Συνεχίζεται η αφωνία του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο ζήτημα της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου
Γράφει ο Νότης Μαριάς
Συμπληρώθηκαν 103 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου και σύσσωμος ο απανταχού Ελληνισμός παρά τις αντιξοότητες της πανδημίας τίμησε τη μνήμη των σφαγιασθέντων Ποντίων Αδελφών μας διατρανώνοντας με αίσθημα χρέους ότι θα συνεχίσει τον αγώνα για την διεθνή Αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και τη συνακόλουθη καταδίκη της Τουρκίας.
Και ενώ το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο αλλά και συνολικά όλα τα όργανα της ΕΕ δεν φείδονται δηλώσεων για την καταδίκη της Ρωσίας καταγγέλλοντας γενοκτονία στην Ουκρανία, εντούτοις ποιούν για άλλη μια φορά την νήσσαν σε σχέση με την αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Ένα θέμα που είχαμε το πολιτικό θάρρος και ανάστημα να το θέσουμε τον Μάιο του 2019 στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου με αφορμή τη συμπλήρωση τότε 100 χρόνων από την γενοκτονία των Ποντίων αδελφών μας.
Αναμφισβήτητα η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα μπορούσε να δράσει καταλυτικά για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ποντίων Αδελφών μας και από αρκετά εθνικά κοινοβούλια των κρατών μελών της ΕΕ.
103 χρόνια από την γενοκτονία των Ποντίων Αδελφών μας
Ως γνωστόν με τον Ν. 2193/1994 η 19η Μαΐου ανακηρύχθηκε από το Ελληνικό Κοινοβούλιο ως ημέρα μνήμης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, η οποία χαρακτηρίζεται ως ένα από τα πιο στυγνά εγκλήματα κατά της Ανθρωπότητας αφού στοίχισε τη ζωή σε 350.000 Ποντίους Αδελφούς μας και ξερίζωσε πάνω από 400.000.
Η αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου με ομόφωνη απόφαση της Ελληνικής Βουλής στις 24 Φεβρουαρίου 1994 αποτέλεσε ένα πρώτο βήμα δικαίωσης.
Η Διεθνής Κοινότητα κατά το πρότυπο της αναγνώρισης των δύο άλλων γενοκτονιών, Εβραίων και Αρμενίων, οφείλει να αναγνωρίσει τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου, να προασπίσει την ιστορική αλήθεια, να αποκαταστήσει το αίσθημα δικαίωσης ενός ολόκληρου λαού, να καταδικάσει την Τουρκία και να καλέσει την Άγκυρα να αναλάβει τις ευθύνες της.
Σύμφωνα με την διεθνή βιβλιογραφία ο όρος γενοκτονία σημαίνει τη μεθοδική, ολική ή μερική εξολόθρευση μιας εθνικής ή φυλετικής ή θρησκευτικής ομάδας η οποία εξοντώνεται όχι για κάτι που δήθεν έκανε αλλά για κάτι που είναι. Στην ουσία πρόκειται για ένα πρωτογενές έγκλημα που δεν έχει καμία συνάρτηση με διάφορες πολεμικές συγκρούσεις. Επομένως ορθώς μιλούμε περί Γενοκτονίας γιατί η συστηματική εξόντωση των Ποντίων Αδερφών μας τόσο από την Οθωμανική αυτοκρατορία όσο και εν συνεχεία από τους νεότουρκους του Μουσταφά Κεμάλ έγινε ακριβώς επειδή επρόκειτο για Έλληνες και Χριστιανούς.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο όφειλε να πάρει θέση και για τον λόγο αυτόν έθεσα το θέμα από τις 15 Απριλίου 2015 με παρέμβασή μου στην Ολομέλεια της Ευρωβουλής δεσμευόμενος να συνεχίσω την προσπάθεια μέχρι τελικής δικαίωσης. Στο πλαίσιο αυτό πιστός στη δέσμευση που έδωσα κατά το Συναπάντημα της Ποντιακής Νεολαίας στις 14 Ιουλίου 2017, προχώρησα στη διοργάνωση ειδικής εκδήλωσης για το κορυφαίο αυτό ζήτημα η οποία έλαβε χώρα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στις Βρυξέλλες στις 22 Μαΐου 2018 σε συνεργασία με το Ίδρυμα της Παναγίας Σουμελά.
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι ακολούθησε εκ μέρους μου παρέμβαση στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στις 28 Μαΐου 2018 στην οποία τόνισα ότι ενόψει της συμπλήρωσης το επόμενο έτος, 100 χρόνων από τη Γενοκτονία των Ποντίων Αδελφών μας το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα έπρεπε να πάρει θέση.
Έτσι περίπου ένα χρόνο μετά κατέθεσα πρόταση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την έκδοση Ψηφίσματος για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Όπως τόνισα στην παρέμβασή μου ενώπιον της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο στις 15 Απριλίου 2019 «η αναγνώριση εκ μέρους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου αποτελεί πλέον μια ιστορική αναγκαιότητα. Πολύ δε περισσότερο φέτος που συμπληρώνονται 100 χρόνια από την Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου. Το 1919 μετά την απόβαση του Κεμάλ Πασά στην Σαμψούντα του Πόντου οι νεότουρκοι προχώρησαν σε μαζικές σφαγές και δολοφονίες χιλιάδων Ελλήνων του Πόντου».
Και συνέχισα: «Άνδρες, γυναίκες και παιδιά ήταν τα θύματα της Γενοκτονίας που ξεπέρασαν τις 350.000. Εκτελέσεις, βιασμοί, καταναγκαστικά έργα στα τάγματα εργασίας οδήγησαν στο θάνατο τους Ποντίους Αδελφούς μας. Και πρόκειται για Γενοκτονία, γιατί οι Έλληνες του Πόντου δολοφονήθηκαν επειδή ήταν Έλληνες και Χριστιανοί».
Και κατέληξα ζητώντας «να εκδοθεί Ψήφισμα εκ μέρους του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου καλώντας τους Ευρωβουλευτές να στηρίξουν την πρότασή μου αυτή ως ένα ιστορικό χρέος ιδίως φέτος που συμπληρώνονται 100 χρόνια από τη Γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου».
Η πρωτοβουλία μου να περιληφθεί στην Ημερήσια Διάταξη της Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου πρόταση για συζήτηση του θέματος της Αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και έκδοση ψηφίσματος, έγινε στην πιο κατάλληλη συγκυρία καθώς:
α) είχε προηγηθεί η Αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων απ’ το ιταλικό Κοινοβούλιο,
β) η Τουρκία είχε μπει τότε στο στόχαστρο του Τραμπ και
γ) πολλοί ευρωπαίοι Ευρωβουλευτές ήθελαν να ψηφίσουν κατά της Τουρκίας, εν όψει των τότε Ευρωεκλογών του Μαΐου 2019.
Όμως, η πρότασή μου δεν βρήκε αποδοχή ανάλογη της σημασίας του θέματος και της συγκυρίας από τις υπόλοιπες Πολιτικές Ομάδες του Ευρωκοινοβουλίου, καθώς τόσο το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ), με τον επικεφαλής και τότε υποψήφιό του για την προεδρία της Κομισιόν Μάνφρεντ Βέμπερ, όσο και οι Σοσιαλιστές, οι Φιλελεύθεροι και οι Πράσινοι την καταψήφισαν.
Έτσι προς απογοήτευση των Ποντίων Αδελφών μας τελικά η Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου στο Στρασβούργο απέρριψε την πρότασή μου να εκδοθεί Ψήφισμα για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου.
Ειδικότερα 79 Ευρωβουλευτές ψήφισαν υπέρ της Πρότασής μου, 199 κατά, ενώ καταγράφηκαν και 18 αποχές.
Μεγάλο θέμα δημιουργήθηκε επίσης καθώς από την παραπάνω ψηφοφορία απουσίαζαν οι τότε ευρωβουλευτές της ΝΔ, του ΚΙΝΑΛ και του Ποταμιού.
Απαντώντας στα όσα διατείνονται κάποιοι από τους Έλληνες Ευρωβουλευτές, που έλαμψαν δια της απουσίας τους από μια τόσο κρίσιμη Συνεδρίαση, ξεκαθαρίζουμε για άλλη μια φορά ότι:
1ον ) Ο ισχυρισμός ότι δεν ήταν σημαντική η Συνεδρίαση δεν ισχύει, διότι οι ίδιες οι ηγεσίες τους σε επίπεδο Πολιτικών Ομάδων ήταν παρούσες. Ήταν τακτική Συνεδρίαση, στην οποία συζητήθηκαν και άλλα σημαντικά θέματα, μεταξύ των οποίων και του Άσανζ.
2ον) Ο ισχυρισμός ότι, δήθεν, δεν ειδοποιήθηκαν δεν ισχύει, γιατί ήταν γνωστό, όλες οι Πολιτικές Ομάδες το ήξεραν, ο κ. Βέμπερ το ήξερε, οι δημοσιογράφοι, οι πάντες το ήξεραν και φυσικά το γνώριζαν οι ίδιοι, καθώς δεν υπάρχει τίποτε κρυφό στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο και όταν κατατίθεται επίσημα μία πρόταση στο Προεδρείο γίνεται επίσημη ενημέρωση όλων των Ευρωβουλευτών.
3ον) Η δικαιολογία πως, υποτίθεται, ετοίμαζαν ένα ψήφισμα όλοι μαζί είναι ψευτοδικαιολογία, διότι: α) πρόκειται για ψήφισμα-φάντασμα και β) αν το είχαν διαμορφώσει θα έπρεπε να είχαν προσέλθει στην Ολομέλεια για να ψηφίσουν την πρότασή μου για συζήτηση και έκδοση ψηφίσματος επί του ζητήματος της αναγνώρισης της Γενοκτονίας των Ποντίων αδερφών μας, ώστε να καταθέσουν και το ψήφισμά τους, το οποίο, προφανώς, θα μπορούσαν να το περάσουν, αφού εντάσσονται σε μεγαλύτερες ομάδες.
Οι απόντες Έλληνες Ευρωβουλευτές έχουν τεράστια ευθύνη, γιατί απουσίαζαν, όπως πολιτικές ευθύνες για την καταψήφιση της πρότασης από το ΕΛΚ έχει και ο κ. Βέμπερ.
Ωστόσο, από την ενέργειά μου αυτή αναγκάστηκαν, καιροσκοπικά βέβαια και προεκλογικά, ενόψει των τότε ευρωεκλογών του Μαΐου 2019 τόσο ο κ. Μητσοτάκης να καλέσει ξαφνικά τις Ομοσπονδίες των Ποντίων και να πει ότι δήθεν θα αγωνιστεί ως Νέα Δημοκρατία για την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου όσο και ο κ. Τσίπρας, που την τελευταία στιγμή, στο «90» πήγε στη Θεσσαλονίκη, όπου και κάλεσε τις ποντιακές οργανώσεις και έδωσε υποσχέσεις.
Υποσχέσεις οι οποίες αποδείχθηκαν καιροσκοπικές και προεκλογικές καθώς μέχρι σήμερα κανείς από τους παραπάνω δύο πολιτικούς αρχηγούς δεν έχει κάνει τίποτε το αξιόλογο για το ζήτημα της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ποντίων Αδελφών μας σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Έτσι για άλλη μια φορά και φέτος τα μνημονιακά κόμματα απλώς αρκέστηκαν σε κροκοδείλια δάκρυα και ανακοινώσεις για το ζήτημα της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου χωρίς να αναλάβουν κάποια πρωτοβουλία σε ευρωπαϊκό επίπεδο, πολύ δε περισσότερο καθώς διάφοροι κύκλοι της Δύσης και των G7 θέτουν μετ΄ επιτάσεως ζήτημα γενοκτονίας με αφορμή τον Πόλεμο στην Ουκρανία, ενώ και η Μόσχα από την πλευρά της θέτει ζήτημα γενοκτονίας των ρωσόφωνων πληθυσμών της Ανατολικής Ουκρανίας.
Εν κατακλείδι λοιπόν, παρά τις παραπάνω προεκλογικές υποσχέσεις των διαφόρων κύκλων που δόθηκαν τον Μάιο του 2019, καμία ενέργεια δεν έγινε μέχρι σήμερα σε επίπεδο Ολομέλειας του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου για το ζήτημα αυτό.
Τελικά πότε θα αναγνωρίσει επιτέλους το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο τη Γενοκτονία των Ποντίων Αδελφών μας;
Εμείς πάντως σε επίπεδο Ολομέλειας Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου θέσαμε το θέμα και θα συνεχίσουμε να το θέτουμε παντού.
Έτσι το Κίνημά μας ΕΛΛΑΔΑ-Ο ΑΛΛΟΣ ΔΡΟΜΟΣ μαζί με όλο τον Ελληνικό λαό θα συνεχίσει αταλάντευτα τον αγώνα για την διεθνή αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου και τη συνακόλουθη καταδίκη της Τουρκίας, ιδίως τώρα που ο Ερντογάν εντείνει την επιθετικότητά του κατά της Πατρίδας μας.
Δείτε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών