογικές του υποσχέσεις. Είναι πλέον πασιφανές, πως η παρούσα κυβέρνηση γυρνά προκλητικά την πλάτη στα προβλήματά των αδύναμων Βορειοηπειρωτών συνταξιούχων.
Είναι πλέον επιτακτική ανάγκη η οριστική λύση του συνταξιοδοτικού για τους ασφαλισμένους ομογενείς στην Ελλάδα, καθώς και τους ανασφάλιστους υπερήλικες που εξαιρέθηκαν αδίκως από το κοινωνικό βοήθημα προηγούμενων ετών. Πρέπει να μπει ένα οριστικό τέλος στην εντεινόμενη και διαχρονική αντισυνταξιουχική πολιτική της Κυβέρνησης για τα προβλήματα που ταλανίζουν τις ευάλωτες ομάδες της Βορειοηπειρωτικής μας κοινότητας.
Είναι λυπηρό για εμάς τους Βορειοηπειρώτες και ντροπιαστικό για την ελληνική κυβέρνηση, εν έτει 2021 να ζητάμε τα αυτονόητα, δηλαδή αυτά που παρανόμως μας έχουν αφαιρεθεί.
Είναι ντροπιαστικό, να φτάνουμε στον Οκτώβριο του 2021, έπειτα από μια πληθώρα ενεργειών, παρεμβάσεων, πρωτοβουλιών και συναντήσεων με το πολιτικό προσωπικό και να μην υπάρχει καμία απολύτως εξέλιξη στα κρίσιμα ζητήματα που ταλαιπωρούν τη κοινότητά μας. Ακόμη μια προκλητικά έμπρακτη απόδειξη για το πόσο μας υπολογίζουν έτσι ώστε να εξακολουθούν να μας αντιμετωπίζουν ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Οι Βορειοηπειρώτες τελικά αποδεικνύεται πως αποκτούν «αξία» για την πολιτική ηγεσία μόνο την περίοδο των εκλογών. Τότε είναι που σύσσωμα τα πολιτικά κόμματα μας θυμούνται και μας «τάζουν λαγούς με πετραχήλια» προκειμένου να καπηλευτούν την ψήφο μας. Τότε είναι που με κούφιες υποσχέσεις, ψεύτικα λόγια, φιλικά χτυπήματα συμπαράστασης στην πλάτη βρίσκονται δίπλα μας. Και την επομένη των εκλογών, γίνονται άφαντοι και.. «φωνή βοώντος εν τη ερήμω».
Δεν θέλουμε άλλο αυτήν την «υποστήριξη». Δεν θέλουμε άλλο την «φιλική συμμετοχή» τους στα προβλήματα μας. Δεν έχει κανένα νόημα να παρευρίσκονται σε πάσης φύσεως εκδηλώσεις των Βορειοηπειρωτών δίνοντας χαριστικά το παρών τους, να μας συμπονούν μόνο στα λόγια για τις δυσκολίες μας, να μας υποδέχονται με χαμόγελο κατανόησης σε κάθε επίσημη συνάντηση, να μας σφίγγουν σφιχτά το χέρι, να μας κοιτάζουν στα μάτια, την στιγμή που τώρα σε ένα από τα πιο σημαντικά θέματα για την κοινότητά μας, ένα θέμα ζωτικής σημασίας και επιβίωσης για τους ηλικιωμένους, απουσιάζουν προκλητικά, κωφεύουν και «ποιούν την νήσσαν». Ενώ βέβαια, αξίζει να σημειωθεί, πως έχουν κάνει χιλιάδες πορείες για άλλους λαούς (παλαιστίνιους, πακιστανούς, κ.α.) ποτέ όμως για ζητήματα που αφορούν τους Βορειοηπειρώτες και γενικότερα τη Βόρειο Ήπειρο.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να υπενθυμίσω στην ελληνική πολιτική ηγεσία πως οι Βορειοηπειρώτες είναι Έλληνες πολίτες και δεν έπαψαν ποτέ να το φωνάζουν.
Θα ήθελα να υπενθυμίσω στην ελληνική πολιτική ηγεσία πως οι Βορειοηπειρώτες διαφυλάττουν με νύχια και με δόντια την ελληνικότητα τους και το έχουν πληρώσει πολύ ακριβά με φυλακίσεις, εκτελέσεις, βανδαλισμούς, κλπ.
Θα ήθελα να υπενθυμίσω στην ελληνική πολιτική ηγεσία, πως με αφορμή και την επέτειο των διακοσίων χρόνων από την ελληνική επανάσταση του 1821 εναντίον του οθωμανικού ζυγού, ότι το έθνος χρωστάει πολλά στη Βόρειο Ήπειρο γιατί χάρισε πραγματικούς ευεργέτες, σωτήρες, όπως οι Ευαγγέλης και Κωνσταντίνος Ζάππας, Ιωάννης Μπάγκας, Γεώργιος Σίνας, Απόστολος Αρσάκης κ.α.
Ε λοιπόν, είμαστε εδώ για να τους τα υπενθυμίζουμε συνέχεια μέχρι να τα αφομοιώσουν.
Ο αγώνας για κοινωνική δικαιοσύνη συνεχίζεται, θα συνεχίζουμε να διεκδικούμε:
Πρώτον, την αποκατάσταση του νόμου Κατρούγκαλου, (διατάξεις του άρθρου 7 παρ. 2, Ν. 4387/2016), που θέτει ως όρο τα 40 χρόνια διαμονής στην Ελλάδα για την χορήγηση της πλήρους εθνικής σύνταξης στους ομογενείς. Όπως άλλωστε, ανέφερα και κατά την ομιλία μου στην διαδήλωση, αυτό δεν μπορεί να κατέστη εφικτό για τους Έλληνες Βορειοηπειρώτες, διότι τα σύνορα άνοιξαν το 1990 και το Δελτίο Ταυτότητας Ομογενούς δόθηκε το 1998.
Δεύτερον, την εφαρμογή του ήδη ψηφισθέντα νόμου (7.6.2019) σύμφωνα με τον οποίο οι ανασφάλιστοι συνταξιούχοι υπερήλικες της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία, μπορούν να λάβουν επίδομα με λιγότερο αυστηρά κριτήρια, καθώς δρομολογήθηκε εξορθολογισμός του Άρθρου 93 του Νόμου 4387/2016 (Α’ 85).
Τρίτον, να δοθεί το επίδομα της αναπηρικής σύνταξης σε όλους τους δικαιούχους συνταξιούχους Βορειοηπειρώτες εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις όπως ορίζει ο νόμος περί επιδομάτων αναπηρίας.
Θα ήθελα να τονίσω, πως κεντρικός στόχος της διαδήλωσης που πραγματοποιήσαμε είναι να στείλουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην κυβέρνηση και στα υπόλοιπα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου, πως από εδώ και πέρα δεν θα ξαναδώσουμε άλλη «περίοδο χάριτος». Ήρθε η ώρα επιτέλους, η ελληνική πολιτεία να αφυπνιστεί στα αιτήματά μας και να δώσει άμεσες και οριστικές λύσεις για την επίλυση του συνταξιοδοτικού ζητήματος που ταλαιπωρεί τους συμπατριώτες μας.
Μια ζωή δυστυχώς είμαστε μόνοι μας. Δυστυχώς ήρθε η ώρα να συνειδητοποιήσουμε πως για ακόμη μία φορά είμαστε μόνοι μας. Ότι έχουμε καταφέρει το έχουμε καταφέρει στηριζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις και αξίες, μέσα από σκληρούς αγώνες και μάχες.
Εδώ είμαστε λοιπόν, να δώσουμε ακόμη μία μάχη, μια σκληρή μάχη που μόνο ενωμένοι μπορούμε να κερδίσουμε και ενωμένοι θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση των αιτημάτων μας.
Συμπατριώτισσες και Συμπατριώτες,
Πραγματοποιήσαμε ακόμη μια δυναμική διαμαρτυρία για την καθυστέρηση επίλυσης χρόνιων και πολύ βασικών προβλημάτων που αφορούν τον συνταξιοδοτικό νόμο, την Πέμπτη 21 Οκτωβρίου 2021 στην πλατεία Κλαυθμώνος στην Αθήνα.
Όλοι και όλες μας δώσαμε το παρών γι’ ακόμη μία φορά με ένα μεγάλο -αναπάντητο ακόμη- ερώτημα να μας βασανίζει: Έως πότε θα πλήττουν την εθνική μας αξιοπρέπεια;
Όλοι και όλες μας συγκεντρωθήκαμε γι’ ακόμη μία φορά με έναν μεγάλο καημό να σιγοκαίει στα βάθη της ψυχής μας: Γιατί τόση αδιαφορία, Γιατί τόση κοροϊδία;
Σύσσωμος ο βορειοηπειρωτικός κόσμος μαζί με όλους τους φορείς, συλλόγους και την επιτροπή συνταξιούχων της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας υπό την αιγίδα της Ανεξάρτητης Συμμαχίας για την Αττική (ΑΣΑ), δώσαμε το παρών στη συγκέντρωση – διαμαρτυρία για τον άδικο νόμο που αφορά το συνταξιοδοτικό.
Όλοι μας ενωμένοι, από την αρχή «αγκαλιάσαμε» αυτήν την διαδήλωση προκειμένου να εκφράσουμε την έντονη αγωνία και ανησυχία μας για το δυσοίωνο μέλλον της κοινότητάς μας, καθώς με την πολιτική των περικοπών που ακολουθείται από όλες τις κυβερνήσεις των τελευταίων ετών, δυστυχώς χιλιάδες συμπατριώτες μας περνούν πολύ δύσκολες στιγμές και θα συνεχίσουν να περνούν εάν η κατάσταση δεν αλλάξει άμεσα και αποτελεσματικά. Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα για τους γονείς μας, τις γιαγιάδες και τους παππούδες μας.
Όλοι μας με μια φωνή, κρατούσαμε ελληνικές σημαίες και πραγματοποιήσαμε ειρηνική πορεία προς την πλατεία Συντάγματος, με σκοπό να υπενθυμίσουμε στην ελληνική κυβέρνηση να πραγματοποιήσει τις προεκλογικές και μετεκλογικές δεσμεύσεις της. Δεσμεύσεις που εδώ και πολύ καιρό, με αφορμή και την υγειονομική κρίση, έχουν κρυφτεί στα συρτάρια ή ακόμη χειρότερα έχουν πεταχτεί στο «κάλαθο των αχρήστων».
Ωστόσο, κάποιοι είχαν άλλα σχέδια μπροστά στον φόβο της παρουσίας μας έξω από τη βουλή και μας απέτρεψαν να διαμαρτυρηθούμε έξω από το ελληνικό Κοινοβούλιο και μάλιστα υπό την πρωτοφανή (!) παρουσία των ΜΑΤ προκειμένου να ασκήσουν ψυχολογική βία και φόβο στο πλήθος και να περιορίσουν τη διαδήλωσή μας. Μία λέξη μόνο μπορώ να πω: ΝΤΡΟΠΗ!
Ντροπή για όλους εκείνους που γι’ ακόμη μια φορά μας ταπεινώνουν.
Ντροπή για όλους εκείνους που γι’ ακόμη μια φορά μας περιφρονούν.
Οι Βορειοηπειρώτες έχουμε αποδείξει ουκ ολίγες φορές ότι είμαστε φιλειρηνικοί και φιλήσυχοι. Δεν δημιουργούμε επεισόδια και αποφεύγουμε ακραίες καταστάσεις. Ποιοι και τι φοβήθηκαν και δεν άφησαν τους αδύναμους συνταξιούχους να διαδηλώσουν ειρηνικά έξω από τη βουλή και να καταθέσουν το ψήφισμά τους;
Δυστυχώς, μετά από αυτήν την πρωτάκουστη ενέργεια, το ποτήρι της αδικίας ξεχειλίζει επικίνδυνα εις βάρος μας.
Έως πότε θα γίνεται αυτό;
Έως πότε θα μας αδικούν;
Έως πότε θα μας εξαπατούν;
Το βασικό σύνθημα της διαδήλωσης ήταν «Μητσοτάκη νιώθουμε προδομένοι». Πράγματι, οι Βορειοηπειρώτες νιώθουμε προδομένοι και εξαπατημένοι. Και αυτό, επειδή η παρούσα κυβέρνηση και προσωπικά ο Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης δεν εφαρμόζει τις τροπολογίες που έχουν ψηφιστεί από την ελληνική Βουλή και δεν υλοποιεί τις προεκλογικές του υποσχέσεις. Είναι πλέον πασιφανές, πως η παρούσα κυβέρνηση γυρνά προκλητικά την πλάτη στα προβλήματά των αδύναμων Βορειοηπειρωτών συνταξιούχων.
Είναι πλέον επιτακτική ανάγκη η οριστική λύση του συνταξιοδοτικού για τους ασφαλισμένους ομογενείς στην Ελλάδα, καθώς και τους ανασφάλιστους υπερήλικες που εξαιρέθηκαν αδίκως από το κοινωνικό βοήθημα προηγούμενων ετών. Πρέπει να μπει ένα οριστικό τέλος στην εντεινόμενη και διαχρονική αντισυνταξιουχική πολιτική της Κυβέρνησης για τα προβλήματα που ταλανίζουν τις ευάλωτες ομάδες της Βορειοηπειρωτικής μας κοινότητας.
Είναι λυπηρό για εμάς τους Βορειοηπειρώτες και ντροπιαστικό για την ελληνική κυβέρνηση, εν έτει 2021 να ζητάμε τα αυτονόητα, δηλαδή αυτά που παρανόμως μας έχουν αφαιρεθεί.
Είναι ντροπιαστικό, να φτάνουμε στον Οκτώβριο του 2021, έπειτα από μια πληθώρα ενεργειών, παρεμβάσεων, πρωτοβουλιών και συναντήσεων με το πολιτικό προσωπικό και να μην υπάρχει καμία απολύτως εξέλιξη στα κρίσιμα ζητήματα που ταλαιπωρούν τη κοινότητά μας. Ακόμη μια προκλητικά έμπρακτη απόδειξη για το πόσο μας υπολογίζουν έτσι ώστε να εξακολουθούν να μας αντιμετωπίζουν ως πολίτες δεύτερης κατηγορίας.
Οι Βορειοηπειρώτες τελικά αποδεικνύεται πως αποκτούν «αξία» για την πολιτική ηγεσία μόνο την περίοδο των εκλογών. Τότε είναι που σύσσωμα τα πολιτικά κόμματα μας θυμούνται και μας «τάζουν λαγούς με πετραχήλια» προκειμένου να καπηλευτούν την ψήφο μας. Τότε είναι που με κούφιες υποσχέσεις, ψεύτικα λόγια, φιλικά χτυπήματα συμπαράστασης στην πλάτη βρίσκονται δίπλα μας. Και την επομένη των εκλογών, γίνονται άφαντοι και.. «φωνή βοώντος εν τη ερήμω».
Δεν θέλουμε άλλο αυτήν την «υποστήριξη». Δεν θέλουμε άλλο την «φιλική συμμετοχή» τους στα προβλήματα μας. Δεν έχει κανένα νόημα να παρευρίσκονται σε πάσης φύσεως εκδηλώσεις των Βορειοηπειρωτών δίνοντας χαριστικά το παρών τους, να μας συμπονούν μόνο στα λόγια για τις δυσκολίες μας, να μας υποδέχονται με χαμόγελο κατανόησης σε κάθε επίσημη συνάντηση, να μας σφίγγουν σφιχτά το χέρι, να μας κοιτάζουν στα μάτια, την στιγμή που τώρα σε ένα από τα πιο σημαντικά θέματα για την κοινότητά μας, ένα θέμα ζωτικής σημασίας και επιβίωσης για τους ηλικιωμένους, απουσιάζουν προκλητικά, κωφεύουν και «ποιούν την νήσσαν». Ενώ βέβαια, αξίζει να σημειωθεί, πως έχουν κάνει χιλιάδες πορείες για άλλους λαούς (παλαιστίνιους, πακιστανούς, κ.α.) ποτέ όμως για ζητήματα που αφορούν τους Βορειοηπειρώτες και γενικότερα τη Βόρειο Ήπειρο.
Στο σημείο αυτό θα ήθελα να υπενθυμίσω στην ελληνική πολιτική ηγεσία πως οι Βορειοηπειρώτες είναι Έλληνες πολίτες και δεν έπαψαν ποτέ να το φωνάζουν.
Θα ήθελα να υπενθυμίσω στην ελληνική πολιτική ηγεσία πως οι Βορειοηπειρώτες διαφυλάττουν με νύχια και με δόντια την ελληνικότητα τους και το έχουν πληρώσει πολύ ακριβά με φυλακίσεις, εκτελέσεις, βανδαλισμούς, κλπ.
Θα ήθελα να υπενθυμίσω στην ελληνική πολιτική ηγεσία, πως με αφορμή και την επέτειο των διακοσίων χρόνων από την ελληνική επανάσταση του 1821 εναντίον του οθωμανικού ζυγού, ότι το έθνος χρωστάει πολλά στη Βόρειο Ήπειρο γιατί χάρισε πραγματικούς ευεργέτες, σωτήρες, όπως οι Ευαγγέλης και Κωνσταντίνος Ζάππας, Ιωάννης Μπάγκας, Γεώργιος Σίνας, Απόστολος Αρσάκης κ.α.
Ε λοιπόν, είμαστε εδώ για να τους τα υπενθυμίζουμε συνέχεια μέχρι να τα αφομοιώσουν.
Ο αγώνας για κοινωνική δικαιοσύνη συνεχίζεται, θα συνεχίζουμε να διεκδικούμε:
Πρώτον, την αποκατάσταση του νόμου Κατρούγκαλου, (διατάξεις του άρθρου 7 παρ. 2, Ν. 4387/2016), που θέτει ως όρο τα 40 χρόνια διαμονής στην Ελλάδα για την χορήγηση της πλήρους εθνικής σύνταξης στους ομογενείς. Όπως άλλωστε, ανέφερα και κατά την ομιλία μου στην διαδήλωση, αυτό δεν μπορεί να κατέστη εφικτό για τους Έλληνες Βορειοηπειρώτες, διότι τα σύνορα άνοιξαν το 1990 και το Δελτίο Ταυτότητας Ομογενούς δόθηκε το 1998.
Δεύτερον, την εφαρμογή του ήδη ψηφισθέντα νόμου (7.6.2019) σύμφωνα με τον οποίο οι ανασφάλιστοι συνταξιούχοι υπερήλικες της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας στην Αλβανία, μπορούν να λάβουν επίδομα με λιγότερο αυστηρά κριτήρια, καθώς δρομολογήθηκε εξορθολογισμός του Άρθρου 93 του Νόμου 4387/2016 (Α’ 85).
Τρίτον, να δοθεί το επίδομα της αναπηρικής σύνταξης σε όλους τους δικαιούχους συνταξιούχους Βορειοηπειρώτες εφόσον πληρούν τις προϋποθέσεις όπως ορίζει ο νόμος περί επιδομάτων αναπηρίας.
Θα ήθελα να τονίσω, πως κεντρικός στόχος της διαδήλωσης που πραγματοποιήσαμε είναι να στείλουμε ένα ξεκάθαρο μήνυμα στην κυβέρνηση και στα υπόλοιπα κόμματα του ελληνικού κοινοβουλίου, πως από εδώ και πέρα δεν θα ξαναδώσουμε άλλη «περίοδο χάριτος». Ήρθε η ώρα επιτέλους, η ελληνική πολιτεία να αφυπνιστεί στα αιτήματά μας και να δώσει άμεσες και οριστικές λύσεις για την επίλυση του συνταξιοδοτικού ζητήματος που ταλαιπωρεί τους συμπατριώτες μας.
Μια ζωή δυστυχώς είμαστε μόνοι μας. Δυστυχώς ήρθε η ώρα να συνειδητοποιήσουμε πως για ακόμη μία φορά είμαστε μόνοι μας. Ότι έχουμε καταφέρει το έχουμε καταφέρει στηριζόμενοι στις δικές μας δυνάμεις και αξίες, μέσα από σκληρούς αγώνες και μάχες.
Εδώ είμαστε λοιπόν, να δώσουμε ακόμη μία μάχη, μια σκληρή μάχη που μόνο ενωμένοι μπορούμε να κερδίσουμε και ενωμένοι θα συνεχίσουμε τον αγώνα μέχρι την τελική δικαίωση των αιτημάτων μας.
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών