Τουρκολυβική συμφωνία - Νομικές και επιχειρησιακές πτυχές

Γράφει ο Στέλιος Φενέκος

Για να προλάβω τις βιαστικές τοποθετήσεις πολλών, διευκρινίζω ότι θα πρέπει να περιμένουμε να δούμε τι είδους συμφωνία έχει υπογράψει η Τουρκία με τον Λίβυο Υπουργό Οικονομικών (του ανατέθηκε η αρμοδιότητα από τον προσωρινό πρωθυπουργό, που την αφαίρεσε τώρα από τον Υπουργό Ενέργειας).
Γιατί εάν είναι συμφωνία Leasing με την Τουρκία (εάν δηλαδή γίνεται εκχώρηση συγκεκριμένων κυριαρχικών δικαιωμάτων της Λιβύης, εάν είναι σε καθορισμένο χώρο ή σε όλη την θεωρούμενη ως Λιβυκή ΑΟΖ και για συγκεκριμένο χρόνο στην Τουρκία -πολλά χρόνια;) τότε η Τουρκία θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι είναι νόμιμο το να χρησιμοποιήσει τις Ναυτικές της δυνάμεις γι' αυτό.

Εάν όμως είναι απλή μίσθωση της Τουρκικής κρατικής Εταιρείας για έρευνες σε συγκεκριμένες περιοχές, που παραβιάζουν τα δικά μας δικαιώματα (ΑΟΖ οριοθετημένη με την Αίγυπτο είτε πέραν της μέσης γραμμής με την Λιβύη όπου δεν είναι οριοθετημένη μεταξύ μας), τότε οι αντιδράσεις μας θα είναι προς την Λιβύη και η Τουρκία δεν θα έχει την ίδια νομική βάση για χρήση ναυτικών δυνάμεων.
Και στην περίπτωση αυτή αναδεικνύεται η άμεση ανάγκη χρήσης της ακτοφυλακής μας (πρώτα) για την εφαρμογή αστυνομικών μέτρων, προκειμένου να επιβεβαιώσουμε τα κυριαρχικά μας δικαιώματα και να εφαρμόσουμε το δίκαιο της χώρας μας (με τις Ναυτικές δυνάμεις φυσικά σε ετοιμότητα).

Και οπωσδήποτε η αμφισβήτηση της νομιμότητας της Λιβυκής κυβέρνησης (ως μεταβατικής για να πάει η χώρα σε εκλογές, που όχι μόνο δεσμεύεται να μην υπογράφει διεθνείς συμφωνίες, αλλά παρανομεί και για τις εκλογές και όσον αφορά την υπογραφή της συμφωνίας) είναι αναγκαία πολιτική προϋπόθεση για την διαχείριση του ζητήματος (όχι μόνο η ρητορική αμφισβήτηση της συμφωνίας)

Σχετικές Δημοσιεύσεις

Σχόλια