Ο συμβιβασμός με το σκοτάδι ως το οριστικό τέλος μας

Σήμερα στη γιορτή ανεξαρτησίας της Αλβανίας, πολλές περιοχές στην Εθνική Ελληνική Μειονότητα, είναι χωρίς ρεύμα, τηλέφωνο με την κακοκαιρία να κάνει όχι απλώς πιο έντονη την απομόνωση, αλλά να οδηγεί τους «φυλάσσοντες Θερμοπύλες», τους ομογενείς μας τρίτης ηλικίας, σε σκοταδιστικές εποχές.
Το συχνό πυκνό αυτό φαινόμενο, χωρίς το σημαντικότερο αγαθό της ζωής, της οικονομίας, του πολιτισμού, το ηλεκτρικό ρεύμα, φανερώνει αλύπητα και άλλες ασχημιές μας, διόλου τυχαίες.

Τελευταία πραγματοποίησα κάποιες περιοδείες σε ορεινά και δύσβατα μέρη και περιοχές στη Νότια Αλβανία κάποια από τα οποία φέρουν ακόμα τα ελληνικά τους ονόματα. Με ξάφνιασαν οι τέλειες υποδομές. Άνετοι αυτοκινητόδρομοι, υδραγωγεία, κοινωνικές εξυπηρετήσεις, τουριστικά θέρετρα …
Και σκέφτηκα τον τόπο μας. Είναι ο πιο φτωχός. Και μετά από 30 ολόκληρα χρόνια έχουμε σε κάκιστη κατάσταση τις υποδομές του κομμουνιστικού καθεστώτος, που ευτυχώς τότε, δικοί μας άνδρες, όπως στη Δρόπολη και Πωγώνι οι Σ. Λέγκος, Δ. Παπαδήμος, Θ. Μπέης και άλλοι είχαν καταφέρει να εξασφαλίσουν για τον τόπο μας προνομιούχες για την εποχή υποδομές. 30 χρόνια εμείς δεν καταφέραμε να έχουμε ένα οδικό σύστημα που να ενώνει τα χωριά μας με τα κέντρα των περιοχών και τα αστικά κέντρα. Τις περιοχές μας αναμεσά τους… τίποτε… Δείτε το Πωγώνι , δείτε τη Γράβα, τον Θεολόγο. Δείτε ακόμα και τη Δρόπολη.

Διψούμε ακόμα για νερό όταν με τις πηγές μας προμηθεύεται με συσκευασμένο νερό η Αλβανία και ο κόσμος.
Το ηλεκτρικό, όπως το άφησε ο Χότζας. Αρκεί να νοτίσει στο Τεπελένι, ή στο Μπόρσι και οι γέροντές μας να μείνουν χωρίς ηλεκτρικό.

Δεν καταφέραμε να έχουμε ένα πολιτιστικό κέντρο της προκοπής. Εκείνο της Δερβιτσάνης, από την εποχή του Χότζα, αντέχει πεισματάρικα, αλλά σε σκοτάδια, μπάζοντας κρύους αγέρηδες και με σαπισμένα σανίδια. Ενώ εκείνο στη Λειβαδιά ξεπερνάει και τα κτίρια στις μπαλάντες και τους μύθους.
Τα σχολεία μας λίγα και ετοιμόρροπα με παιδιά χωρίς βιβλία, ως οι αθώοι μαχόμενοι για τον Ελληνισμό και με δασκάλους εγκαταλελειμμένου,

Ασφαλώς και δεν είναι τυχαία όλα αυτά. Συνηγορούν στην επίσπευση του αργού θανάτου του τόπου μας. Ούτε είναι τυχαίο το γεγονός ότι τους αιρετούς μας και τους πολιτικούς εκπροσώπους επιλέγουν με τα δικά τους κριτήρια γνωστές δομές του κράτους. Αδιανόητο είναι ο απόλυτος συμβιβασμός μας με την κατάσταση, ο ραγιαδισμός μας, η αδιαφορία της Ελλάδας…. η απουσία εθνικού πολιτικού λόγου και οράματος, η καθήλωση της εθνικής ευαισθησίας και αξιοπρέπειας, η προσπάθεια προσωπικής επιβίωσης υπηρετώντας άλλα συμφέροντα και πλήττοντας τον κάθε ομογενή που δεν θέλει να συμβιβαστεί με το τέλμα και το τελικό τέλος.

Παναγιώτης Μπάρκας
28 Νοεμβρίου 2021
Αναδημοσίευση από την σελίδα facebook.com/panibar2011

Διαβάστε ακόμη:

Σχόλια