Σε κάθε γεωπολιτική αλλαγή ο Βορειοηπειρώτης τρέπεται σε φυγή

Γράφει ο Παναγιώτης Μπάρκας

Καλοκαίρι και η ελπίδα να γεμίσει ο τόπος μας με κόσμο, οι πυκνές πολιτιστικές εκδηλώσεις που αναγγέλλονται μαζί με την επαναφορά των παραδοσιακών πανηγυριών, έχει φέτος ως αντίβαρο την καλλιέργεια ενός νέου γύρου ψυχολογικού κλίματος αναγκαστικής μαζικής φυγής από τις εστίες μας (κυρίως στη Δρόπολη). Χαρακτηρίζεται μάλιστα ως η χαριστική βολή.
Ασφαλώς, δεν είναι η πρώτη φορά. Είχαμε ακούσει και βιώσει μεθοδεύσεις βίαιης και ειρηνικής φυγής, σενάρια δημογραφικών, οικονομικών και εθνικών αλλοιώσεων…. Όντως, σε κάθε γεωπολιτική αλλαγή στην περιοχή ο Βορειοηπειρώτης τρέπεται σε φυγή. Το φαινόμενο έγινε τόσο συνηθισμένο που αντιμετωπίζεται πλέον φυσιολογικό.

Ο ΡΑΜΙΖ ΑΛΙΑ, ΔΥΤΙΚΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΚΑΙ Β. ΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΣ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ.
Εντούτοις, όλα οδηγούν συνειρμικά σε ό τι ο Ραμίζ Αλία μας είχε αναφέρει προσωπικά (1991). Πως το θέμα της Βορείου Ηπείρου (μ΄αυτόν τον όρο) είναι για την αλβανική πολιτική ένας ανοιχτός τάφος που αν οι Αλβανοί πολιτικοί δεν θα τον κλείσουν έγκαιρα θα πέσουν μόνοι τους μέσα. (!)
Ο Αλία το έλεγε διότι γνώριζε τα πράγματα από τη θέση του αρχηγού κράτους. Είχε λάβει φαίνεται, μηνύματα μετά από τις δηλώσεις του για το Κοσσυφοπέδιο στον ΟΗΕ το 1989 ή το 90. Απεδείχθη ότι ο ρόλος που είχε ορισθεί στον Ελληνισμό της ΒΗ στις εξελίξεις του 1990-91 (ανατροπή του κομμουνιστικού καθεστώτος στην Αλβανία) ήταν αποφασιστικός. Τον Ελληνισμό όμως «έπαιξαν» στο ρόλο αυτό, (δεν έπαιξε). Πλήρωσε ακριβά και με αρκετές ζωές, χωρίς όμως να γνωρίζει το γιατί, ή να καταφέρει να προσανατολιστεί πολιτικά και εθνικά. Η μόνη ιστορική πολιτική και εθνική πράξη που ανέλαβε, ήταν η ίδρυση της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, την οποία η Ελλάδα είδε με στραβό μάτι. Συνεπώς, αναμενόμενο ήταν ώστε ο Ελληνισμός της Αλβανίας να έμενε εκτός «του αποφασιστικού» ρόλου στον εκδημοκρατισμό της Αλβανίας, όπως και εκτός ατζέντας εθνικών διεκδικήσεων που σχεδιάζονταν.

Προσωπικά έζησα και γνωρίζω ότι ΗΠΑ, Γερμανία, ΝΑΤΟ, Γαλλία, Ρωσία κλπ επιχείρησαν διαχρονικά να επιτρέψουν την καλλιέργεια εδάφους δρομολόγησης της ιστορικής δικαίωσης του Ελληνισμού. (Ας θυμηθούμε μεταξύ άλλων το 1991, 1993-94, 1997 με αποκορύφωμα τις δηλώσεις Κλίντον, 1998-99 που ταύτιζε τα δικαιώματα στο Κοσσυφοπέδιο με εκείνα του Ελληνισμού στη Βόρειο Ήπειρο.)

ΑΠΑΡΗΓΟΡΗΤΗ ΚΑΙ ΤΡΑΓΙΚΗ Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΙΚΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ. ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ ΚΑΙ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΤΕΑ ΕΘΝΙΚΑ Η ΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΠΙΣΗΜΗΣ ΑΘΗΝΑΣ
Με τις σπασμωδικές, εφήμερες και αυθόρμητες κινήσεις, η Αθήνα έδειχνε και δείχνει αδιάβαστη, μπερδεμένη, χωρίς να ξέρει τι ζητάει στο θέμα. Ότι περισσότερο νοιάζονταν να απαλλαγεί από αυτό το κομμάτι Ελληνισμού, πιστεύοντας ότι έτσι θα παρείχε πλήρη ασφάλεια στην κρατική ελληνική ακεραιότητα που αμφισβητούσαν τρίτοι. Όταν οι άλλοι αναγνώριζαν στον Ελληνισμό της ΒΗ τον ιστορικό του ρόλο στη διατήρηση της συνοχής και των ισορροπιών στο Νότο της Αλβανίας, όπως και τη συμβολή του στη λειτουργία του αλβανικού κράτους, όταν οι άλλοι αναζητούν στο πουθενά «μια εθνική τους μειονότητα» για πάτημα στην Αλβανία, η Αθήνα, εγκατέλειπε τον ισχυρό αυτό γηγενή ελληνικό παράγοντα για να «αποκτούσε νεοελληνικά ερείσματα» στο βάθος της Αλβανίας. (Χαλούσε το πέταλο για να κάνει καρφί)
Αν αφαιρέσουμε τους όρους Μητσοτάκη τον Ιούλιο του 1993 (έμειναν όμως σε ισχύ για κάποιους μήνες μόνο), η Αθήνα ήταν απούσα στις εξελίξεις, ή με το μάνικα στο χέρι για να σβήσει κάθε ενέργεια που μπορεί να της προκαλούσε πονοκεφάλους, ή παρασέρνονταν σε αλβανικό χνάρι, ή, τόσο το χειρότερο έδειχνε ότι εγκλωβίζονταν στους όρους ανυπόστατων αμοιβαιοτήτων που ανέπτυσσε η Άγκυρα και οι εκφάνσεις του αλβανικού εθνικισμού. Εκδηλώθηκε αυτό ιδιαίτερα στην αντιμετώπιση των δηλώσεων της Άγκυρας για το νότο της Αλβανίας στις ταραχές του 1997, αλλά και σε όλη την πορεία των ελληνοαλβανικών σχέσεων στην περίοδο μεταπολίτευσης.

ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ.
Εθνικά η Αθήνα έδειχνε να μη καλλιεργεί και να μη επιτρέπει μια συγκεκριμένη εθνική πολιτική και στόχους και να μη παρέχει ουσιαστικά κίνητρα ανάπτυξης για παραμονή του Έλληνα στις εστίες του. Γενικώς, να μη θεσμοθετεί ένα νομικό πλαίσιο αντιμετώπισης του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, είτε στον τόπο του, είτε στην Ελλάδα. (Δεν του αναγνωρίζει το στάτους του Ευρωπαίου πολίτη στην Αλβανία, που η ίδια παραχώρησε.) Έδειχνε να αντιμετωπίζει τα δικαιώματα της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας ως αντίβαρο στην ανάγκη επίλυσης προβλημάτων σε γενικότερο διμερές πλαίσιο με την Αλβανία. (Στο πρόσφατο κείμενο οδηγό των υποχρεώσεων της Αλβανίας για τις ενταξιακές διαπραγματεύσεις με την Ε. Ένωση, η Αθήνα, καλώς, φρόντισε να ενταχτεί η ρύθμιση που υπαγορεύει στην αλβανική πλευρά την επίλυση του θέματος της ΑΟΖ. Δεν υπάρχει κάτι παρόμοιο (κακώς) αναφορικά με τα δικαιώματα της Ε.Ε.Μ.) Πολιτικά ενδιαφέρθηκε να καλλιεργήσει ψηφοθηρικό κλίμα με βάση τις κομματικές διαιρέσεις στην Ελλάδα. Να ελέγξει πλήρως την ηγεσία και τις δομές του Ελληνισμού της Αλβανίας, (δυστυχώς, μέσω υποδείξεων των Τιράνων). Οικονομικά, μετατρέποντας την περιοχή σε μια μαύρη τρύπα που επιτρέπει στους Αθηναίους να μας κατηγορούν με τη ρήση Πάγκαλού «Μαζί τα φάγαμε!»….)

ΓΙΑ ΤΟ «ΝΑΥΑΓΙΟ ΤΩΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΩΝ» ΤΟΥ ΔΙΕΘΝΗ ΠΑΡΑΓΟΝΤΑ
Συνεπώς, οι προσπάθειες εκείνου του διεθνούς παράγοντα να υποκινήσει εδώ καταστάσεις και εξελίξεις σε όφελος του Ελληνισμού, κατέληγαν σε μια άνιση αντιπαράθεση. Από την μία δομές του αλβανικού κράτους (που φαίνεται ότι υπογείως έπαιρνε μηνύματα, δλδ γνώριζε τις αναμενόμενες εξελίξεις με αποτέλεσμα να τις οδηγούσε προς εξυπηρέτηση δικών του συμφερόντων, - επεισόδιο της Επισκοπής) και από την άλλη οι εξαγορασμένες ηγεσίες του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, οι σύλλογοι, οι παρακρατικές οργανώσεις και κύκλοι που έβλεπαν την υπόθεση ως ευκαιρία να τα κονομήσουν βαρβάτα… (Τώρα βγαίνουν σε ηλεκτρονικές πλατφόρμες και το παίζουν εθνάρχες!!). Δεν αποκλείεται ώστε η όλη υπόθεση να θυμίζει Πιλάτο, για να χρεώσουν εμάς «την όλη αποτυχία» ….!

Η ΝΕΑ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΑΔΑ.
Η Αλβανία, τουλάχιστον την τελευταία δεκαπενταετία μετατράπηκε σε προέκταση της αντιπαράθεσης της Ελλάδας με την Τουρκία, όπου ο αλβανικός ανθελληνισμός δεν αποτελεί απλώς το σήμα κατατεθέν εθνικού αυτοπροσδιορισμού του αλβανικού εθνικισμού, αλλά και μέρος του δόγματος της Μεγάλης Αλβανίας, που προσδοκάει τα εδάφη υπό κατοχή της κάποτε Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Η Αθήνα, παρά την αρνητική εμπειρία με τα Σκόπια, επέτρεψε, στο όνομα της ανωτερότητας που δεν κρύβει όμως την απερισκεψία και την έλλειψη πολιτικής εθνικών στόχων, επέτρεψε λοιπόν και στην περίπτωση της Αλβανίας την παραχάραξη και οικειοποίηση του ελληνικού πολιτισμού, ιστορίας και παράδοσης. Με γνώμονα την αρχή καλής γειτονίας έκανε απαράδεκτες υποχωρήσεις και παραχωρήσεις, σε σημείο που η άλλη πλευρά τα θεωρούσε όλα δικαίωση των ισχυρισμών της και ελληνική αδυναμία. Η έλλειψη στρατηγικής στον τομέα των οικονομικών επενδύσεων δέχτηκε την πρόκληση τουρκικών συμφερόντων και του μαύρου χρήματος και εξοστρακίστηκε.

ΟΙ ΦΟΒΟΙ ΤΟΥ ΒΟΡΕΙΟΗΠΕΙΡΩΤΗ ….
Τα αποτελέσματα ήταν γνωστά και δεδομένα και σήμερα δυστυχώς επιβεβαιωμένα.
Η ανάλυσή μου λέει ότι και η καλλιέργεια του νέου ψυχολογικού κλίματος φόβου και φυγής αποτελεί, κατά κάποιον τρόπο την ίδια συνέχεια… Ξεχωρίζω τον όρο «θα φύγουμε όλοι πλέον» στο νέο κλίμα ψυχολογικού φόβου φυγής..!! Γιατί;!!
Το αισθητήριο του Βορειοηπειρώτη δοκιμασμένο στην πολυτάραχη ιστορία του, οι εξελίξεις στην περιοχή, (Ουκρανία), οι πρόσφατες δηλώσεις στην αλβανική Βουλή, που ενισχύουν τα σενάρια αλλαγής συνόρων, ή οι ειδήσεις από το Κοσσυφοπέδιο για επέκταση του Πολέμου στα Δυτικά Βαλκάνια, η Ελληνοτουρκική αντιπαράθεση, ξυπνάει στο Βορειοηπειρώτη, τουλάχιστον στο υποσυνείδητο του, την ιστορική συνιστώσα ότι στην ατζέντα μεγάλων αποτελεί ακόμα κομμάτι στο παζλ των εξελίξεων. Οι σπασμωδικές κινήσεις σωτηρίας στη φυγή οφείλονται στο γεγονός ότι έχουν στερέψει τα εθνικά αποθέματα, ότι έχει απομείνει από εθνική πολιτική ηγεσία ότι βιώνει την εγκατάλειψη από το εθνικό κέντρο. Το αίσθημα ότι αυτή τη φορά θα φύγει οριστικά από τον τόπο του, ερμηνεύεται ότι όντως αποτελεί ακόμα, αλλά για τους άλλους, σημαντικό παράγοντα.

…. ΚΑΙ Η ΑΘΗΝΑ
Δυστυχώς όμως, οι Βορειοηπειρώτες δείχνουν ότι δε θέλουν, δεν μπορούν και δεν τους αφήνουν να φθάσουν τουλάχιστον στο επίπεδο ίδρυσης της ΟΜΟΝΟΙΑΣ 1991. Τα υπέρμετρα μπαϊράκια (σύλλογοι-σύνδεσμοι-οργανώσεις-κόμματα-οργανισμοί) δείχνουν φτώχεια, έλλειμμα δημοκρατίας, εθνικής ευθύνης και πολιτικής που πηγάζει από τις εθνικές πολιτικές για απόλυτο έλεγχο του εδώ Ελληνισμού μέσω διάσπασης και πριμοδότησης (οικονομικής) των ηγεσιών τους. Στόχος η αποφυγή συνειρμικών εξελίξεων ….!
Από την άλλη, επειδή πιθανόν συνειδητοποιούν στην Αθήνα τις συνέπειες από την μέχρι τώρα πολιτική (περισσότερο επειδή διαπιστώνουν την υπεροχή που αποχτούν άλλοι παράγοντες στο χώρο του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού), οι της Αθήνας προσπαθούν να δώσουν το παρόν…Αλλά… με επιφανειακές και συγκεχυμένες και όχι με σοβαρές παρεμβάσεις, που οδηγούν σε ανάπτυξη. Με πολιτιστικές εκδηλώσεις, που μοιάζουν με αχυροφωτιές, ή που μέσω αυτών θέλουν να σκεπάσουν τις ανείπωτες ενοχές τους. Ή υποστηρίζοντας κάποιους «παράγοντες» του τόπου, (εγκάθετους των Τιράνων) με ανούσιες επενδύσεις, επειδή απ αυτούς αποσπούν εύκολα ευχαριστίες με βούλα για «το εθνικό έργο» της Ελλάδας στον Βορειοηπειρωτικό Ελληνισμό, αλλά και για να «δικαιολογήσουν» τις χορηγίες. (!!!)

Από την άλλη, μετά την εγκληματική εγκατάλειψη των Ελλήνων ομογενών κατά την έξαρση της πανδημίας (έκλεισαν τα σύνορα με συνέπεια δεκάδες ομογενείς να πεθάνουν αβοήθητοι), εμφανίζονται, όπως τα μανιτάρια μετά τη βροχή, κυβερνητικοί παράγοντες, υφυπουργοί κλπ, οι οποίοι αν δεν δηλώνουν ότι ήρθαν να μας γνωρίσουν από κοντά (τώρα!) (ή ότι με αυτούς αρχίζει η ιστορία μας αλλαγής!), θα επιδιώξουν τη συνέχιση των συμφερόντων και ενδιαφέροντών τους, προωθώντας ηγέτες κατά την αρχή, «κάθε πέρυσι και καλύτερα»!
Συνεπώς, δεν μπορούν να ακούσουν έστω και τους ελάχιστους Βορειοηπειρώτες που με εθνική ευθύνη και σοβαρότητα επαναλαμβάνουν τη γνωστή ρήση του Χριστού εν σταύρωση … άστους Θεέ μου δεν ξέρουν τι κάνουν!!! Υπάρχει όμως η ουσιαστική διαφορά… Ο Χριστός αναστήθηκε !!!!

25 Ιουλίου 2022

facebook.com/panibar2011

Σχετικές Δημοσιεύσεις

* Συγκροτήθηκε επιτροπή για την απογραφή των Ελλήνων στην Αλβανία

* Βορειοηπερώτες, φωτοδότες των ελληνικών γραμμάτων

* Όταν πονάει το δόντι που πηγαίνει η γλώσσα: Εκεί που επιτάσσει ο νους μας, στο πονεμένο δόντι

👉 Ακολουθήστε το Apenadi.Blogspot στο facebook

👉 Ακολουθήστε το Apenadi.Blogspot στο Twitter

👉 Εγγραφείτε στο κανάλι του Apenadi.Blogspot στο Youtube