Γράφει ο Στέλιος Φενέκος
Πριν λίγο καιρό είχα προσδιορίσει την έννοια της "κοινωνικής αρετής ως:
" Είναι η αρετή του να θέλεις να εργαστείς υπέρ της κοινωνίας, ακόμη και να αγωνιστείς και να πολεμήσεις με κίνδυνο της ίδιας σου της ζωής για αυτήν, για τον πολιτισμό και τις ηθικές αξίες της, στον τόπο που ζει, εξελίσσεται, μεγαλώνει και αυτοπροσδιορίζεται διαχρονικά.
Η «Κοινωνική Αρετή» είναι υπέρτερη αντίληψη από κάθε άλλη ηθικοπλαστική αρχή, πλήρης και ολοκληρωμένη και περιλαμβάνει πολλές ηθικές ανθρώπινες αξίες. Είναι υπέρτερη έννοια κάθε πολιτικής ή άλλης ιδεολογίας και αντίληψης για την λειτουργία της κοινωνίας μας."
Οι δύο πιλότοι μας που χάθηκαν, διακινδύνευσαν ξεπερνώντας κατά πολύ κάθε όριο αυτοσυντήρησης, υπέρ της κοινωνίας και του τόπου μας, έχοντας γαλουχηθεί με τις αξίες της "κοινωνικής αρετής".
Αρνούμαι να δεχθώ τις τυπικές ανακοινώσεις και τα κροκοδείλια δάκρυα, εάν δεν συνοδεύονται με ουσιαστική αναγνώριση της αξίας του έργου που επιτελούν οι πιλότοι διακινδυνεύοντας καθημερινά τις ζωές τους, με τραγικό τέλος συχνά.
Και η αναγνώριση δεν μπορεί να γίνεται μόνο με τις τυπικές ανακοινώσεις και μετά από κάθε τραγική απώλεια, αλλά από την πρώτη στιγμή που βάζουν την στολή τους, φοράνε το κράνος τους και κάνουν τον σταυρό τους, πριν πετάξουν με σθένος και αυταπάρνηση στον αέρα, έμπλεοι "Κοινωνικής Αρετής".
Περιμένω από την κυβέρνηση να αναγνωρίσει έμπρακτα την κοινωνική τους προσφορά και αξία, ως ελάχιστο φόρο τιμής σε όσους χάθηκαν μέχρι σήμερα, με απτές δίκαιες ενέργειες, τόσο όσον αφορά την βελτίωση των απολαβών τους, όσο και από πλευράς προμήθειας σύγχρονων μέσων, για να μπορούν να ενασκούν το λειτούργημά τους με τον ει δυνατόν ασφαλέστερο τρόπο και να μας εμπνέουν με το παράδειγμά τους και τις αξίες της ¨κοινωνικής αρετής" που διακατέχονται.
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών