Εύθρυπτες προσδοκίες και εφησυχασμοί

Γράφει ο Στέλιος Φενέκος

Διαβάζω τις τελευταίες ημέρες πλήρως καθησυχαστικά σχόλια από τον φιλοκυβερνητικό τύπο, για την περιοχή που θα κάνει έρευνα το Τουρκικό γεωτρύπανο.
Κάποιοι μάλιστα προχώρησαν πολύ πιο πέρα και δήλωναν τηλεοπτικά με στόμφο, ότι η Τουρκία σεβάστηκε τον Χάρτη της Σεβίλλης (!!!!) και το Διεθνές Δίκαιο.

Είναι γεγονός ότι η περιοχή που ανακοινώθηκε για έναρξη ερευνών είναι μερικές δεκάδες μίλια έξω από τα όρια της υφαλοκρηπίδας που ισχυριζόμαστε εμείς ότι είναι δική μας.
Και είναι επίσης γεγονός ότι το σημείο έχει επιλεγεί πολύ καλά με κριτήρια που βασίζονται σε προηγούμενες σεισμικές έρευνες και υπάρχει πιθανότητα να βρει κοιτάσματα (εάν δούμε το γεωφυσικό χάρτη είναι προφανές, είναι εντός της Τάφρου Πλίνιου και Στράβωνα στην Μεσογειακή Ράχη)).

Και μέχρι εδώ καλά.
Πλην όμως γεννάται ένα εύλογο ερώτημα:
Εμείς μπορούμε να κάνουμε έρευνες σεισμικές στο τμήμα που θεωρούμε ότι μας ανήκει, κάτω από το σύμπλεγμα της Μεγίστης;

Εάν ναι, τότε όντως όλα είναι υπέροχα και καθησυχαστικά.
Εάν όμως η απάντηση είναι όχι, τότε κάτι δεν πάει καλά και για να είμαστε ρεαλιστές απλά οι καθησυχασμοί είναι πρόωροι και περιττεύουν.

ΣΗΜ: Είναι σημαντικό να γνωρίζουμε ότι εάν βρει κοίτασμα στην περιοχή αυτή και σεβαστεί τις δικές μας αντιλήψεις για την υφαλοκρηπίδα του συμπλέγματος Μεγίστης, τότε έχουμε την μοναδική περίπτωση που το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας προβλέπει διαδικασία συνεκμετάλλευσης του κοιτάσματος από τις γειτνιάζουσες χώρες (με δεδομένο ότι η λεκάνη αυτή εκτείνεται και εντός της δικής μας υφαλοκρηπίδας.)
Κι εδώ προκύπτει το επόμενο ερώτημα, υποθετικό μεν και αρκετά προωθημένο, αλλά η "κοινωνία αξιών" λειτουργεί με προνοητικότητα και προβλεπτικότητα πάντα:
"Θα διεκδικήσουμε ότι προβλέπεται για συνεκμετάλλευση του κοιτάσματος αυτού (εάν φυσικά βρεθεί) ως γειτνιάζουσα στην υφαλοκρηπίδα χώρα;"

Διαβάστε ακόμη

Σχόλια