Γράφει ο Παναγιώτης Μπάρκας
Λέει μια αρχή ότι, όταν γράφεις κάτι έχεις υπόψη τους αναγνώστες για να βρουν στα γραφτά σου τον εαυτόν τους. Η δική μας πραγματικότητα επιβάλλει το αντίθετο. Να μη σκέφτεσαι για αναγνώστες. Ειδικά όταν πρόκειται για εθνικά θέματα. Στην κοινότητά μας υπάρχουν μικροί, λίγοι και με περιορισμένη εθνική συνείδηση. Ή με μπολιασμένη στη νοοτροπία που καλλιέργησε ο Χότζα. Ή, κυρτωμένοι στο χνάρι της επιβίωσης με οποιονδήποτε εύκολο τρόπο, όπως και η μειοδοσία.
Γράφω, ως χρέος για τη ιστορία του μέλλοντος. Να πω κάποιες αλήθειες, όπως εγώ κρίνω, ενώ ζούμε σε κατάσταση χαμένης πατρίδας! Κάπου μοιάζουμε με κοινότητα, που στόχο έχει την απαλλαγή από την πατρίδα. Εμείς, εμείς την αφήσαμε να πεθάνει και τώρα, άπονοι, ανεπαίσθητοι, ανεύθυνοι…, βιαζόμαστε να την κηδέψουμε με κλαρίνα. Έτσι εξηγείται ο φόβος για να εκδηλώσουμε ανοιχτά, τις απόψεις για τη σωτηρία του τόπου μας. Να καταγγείλουμε τους υπευθύνους της κατάντιας, τις μεγάλες ευθύνες και της μάνα Πατρίδας.
Με αυτό το σκεπτικό θα επιδιώξω να μεταφέρω σε αυτοτελείς συνέχειες, άρθρα με στοιχεία και αναλύσεις για την ιστορία του τόπου μας. Είναι ελάχιστα συγκριτικά με τον τρίτο τόμο του βιβλίου μου για την Ήπειρο και τον Ηπειρωτισμό «Τα ταξίδια της Φηγούς/ Δωδώνης».
2024. 33 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΣΤΗΝ ΑΛΒΑΝΙΑ. ΕΠΙΣΦΡΑΓΙΖΟΥΝ ΤΗΝ ΕΞΕΛΙΞΗ ΤΟΥ ΤΕΛΟΥΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΥ.
Πρόκειται για περίοδο σκοτεινιάς, γενικολογίας, φλυαρίας και προπαγάνδας, χωρίς στόχους και προοπτική. Περίοδο προσπάθειας για να μείνει ο τόπος χωρίς μνήμη (για να θαφτούν βαθύτερα οι ευθύνες). Δεν έχουμε νομικά, πολιτικά και πραχτικά ξεκάθαρο στάτους. Δεν γνωρίζομαι το δημογραφικό μέγεθος και δεν καθορίσαμε τη φύση του σύγχρονου Ελληνισμού στην Αλβανία. Η χαρακτηριστική δράση είναι η αυτοκαταστροφή των αξιών μας, η στροφή προς τα ρηχά, την επιφάνεια. Η απόλυση της ελληνικής εθνικής συνείδηση για να γίνουμε καλύτερα αποδεχτοί στο αλβανικό στοιχείο. Απογυμνωνόμαστε περιουσιακά. Εγκαταλείψαμε κάθε στοιχείο αυτονόμησης, σε πολιτικό, εθνικό, εκπαιδευτικό επίπεδο. Οι διορισμένοι από αλλού πολιτικοί εκπρόσωποι εξυπηρετούν απροκάλυπτα την σε κάθε τομέα εθνική παράλυση και νέκρωση της ιδιαίτερης πατρίδας μας. Πλέον δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία γιατί τους επιλέγουν τα Τίρανα και τους στηρίζει η Αθήνα και όποιος αντιτίθεται διώκεται!
Η ΑΠΑΛΕΙΨΗ ΤΟΥ ΕΘΝΙΚΟΥ ΜΑΣ ΘΕΜΑΤΟΣ ΑΠΟ ΤΗ ΔΙΕΘΝΗ ΑΤΖΕΝΤΑ
Οι προσπάθειες ξένων παραγόντων να εντάξουν το Βορειοηπειρωτικό στο νέο πλαίσιο γεωπολιτικών αλλαγών στην περιοχή, που προμήνυσε ο Ραμίζ Αλία με την ομιλία του στον ΟΗΕ για το Κοσσυφοπέδιο, προσέκρουσαν στην απονευρωμένη και σε πετρωμένο λήθαργο εθνική μας συνείδηση, με πολιτικούς εκπροσώπους που αντιμετώπισαν την εθνική υπόθεση ως ιδιοτελές αντάλλαγμα εμπλουτισμού, αλισβερίσι προδοσίας. 1990-1995, 1997,1998-99….. μετά σιωπή που προκαλεί η πορεία νεκρικής πομπής…. Από χρόνια, ούτε στις εκθέσεις διεθνών οργανισμών δεν έχουμε πλέον θέση…!
ΟΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΙ ΣΤΑΘΜΟΙ ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗΣ. -ΜΕΣΟΠΟΛΕΜΟΣ
Συμπληρώνονται 99 χρόνια από την επισημοποίηση των συνόρων του αλβανικού κράτους (Β’ Πρωτόκολλο της Φλωρεντίας, 27 Γενάρη 1925), 112 χρόνια από την πολιτική διακήρυξη ίδρυσης του αλβανικού κράτους, 110 χρόνια από το αυτονομιακό κίνημα των Βορειοηπειρωτών και το Πρωτόκολλο της Κέρκυρας (τον μοναδικό ιστορικό τίτλο διεθνούς εμβέλειας), 103 χρόνια (2.10.1921) από την μονομερή δήλωση του ελληνογενή Φαν Νολι (Θεοφάνη Νόλη) στην Κοινωνία των Εθνών (ΚτΕ) εξ ονόματος της αλβανικής κυβέρνησης, για την αναγνώριση μειονοτήτων στην Αλβανία. Δεν αναφέρει εθνική ελληνική μειονότητα, όπως κακώς συνηθίσαμε περί του αντιθέτου να πιστεύουμε. Η Αθήνα δεν την αναγνώρισε, και ζήτησε την εφαρμογή του Πρωτοκόλλου της Κέρκυρας. (Δεκαετίες όμως τώρα και υπό την πίεση του αλβανικού εθνικισμού παραιτήθηκε οικειοθελώς από το μόνο αυτό ιστορικό τίτλο.)
6 μήνες αργότερα, 1922, ο Αλβανός Υπουργός Εξωτερικών Xhafer Ypi στην ΚτΕ δήλωσε ότι στην Αλβανία υπήρχαν μόνο 16 χιλιάδες «ελληνόφωνοι ορθόδοξοι» (όχι εθνικά Έλληνες) και ως περιοχές τους μόνο 100 χωριά στην περιφέρεια Αργυροκάστρου και τρία στην περιοχή της Χιμάρας.
ΜΕΤΑ ΤΟΝ Β’ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΠΟΛΕΜΟ
Συμπληρώνονται 78 χρόνια (Ιούλιο 1946) από την Συνδιάσκεψη Ειρήνης των Παρισσίων των 22 νικητών στο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η ελληνική πλευρά υπέβαλε αξιώσεις επί της Β. Ηπείρου. Αλλά κατά πρόχειρο τρόπο, εν μέσω εμφυλίου στην Ελλάδα και έχοντας απέναντι την Μόσχα και όλο το ανατολικό Μπλοκ. Γι΄αυτούς η ένωση της Β. Ηπείρου με την Ελλάδα θα αφαιρούσε το Κοσσυφοπέδιο από το Βελιγράδι, περιοχή ζωτικής σημασίας για τον Τίτο. Ήταν επίσης γνωστή η Βρετανική θέση ότι η Β. Ήπειρος ισοδυναμούσε με τη βιωσιμότητα του αλβανικού κράτους.(Ο Αλβανός κομμουνιστής ηγέτης, προκύπτει ότι ήταν πράκτοράς τους από το 1943) Η Αθήνα απέτυχε στις αξιώσεις της. Αρκέστηκε με την εγγραφή του Βορειοηπειρωτικού στην ημερήσια διάταξη της Συνδιάσκεψης και με την απόφαση να συζητηθεί το θέμα αργότερα στο συμβούλιο των τεσσάρων. Η λύση του θέματος αφέθηκε αφού λυθούν πρώτα το Αυστριακό και το Γερμανικό. (Μετά το Αυστριακό, το 1989 λύθηκε και το Γερμανικό με την πτώση του τείχους του Βερολίνου και την ένωση των Γερμανιών. Κανείς όμως δε θυμήθηκε για το Βορειοηπειρωτικό.)
Συμπληρώνονται αντίστοιχα 78, 48 και 26 χρόνια από τα μεταπολεμικά συντάγματα της Αλβανίας τα οποία αναμασούν τη δήλωση Νόλι του 1921. Δεν αναγνωρίζουν επίσημα την εθνική ελληνική μειονότητα.
ΔΕΝ ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΝΕΝΑ ΕΠΙΣΗΜΟ ΤΙΤΛΟ ΕΘΝΙΚΗΣ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗΣ
Σε μια τόση μεγάλη χρονική βεντάλια, με τόσες ιστορικές στιγμές και σταθμούς, ο Ελληνισμός της Αλβανίας, σήμερα δεν έχει κανέναν επίσημο τίτλο εθνικής αναγνώρισης και σε καμιά νομική μορφή. Ούτε από αλβανικής πλευράς, ούτε από ελληνικής, ούτε σε διμερή ντοκουμέντα, ούτε σε διεθνή φόρα. Στην Ελλάδα ισχύουν δύο πρόσφατες ΚΥΑ-ς, του 2015, που ταυτίζουν τον Ελληνισμό της Αλβανίας με τις υποδείξεις του διοικητή του ιταλικού στρατού Φερέρο, στην υπό κατοχή Ήπειρο, του 1917, ότι ο Ελληνισμός αντιστοιχεί σε 103 χωριά στην ελληνοαλβανική μεθόριο. Το ίδιο, όπως έκαναν άτυπα και αυθαιρέτως οι μέχρι σήμερα αλβανικές κυβερνήσεις.
(Αποτελεί ειρωνική εξαίρεση ο αλβανικός νόμος του 2017 για τις εθνικές μειονότητες στην Αλβανία, όπου ο εδώ αυτόχθον Ελληνισμός, με την ιστορική ισχύ του κρατικού συστατικού στοιχείο για την Αλβανία και με κορυφαίο ρόλο και συσχετισμό με τα σημαντικότερα εθνικά θέματα στη Βαλκανική και Νοτιοανατολική Ευρώπη, αντιμετωπίζεται πλέον ισοδύναμος με την βοσνιακή μειονότητα, αποτελούμενη από τρία χωριά Βοσνίων που εγκαταστάθηκαν στη Μέση Αλβανία κάπου στα τέλη του ΧΙΧ αιώνα, επειδή πίστεψαν ότι είχαν φθάσει στην Τουρκία.)
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών