Γράφει ο Στέλιος Φενέκος
Πολλές φορές έχω τοποθετηθεί δημόσια, ότι στις διεκδικήσεις των Τούρκων θα πρέπει να απαντάμε με συνέπεια, πληρότητα και να αντιδρούμε με τους εξής τρόπους:
1. Με στιβαρά νομικά επιχειρήματα
2. Με διπλωματικές ενέργειες και κινήσεις εξωτερικής πολιτικής που να εκμεταλλεύονται και να παραλληλίζουν τα συμφέροντα μας με άλλες χώρες και συμμαχίες (διεθνοποίηση σε τρία επίπεδα: Χώρες, Συμμαχίες, ΟΗΕ/Διεθνείς Οργανισμούς)
3. Με θέσεις υποστηρικτικές που να αποτυπώνουν και τις ρεαλιστικές συνθήκες που υπάρχουν, τους κινδύνους και τις απειλές
4. Με ετοιμότητα άμεσης αντίδρασης στο πεδίο αντιπαράθεσης
5. Με προετοιμασία αμυντικής θωράκισης
ΜΙΑ ΤΥΠΙΚΗ ΛΟΓΙΚΗ ΣΥΝΕΠΑΓΩΓΗ
Στη λογική, ένα επιχείρημα απαιτεί μια σειρά από (τουλάχιστον) δύο δηλωτικές φράσεις (ή "προτάσεις") γνωστές και ως προκείμενες μαζί με μια άλλη δηλωτική φράση (ή "πρόταση") γνωστή ως συμπέρασμα. Αυτή η δομή των δύο προκείμενων και του ενός συμπεράσματος αποτελεί τη βασική επιχειρηματολογική δομή.
ΤΙ ΛΕΕΙ Η ΤΟΥΡΚΙΑ
Λέει η Τουρκία: ότι σύμφωνα με την Σύμβαση της Βιέννης περί συνθηκών, αφού δεν τηρούμε την πρόβλεψη της Συνθήκης της Λωζάνης για μειωμένες οχυρώσεις στα νησιά του Βορειο-Ανατολικού Αιγαίου, τότε δημιουργείται πρόβλημα ισχύος της ίδιας της συνθήκης της Λωζάνης και άρα και της κυριαρχίας μας επί αυτών (γιατί δεν τηρούμε όρο της συνθήκης).
ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΣΤΙΚΟ ΛΑΘΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΙΣ ΠΡΟΚΕΙΜΕΝΕΣ
Προσέξτε, δύο προκείμενες (εσφαλμένες ) για ένα συμπέρασμα (η κυριαρχία μας επί των νήσων). Και μία κρυφή τρίτη, ότι η Σύμβαση της Βιέννης κυριαρχεί έναντι όλων των Συνθηκών και μάλιστα ότι έχει εφαρμογή και στις διευθετήσεις συνόρων.
Εμείς απαντήσαμε σήμερα με επιστολή στα επιχειρήματα των Τούρκων μόνο ως προς το συμπέρασμα της κυριαρχίας (για το πως διευθετούνται τα σύνορα), χωρίς να ακυρώνουμε την κραυγαλέα διαστρέβλωση των δύο προκείμενων (και της κρυφής τρίτης) στον συλλογισμό. Και τα νομικά επιχειρήματα για την ακύρωση της εσφαλμένης ερμηνείας των δύο προκείμενων (και της κρυφής τρίτης) είναι πολλά.
Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ
Προσέξτε την απάντησή που δώσαμε:
Δεν είναι επί του βασικού επιχειρήματος όπως το χρησιμοποιεί η Τουρκία, περί υποχρέωσης “αποστρατιωτικοποίησης”
(έτσι λέει, ενώ η Συνθήκη της Λωζάνης δεν χρησιμοποιεί αυτόν τον όρο και μάλιστα θέτει και περιορισμούς και στην Τουρκική πλευρά που τους παραβιάζει.
Επίσης οριοθετεί τα σύνορα στην θάλασσα της Τουρκίας μέχρι 3 μίλια από την ακτή της και με όσα νησιά περιέχονται εντός αυτής της θαλάσσια ζώνης (στατικά / στρατιωτικά μάλιστα μιλια-1609 δηλαδή μέτρα το καθένα και όχι ναυτικά με 1852 μέτρα, όπως ερμηνεύει σήμερα η Τουρκία κι εμείς δεν λέμε τίποτε).
Για δε Ίμβρο και Τένεδο δίνει ιδιαίτερο καθεστώς που δεν το τήρησε, ούτε το τηρεί η Τουρκία.
Προχωράει δε η απάντησή μας ένα βήμα παραπέρα, ξεπερνώντας τις προκείμενες, χωρίς να ασχοληθεί με το ζήτημα των μειωμένων οχυρώσεων και απαντάει κατευθείαν στο επιχείρημα της Τουρκίας περί κυριαρχίας (σαν να αποδέχεται την ορθότητα των προκείμενων;).
ΠΩΣ ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΛΗΡΕΣΤΕΡΗ Η ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΜΑΣ
Κάποιος θα ισχυρισθεί ότι επειδή το νομικό επιχείρημα μας περί κυριαρχίας είναι ισχυρό, τότε δημιουργεί την τάση να αποδυναμώνεται και το αρχικό επιχείρημα των Τούρκων περί απαίτησης αποστρατιωτικοποίησης (εσφαλμένη ορολογία) ως μία από τις δύο προκείμενες (και της τρίτης κρυφής).
Εκτιμώ ότι θέλει μεγαλύτερη σκέψη και ενδεχομένως πληρέστερη αντίδραση:
Σήμερα είναι η καλύτερη στιγμή να ξεκαθαρίσουμε διεθνώς ότι τα νησιά μας απειλούνται και όπως έχει αρθεί το καθεστώς αφοπλισμού, μειωμένων οχυρώσεων, ουδετερότητας και αποστρατιωτικοποίησης σε πολλές χώρες και περιοχές του κόσμου λόγω αφενός του Β’ΠΠ (τα νησιά κατακτήθηκαν από τους Γερμανούς στον Β’ΠΠ) και αφετέρου λόγω διεθνών εξελίξεων στην ανάδυση κινδύνων και απειλών (π.χ. Ιαπωνία, Ιταλία, Γερμανία, Φινλανδία, κλπ) έτσι και τα νησιά μας θα έχουν τον απαιτούμενο βαθμό αυτοπροστασίας από οιαδήποτε απειλή (και κυρίως Τουρκική-έχουμε πολλά στοιχεία γι αυτό, αλλά και άλλες νεο-αναδυθείσες).
Άλλωστε το άρθρο 51 του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ περί αυτοάμυνας κυριαρχεί έναντι οιουδήποτε άλλου άρθρου οιασδήποτε συνθήκης (απάντηση και ακύρωση της δεύτερης προκείμενης).
ΚΑΤΑΛΗΓΟΝΤΑΣ
Εκτιμώ ότι σε αυτό απαντάς κυρίως, στα βασικό επιχείρημα και αυτό ακυρώνεις, χωρίς να μπεις καν στον κόπο να συζητάς τις γελοιότητες της Τουρκίας στο συμπέρασμα, (ακυρώνεις τις προκείμενες και καθιστάς σαφές ότι δεν στέκουν στο Διεθνές Δίκαιο).
Γιατί εάν συζητάς το συμπέρασμα μόνο, ενώ οι προκείμενες είναι εσφαλμένες και στρεβλές, τότε είναι σαν να αποδέχεσαι τον εσφαλμένο συλλογισμό με εσφαλμένες προκείμενες και βάζεις το συμπέρασμα (εσφαλμένο) στην ατζέντα των θεμάτων διαφωνίας.
Δείτε τι έγραφα επ’ αυτών των προκείμενων μερικούς μήνες πριν
* Ο Στέλιος Φενέκος είναι Πρόεδρος της Κοινωνίας Αξιών και Υποναύαρχος ε.α
Δείτε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών