Η χειρότερη κρίση με την Τουρκία μετά το 1974 είναι σήμερα, είπε ο κος Δένδιας στην Βουλή.
Δηλαδή τόσα χρόνια στο Π.Ν. οι κρίσεις που βιώσαμε με το δάκτυλο στη σκανδάλη, που δεν ξέραμε εάν θα γυρίσουμε στα σπίτια μας, και ιδίως:
α) η κρίση με το ΧΟΡΑ του 1976 με το “βυθίσατε το ΧΟΡΑ”,
β) η κρίση του 1986 όταν Έλληνες και Τούρκοι στρατιώτες σκοτώθηκαν σε μάχη στα σύνορα στον ποταμό Έβρο,
γ) η κρίση με το ΣΙΣΜΙΚ το 87, που φθάσαμε στα πρόθυρα πολέμου με γενική επιστράτευση,
δ) η κρίση με την αερομαχία Mirage με 2 Τουρκικά αεροσκάφη και η πτώση του Σιαλμά στον Αγ. Ευστράτιο,
ε) η κρίση των Ιμίων το 96 με πολεμική παράταξη και επιστράτευση στα νησιά, με κατάληψη Ελληνικού εδάφους, με υποστολή της Σημαίας μας και με θύματα τους πιλότους του Ε/Π,
στ) η κρίση με τους S-300 της Κύπρου όταν η Τουρκία απειλούσε να βυθίσει το πλοίο μεταφοράς είτε να επιτεθεί στο σημείο εκφόρτωσης, και απειλούσε για γενικευμένη σύρραξη στην Κύπρο το 1997,
ζ) η κρίση με τον Οτσαλάν το 98 και την αυτό-γελοιοποίησή μας,
η) η πτώση του αεροσκάφους του πιλότου Ηλιάκη και του Τουρκικού επίσης σε αερομαχία, και η απώλεια του Ηλιάκη
θ) Ο εμβολισμός σκαφών μας το 18,
ι) Η κρίση του καλοκαιριού του 20, που βγήκαν σε πολεμική παράταξη οι στόλοι.
Όλες αυτές οι κρίσεις, μερικές εκ των οποίων μας έφεραν στα πρόθυρα του πολέμου, ήταν ήσσονος σημασίας για τον κο Δένδια και μόνο η σημερινή κρίση είναι η πιο σημαντική από το 1974;
Είναι γεγονός ότι η Τουρκία έχει επαναφέρει όλες τις διεκδικήσεις της στο τραπέζι και ότι λόγω της συνεχούς υποχωρητικότητάς μας, έχουμε εξαντλήσει τα περιθώρια ανοχής.
Όπως έχω πολλές φορές επισημάνει στο παρελθόν, η υποχώρησή μας και ο αποκλεισμός μας εντός των χωρικών υδάτων των 6 νμλ στο Αιγαίο και την Αν. Μεσόγειο (που μας έχει επιβάλλει δυναμικά η Τουρκία), μας έχουν φέρει σε μία εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση, που προσομοιάζει με αυτήν της ταινίας «Αδέσποτα Σκυλιά».
Οι συνεχείς υποχωρήσεις τελικά σε φέρνουν σε αδιέξοδα, με την πλάτη στον τοίχο (πόσο μάλλον όταν δεσμεύεσαι από ακραίες ρητορικές) και καταλήγεις να συμβεί αυτό που απευχόσουν: Η στρατιωτική εμπλοκή!
Το χειρότερο είναι να μην το αντιλαμβανόμαστε έγκαιρα αυτό και με την υποχωρητική συμπεριφορά μας να το επιτείνουμε. Η συνεχής υποχώρηση μπορεί να σε οδηγήσει σε μία εκρηκτική κατάσταση καταστροφικού εξαναγκασμού, απεγνωσμένης επιθετικής άμυνας (δείχνει αντίφαση αλλά ως κατάσταση μόνο έτσι μπορεί να περιγραφεί - γίνεται επειδή δεν μπορείς να υποχωρείς και να αμύνεσαι άλλο – δείτε το φιλμ «αδέσποτα σκυλιά»).
Είναι μεγάλο λάθος να αυτοεγκλωβιζόμαστε με υπερβολικές ρητορικές, με την υπερ-προβολή των εξοπλισμών μας και των στρατιωτικών ασκήσεων, προκειμένου να καλύψουμε τις κυβερνητικές αδυναμίες και υποχωρήσεις (όπως έχω αναλύσει ΕΔΩ) , και να προσπαθούμε να δημιουργήσουμε αντίβαρα για να καλύψουμε την πρόσφατη κυβερνητική κρίση που έχει δημιουργηθεί με τις χιονοπτώσεις.
Να στραφεί δηλαδή η προσοχή του κοινού σε μία μεγαλύτερη κρίση, έναν εξωτερικό κίνδυνο που πρέπει να αντιμετωπίσει η χώρα, ρίχνοντας έτσι νερό με την συμπεριφορά αυτή στον μύλο του Ερντογάν.
«Ένα άλογο, το Βασίλειό μου για ένα άλογο» φώναζε ο ο Ριχάρδος Γ' για να διαφύγει στην καθοριστική μάχη του Μπόργουορθ το 1485.
ΣΗΜ: Μέχρι πριν την χιονόπτωση τα κυβερνητικά στελέχη και οι κομματικοί κλακαδόροι ισχυριζόντουσαν ότι όλα πάνε καλά με την Τουρκία, η οποία κατέρρεε από στιγμή σε στιγμή και ότι με τα Rafale μας τρέμουν πλέον.
Τι άλλαξε άραγε μέσα σε μία εβδομάδα;
Στέλιος Φενέκος
Πρόεδρος της Κοινωνίας Αξιών και Υποναύαρχος ε.α
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών