Γράφει ο Κωνσταντίνος Κόλμερ
Το σκηνικό επαναφέρει στην μνήμη την εμφάνιση το 1996 του Αλβανικού Απελευθερωτικού Στρατού σ’ ένα χωριό του Κοσσυφοπεδίου (τότε επαρχία της Σερβίας), λίκνου του σερβικού εθνικισμού, με το οποίο επεισόδιο άρχισε ο πόλεμος του ΝΑΤΟ με την Σερβία. Οι επί τρίμηνο βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ εις βάρος των Σέρβων κατάφεραν να δημιουργήσουν το αυτόνομο κρατίδιο του Κοσσυφοπεδίου, όπου κυριαρχεί το αλβανικό στοιχείο.
Το ΝΑΤΟ (δηλαδή οι Αμερικανοί), η ΕΕ (Μπορέλ), η σερβική και η αλβανική κυβέρνηση (Βούτσιτς και Ράμα) και ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών Νίκος Δένδιας εξεδήλωσαν αμέσως τις ανησυχίες για την κλιμάκωση της εντάσεως στο Κοσσυφοπέδιο κι όπως πάντα, όπου υπάρχει αστάθεια, εμφανίσθη κι ο Ερντογάν, προσφέροντας τουρκικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη στον Κοσοβάρο πρωθυπουργό, ενέργεια που επέσυρε την καταδίκη υπό της Σερβίας ότι η Τουρκία, κατά παράβαση του διεθνούς δικαίου, εξοπλίζει μία αυτόνομη περιοχή που στερείται επισήμως στρατού.
Το εύφλεκτο Κοσσυφοπέδιο
Ποιος, όμως, ενδιαφέρεται δια το διεθνές δίκαιο, πλην της Δύσεως; Το διεθνές δίκαιο παραβιάζεται κατ’ εξακολούθησιν από την Ρωσία στην Ουκρανία, την Κίνα στα στενά της Ταϊβάν και την Τουρκία στη Μεσόγειο. Εν τούτοις, η πολιτική και η δημοσιογραφία στην Αλβανία, στη Σερβία, στα Σκόπια και στην Ελλάδα έχουν επηρεασθεί στο παρελθόν από την πρώτη επέμβαση του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο με μεγάλες μετακινήσεις πληθυσμού. Ο Μπερίσα, ο Σαμαράς και ο Γκλιγκόροφ έπεσαν και εξ αιτίας της πολιτικής τους στην Αλβανία, στη Βόρειο Ήπειρο και στα Σκόπια αντιστοίχως.
Διαβάστε τη συνέχεια στο slpress
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών