Γράφει ο Γιάννης Αλμπάνης
Κάθε φορά λέμε ότι έχουμε πιάσει πάτο και κάθε φορά έχει ακόμα πιο κάτω. Η υπόθεση των βιασμών της δωδεκάχρονης στον Κολωνό αποτελεί ένα από τα πιο ανατριχιαστικά εγκλήματα του τελευταίου διαστήματος. Ένας 53χρονος ευυπόληπτος εθνικόφρων εκμεταλλεύτηκε τη γνωριμία του με την οικογένεια του κοριτσιού, για να το βιάσει συστηματικά και να το εκδώσει.
Το γεγονός ότι βρέθηκαν και άλλοι επί πληρωμή βιαστές, καθώς και ότι τουλάχιστον 213 άντρες “εκδήλωσαν το ενδιαφέρον” να βιάσουν το κορίτσι, προσδίδει στο έτσι κι αλλιώς αποτρόπαιο έγκλημα, μια άλλη (φρικώδη) διάσταση. Είναι σαφές ότι δεν έχουμε να κάνουμε μόνο με ένα ανθρωπόμορφο κτήνος, αλλά με μια κοινωνία που απανθρωποποείται διαρκώς. Μια κοινωνία που χάνει τα ηθικά ερείσματά της, την έγνοια για τον συνάνθρωπο, την ανθρωπιά της. Το έγκλημα του ενός είναι η μεμονωμένη παρέκκλιση. Το έγκλημα των 213 είναι η κοινωνική σήψη.
Η ντροπή των καναλιών
Στο αίσχος του εγκλήματος ήρθε το αίσχος της Ενημέρωσης. Στην κάλυψη των βιασμών του κοριτσιού, τα κανάλια ξεπέρασαν το χειρότερο εαυτό τους, προσβάλλοντας την αξιοπρέπεια του ανθρώπου και καταπατώντας κάθε έννοια δημοσιογραφικής δεοντολογίας. Συγκεκριμένα:
- Η Στεφανίδου και ο (βραβευμένος απο την Πρόεδρο της Δημοκρατίας) Ευαγελάτος δημοσίευσαν φωτογραφίες του κοριτσιού. Το πρόσωπο είναι μεν κρυμμένο, αλλά αναγνωρίσιμο για όσους μπορεί να την ξέρουν.
- Δημοσιογράφοι και συνεργεία έχουν στηθεί έξω από το σπίτι της δωδεκάχρονης. Ο δικηγόρος της οικογένειας δηλώνει ότι “το κορίτσι βιώνει έναν εφιάλτη ξανά και ξανά”.
- Ο Σκάι θεώρησε σκόπιμο να βγάλει τον τηλεμαϊντανό Μπαλάσκα για να μας πει πόσο καλός τύπος είναι ο βιαστής.
- Η όλη παρουσίαση του θέματος έχει μετατραπεί σε σαπουνόπερα που επιδιώκει με φτηνιάρικο τρόπο τη δημιουργία εντυπώσεων σε ένα ζήτημα που απαιτεί τη μεγαλύτερη δυνατή ευαισθησία.
Η προστασία
Η ειδησεογραφική κάλυψη των βιασμών της δωδεκάχρονης θέτει επί τάπητος το ζήτημα της προστασίας των πολιτών από τον κιτρινισμό. Εν προκειμένω, δεν έχουμε να κάνουμε απλώς με “κακή ενημέρωση”, αλλά με την ψυχική υγεία ενός βασανισμένου παιδιού. Θα ήταν προτιμότερο οι ιθύνοντες της Ενημέρωσης να επιδεικνύουν τη στοιχειώδη ηθική αυτοσυγκράτηση -που θα έπρεπε να είναι αυτονόητη.
Θα ήταν επίσης ευχής έργο ο δημοσιογραφικός κόσμος (μέσω της ΕΣΗΕΑ) να είχε θεσμοθετήσει τους δικούς του μηχανισμούς για την τήρηση της δεοντολογίας. Από τη στιγμή που αυτά δεν συμβαίνουν, εναπόκειται στις αρμόδιες Αρχές (με πρώτο το ΕΣΡ) να παρέμβουν.
Σχετικές Δημοσιεύσεις
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών