Στη δεκαετία του ’70, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, έβαζε τις φωνές στους υπουργούς Εμπορίου (το θυμάται ακόμα ο Γιάννης Βαρβιτσιώτης), όταν έβλεπε ότι είχαν ξεφύγει οι τιμές στα ζαρζαβατικά ή στα φρούτα. Στη δεκαετία του ’80, ο Ανδρέας Παπανδρέου θεσμοθέτησε την περίφημη ΑΤΑ (Αυτόματη Τιμαριθμική Αναπροσαρμογή), που πρόβλεπε ότι θα αυξάνονταν κάθε τετράμηνο οι μισθοί και οι συντάξεις όσο ήταν ο τιμάριθμος του προηγούμενου τετραμήνου. Ηταν μια σημαντική ανακούφιση για τους «μη προνομιούχους» της εποχής, τότε που οι τιμές κάλπαζαν και οι δείκτες του πληθωρισμού ήταν συχνά διψήφιοι.
Εδώ και πολλά χρόνια η λέξη «πληθωρισμός» έχει σχεδόν διαγραφεί από το λεξιλόγιο των Ελλήνων. Αλλά μόλις χτες ανακοινώθηκε ότι ο πληθωρισμός του Ιανουαρίου έσπασε ρεκόρ 25ετίας. Για να βρούμε κάτι ανάλογο, πρέπει να γυρίσουμε στο 1997 (6,8%), όταν η χώρα είχε ακόμα εθνικό νόμισμα τη δραχμή.
Η εξέλιξη θα είχε σημάνει συναγερμό σε κάθε κυβέρνηση. Γιατί μπορεί τα αίτια να είναι εισαγόμενα, ωστόσο οι πληττόμενοι είναι κάτοικοι-και ψηφοφόροι- αυτής της χώρας. Πώς το αντιμετωπίζει η σημερινή κυβέρνηση; Αν κρίνουμε από όσα είπε τις τελευταίες μέρες ο αρμόδιος υπουργός, με τρεις τρόπους.
Πρώτον, με…επίθεση στην αντιπολίτευση. Τις προάλλες στη Βουλή ο Αδωνις Γεωργιάδης (αυτός είναι ο αρμόδιος υπουργός για την ακρίβεια), εμφανώς εκνευρισμένος από την κριτική του Νίκου Ανδρουλάκη, τον κατηγόρησε ότι «λαϊκίζει» και κάλεσε τους βουλευτές του ΚΙΝΑΛ-ΠΑΣΟΚ να δώσουν στον αρχηγό τους ένα…κινητό τηλέφωνο «για να ξεστραβωθεί».
Δυο μέρες μετά άφησε το ΚΙΝΑΛ και έπιασε τον ΣΥΡΙΖΑ δια της πλαγίας οδού. Επειδή δεν είχε απέναντί του κάποιον από τον ΣΥΡΙΖΑ, τα έβαλε με δημοσιογράφο, που…τόλμησε να πει ότι οι τιμές έχουν ξεφύγει.
Δεύτερον, με απαξιωτικό τρόπο (όχι μόνο για δηλώσεις πολιτικών του αντιπάλων, αλλά και) για διαμαρτυρίες πολιτών που πλήττονται από την ακρίβεια. Αυτό έγινε κατά την επίσκεψή του στην Καστοριά, όπου αγρότες τον ρωτούσαν, προφανώς, ειρωνικά, αν τα βγάζει πέρα με τον υπουργικό μισθό κι εκείνος απάντησε ότι αυτό «είναι λαϊκισμός».
Τρίτον, με επίκληση των εξωτερικών αιτίων για την άνοδο των τιμών. Είναι το μόνο για το οποίο έχει δίκιο ο υπουργός, αλλά οι πολίτες που υφίστανται τις αυξήσεις δεν είναι υποχρεωμένοι να το αναγνωρίσουν ως ελαφρυντικό. Οι υπουργοί και οι κυβερνήσεις εκλέγονται για να αντιμετωπίζουν τα προβλήματα, όχι για να προβάλλουν δικαιολογίες.
Επειδή η ακρίβεια είναι ένα πρόβλημα που ανέκυψε μεν ξαφνικά αλλά δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα υποχωρήσει σύντομα, είναι λογικό να δυσκολεύει τις κυβερνήσεις και να ανατρέπει τους σχεδιασμούς τους. Μάλιστα, επειδή στην περίπτωση της δικής μας κυβέρνησης ενδέχεται να ανατρέπει τους εκλογικούς σχεδιασμούς της (τι εκλογές να κάνει όταν σε σπίτια και επιχειρήσεις φτάνουν δυσθεώρητοι λογαριασμοί ρεύματος και φυσικού αερίου;), είναι φυσικό να προκαλεί και εκνευρισμό και άστοχες-και ενίοτε ανοίκειες-απαντήσεις, σαν κι αυτές που έδωσε ο υπουργός Ανάπτυξης.
Όμως, ο εκνευρισμός κι ο θυμός είναι κακοί σύμβουλοι και δεν λύνουν τα προβλήματα. Αντίθετα, επιτείνουν τις αντιδράσεις των πληττόμενων πολιτών. Οι οποίοι το κρατάνε και μπορεί να το θυμηθούν όταν θα πάνε στις κάλπες.
Γι’ αυτό, ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του ας προσέξουν αυτό που έχει πει ο παλιός πρόεδρος των ΗΠΑ Τόμας Τζέφερσον: «Οταν είσαι θυμωμένος, να μετράς μέχρι το δέκα πριν μιλήσεις. Όταν είσαι πολύ θυμωμένος, να μετράς μέχρι το εκατό»…
Γιώργος Καρελιάς / news247.gr
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών