Γράφει ο Στέλιος Φενέκος
Μεγάλα κοινωνικά ζητήματα και εξόχως πολιτικά αναδεικνύονται ξανά και ξανά, από την κακή χρήση του ατομικού οπλισμού από αστυνομικούς.
Όπως έχει αναλυθεί και στο παρελθόν, ο ατομικός οπλισμός των αστυνομικών, φρουρών, ειδικών, φρουρών και στρατιωτικών φρουρών και περιπόλων στην ενδοχώρα, έχει σκοπό τηn αυτοάμυνα και προβολή αποτρεπτικής ικανότητας.
Δεν νοούνται ως επιθετικός οπλισμός αλλά πρωτίστως ως αμυντικός οπλισμός. Μπορεί φυσικά κάθε όπλο να χρησιμοποιηθεί επιθετικά, αλλά σαφώς μόνο κάτω από ιδιαίτερα ξεχωριστές συνθήκες και με αυστηρά προσδιορισμένους περιορισμούς και προϋποθέσεις.
Συνεπώς για το ζήτημα αυτό, για την χρήση του ατομικού οπλισμού από αστυνομικούς, φρουρούς κλπ, είναι σαφές ότι δεν δίνεται η δυνατότητα γενικά ελεύθερης χρήσης υπό περιορισμούς, αλλά υπάρχει απαίτηση για γενικά απαγορευμένη χρήση, με ελαχιστότατες μόνο αποδεσμεύσεις μόνο και σαφώς προσδιορισμένες για αμυντικούς σκοπούς.
Το δεύτερο ζήτημα είναι μέχρι ποίου βαθμού ενασκούνται οι εξουσίες της αστυνομίες, όσον αφορά τις κατασταλτικές της δράσεις.
Οπωσδήποτε κι εδώ υπάρχουν αυστηρότατοι περιορισμοί, που έχουν να κάνουν με θεμελιώδεις αρχές:
Αναγκαιότητας, αναλογικότητας, καταλληλότητας, επάρκειας, εφικτότητας, προληπτικότητας και προνοητικότητα και οπωσδήποτε αποτελεσματικότητας (το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα με το ελαχιστότατο κόστος).
Και στις αρχές αυτές για την δράση της αστυνομίας, θα δούμε πολλές μα πάρα πολλές αδυναμίες.
Συνεπώς δεν υπάρχει μόνο η αναγκαιότητα εκπαίδευσης στην χρήση του αμυντικού ατομικού εξοπλισμού, αλλά πρώτα και κυρίως στην καλή αφομοίωση των αρχών αυτών από τους αστυνομικούς και τις δυνάμεις ασφαλείας και φρούρησης, για τον καλύτερο και ασφαλέστερο τρόπο δράσης και χρήσης του ατομικού οπλισμού.
Το τρίτο ζήτημα είναι η εκπαίδευση στην πράξη, με αφορμή συγκεκριμένες καταστάσεις και περιστατικά, όπου η αντικειμενική ενδελεχής εξέταση τους συνεισφέρει καθοριστικά στην ενσωμάτωση των αρχών αυτών στους τρόπους δράσης και στην κριτική ικανότητα των δρώντων στα ζητήματα αυτά.
Κάθε περιστατικό είναι ξεχωριστό και παρά την τραγικότητά του, αποτελεί στοιχείο για βελτίωση της εκπαίδευσης.
Η απόκρυψη στοιχείων και η στρέβλωση καταστάσεων καταστρέφει τις δυνατότητες αντικειμενικής πρακτικής εκπαίδευσης.
Το τέταρτο ζήτημα είναι η κουλτούρα, ατομική και συλλογική όπως καλλιεργείται στις δυνάμεις αυτές. Κι εδώ δυστυχώς υπάρχουν τεράστια προβλήματα και παθογένειες, οι οποίες είναι εξαιρετικά δύσκολο να καλυφθούν γρήγορα και αποτελεσματικά.
Επειδή δε οι αστυνομικοί επιτελούν πολύτιμο κοινωνικό έργο, σε πολλές περιπτώσεις δημιουργούνται συγκρουσιακές καταστάσεις μεταξύ της κουλτούρα του δραστήριου, θαρραλέου και δυναμικού λειτουργού, (όπως αναμένει η κοινωνία να είναι οι αστυνομικοί) και του αλληλέγγυου, προσηνούς, ευαίσθητου και συνετού ανθρώπου (που επίσης αναμένει η κοινωνία να είναι οι αστυνομικοί), ο οποίος είναι έτοιμος να συνδράμει τους πολίτες και να αναλάβει μεγάλους προσωπικούς κινδύνους ζωής για την εφαρμογή των νόμων αλλά και την ατομική και συλλογική ασφάλεια των συνανθρώπων του.
Το πέμπτο ζήτημα είναι η επάρκεια του αποτρεπτικού εξοπλισμού, αξιόπιστων επικοινωνιών Διοίκησης και Ελέγχου, επιτήρησης και καταγραφής, και οπωσδήποτε του μη φονικού εξοπλισμού στο πεδίο, για την κάλυψη των αναγκών του αστυνομικού έργου.
Κι εκεί πάσχουμε ακόμη πολύ.
Όταν οι αστυνομικοί ισχυρίζονται ότι χάθηκε η επικοινωνία, όταν χάνεται ή αποδυναμώνεται η διοικητική λειτουργία, όταν δεν υπάρχει επιχειρησιακός έλεγχος και συνεργασία, όταν υπάρχουν αδυναμίες συντονισμού και πληροφόρησης, όταν δεν έχουμε σε επάρκεια και με αμεσότητα μηχανισμούς και υλικά ακινητοποίησης αυτοκινήτων και των επιθετικών μη οπλισμένων ανθρώπων, τότε υπάρχει σημαντικό πρόβλημα στις δυνατότητες που δίνονται στους αστυνομικούς στο πεδίο, για να ενασκήσουν με συνέπεια, επάρκεια, καταλληλότητα και αποτελεσματικότητα το τρομερά δύσκολο, πολύπλοκο και πολυεπίπεδο έργο τους.
ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΕΠΕΙΣΟΔΙΟ ΜΕ ΤΟΝ ΑΝΗΛΙΚΟ ΡΟΜΑ
Δεν είναι η πρώτη φορά που συμβαίνουν τέτοια τραγικά επεισόδια που μας θλίβουν και μας εξοργίζουν, γιατί ακριβώς επαναλαμβάνονται, γεγονός που επιβεβαιώνει τα σημαντικά ελλείμματα που προαναφέρθηκαν.
Ας δούμε όμως το ίδιο το επεισόδιο:
Ο 16 χρονος νεαρός έκανε μία ανόητη και επικίνδυνη παράνομη πράξη. Δεν πλήρωσε την βενζίνη που έβαλε και προσπάθησε να διαφύγει όταν τον κυνήγησαν οι αστυνομικοί.
Δεν έκανε κάποια εγκληματική κακουργηματική πράξη, αν και αρνήθηκε να πληρώσει το αντίτιμο μίας ιδιωτικής εμπορικής συναλλαγής.
Οι αστυνομικοί αντιλαμβανόμενοι το γεγονός και προφανώς μετά από τις διαμαρτυρίες του Βενζινοπώλη, αρχίζουν την καταδίωξή του.
Ήταν σωστή η πράξη;
Θα πει κάποιος, μα αφού είδαν τις πινακίδες θα μπορούσαν να πουν στον Βενζινοπώλη να καταγγείλει την πράξη και να μηνύσει τον παραβάτη, ώστε να διεκδικήσει την αμοιβή του. Άλλωστε δεν έκανε κάποια ένοπλη ή μη βίαιη κλοπή.
Όμως ο αντίλογος είναι:
Εάν οι αστυνομικοί βρίσκονται μπροστά σε μία τέτοια κραυγαλέα παράβαση θα την αφήσουν να συμβεί; Ή θα πρέπει να συλλάβουν τον παραβάτη, να καταγράψουν τα στοιχεία και εφόσον υπάρχει μήνυση από τον αδικούμενο να ακολουθηθεί η διαδικασία του αυτόφωρου;
Προφανώς δεν μπορούσαν να την αφήσουν να συμβεί παραμένοντες αδρανείς και καλά έκαναν που ακολούθησαν το αυτοκίνητο, πόσο μάλλον εάν υποπτευόντουσαν ότι μπορεί να ήταν κλεμμένο ή ότι υπήρχαν και άλλες παραβάσεις του νόμου από τον οδηγό.
Το αμέσως επόμενο ερώτημα είναι:
"Δεν μπορούσαν να τον ακολουθούν, περιμένοντας απλά πότε θα σταματήσει αναγκαστικά κάπου είτε να βρεθεί σε κυκλοφοριακή συμφόρηση; Ή ακόμη να έχουν ειδοποιηθεί άλλα περιπολικά για να αποκόψουν την κίνησή του στο δρόμο; Και μετά θα ήταν πολύ πιο εύκολο και αποτελεσματικό να τον συλλάβουν με το λιγότερο δυνατό κόστος;"
Η απάντηση είναι προφανής:
Και φυσικά μπορούσαν να το κάνουν. Άλλωστε δεν συνέτρεχε άλλη αναγκαιότητα μεγαλύτερης ασφάλειας κάποιου για να δράσουν έτσι, πέραν του ότι πιέζοντάς τον αχρείαστα, τον οδηγούσαν σε απρόβλεπτες και εν πολλοίς απονενοημένες ενέργειες (όπως μάλιστα ισχυρίζονται ότι έκανε).
ΤΙ ΔΕΝ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΚΑΙ ΟΜΩΣ ΕΚΑΝΑΝ;
Δεν έπρεπε να προσπαθήσουν να τον σταματήσουν με τα μηχανάκια, αφενός εκτιθέμενοι σε σοβαρούς κινδύνους (όπως ισχυρίζονται ότι έγινε τελικά) και αφετέρου και κυρίως, δεν έπρεπε ΝΑ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΣΟΥΝ το όπλο τους (που είναι για αυστηρά αμυντικό σκοπό), πυροβολώντας μάλιστα χωρίς σταθερότητα και σιγουριά, με μεγάλη πιθανότητα να τραυματίσουν η να σκοτώσουν τον οδηγό αλλά και ενδεχομένως περαστικούς είτε άλλους ανθρώπους μέσα σε μαγαζιά και σπίτια (οι σφαίρες μπορεί να διαπεράσουν τζαμαρίες, παράθυρα, ελαφρές προθήκες κλπ).
Και δυστυχώς αυτά έκαναν αδικαιολόγητα.
ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΔΙΑΚΥΒΕΥΜΑ
Το πολιτικό διακύβευμα είναι ότι ΟΛΕΣ οι πολιτικές ηγεσίες των κοινοβουλευτικών κομμάτων πέραν της εκτελεστικής εξουσίας σε οιοδήποτε επίπεδο πολιτικής προστασίας και προστασίας του πολίτη έχουν ευθύνες για την κατάσταση αυτή, η οποία επαναλαμβάνεται με τραγική συχνότητα.
Αντί λοιπόν να προσπαθούν κάποιοι να το εκμεταλλευθούν πολιτικά, απλά και μόνο για ψηφοθηρικούς λόγους, ας ελέγξουν κατ' αρχάς την εκτελεστική εξουσία για τις ευθύνες που έχει και οπωσδήποτε ας προτείνουν την βελτίωση τόσο του θεσμικού πλαισίου αλλά οπωσδήποτε ΟΛΩΝ των ζητημάτων που επισημάνθηκαν παραπάνω και ας ελέγξουν στην συνέχεια με συνέπεια και εμμονή την πλήρη εφαρμογή τους.
Και τότε θα δικαιούνται να πάρουν την ψήφο του κάθε εχέφρονα μη δογματικού πολίτη .
Γιατί οι δογματικοί και φανατικοί κομματικοί δυστυχώς είναι αδιόρθωτοι και συντηρούν, αν δεν επιτείνουν με τον φανατισμό τους ,τα ήδη υπάρχοντα μεγάλα προβλήματα.
Σχετικά Θέματα
👉Κάντε εγγραφή στο κανάλι apenadi blogspot στο youtube για να βλέπετε πρώτοι τα βίντεο μας.
👉Ακολουθήστε μας στο facebook, κάνοντας like στη σελίδα Αγναντεύοντας για να βλέπετε πρώτοι τις δημοσιεύσεις μας
👉Ακολουθήστε μας στο twitter
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών