Γράφει ο Τηλέμαχος Λαχανάς
Αν θυμάμαι καλά με παρότρυνση του Κωνσταντίνου Καραλή, τότε Γραμματέας της Αδελφότητας Κλεισαριτών στην Αθήνα, παρών και εγώ ως δημοσιογράφος, μαζευτήκαμε μερικοί σε κάποιο χώρο κοντά στην πλατεία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ και μνημονεύσαμε τα 65χρονα του εν λόγω. Παρών όλοι οι γιοι του, επίσης και ο άλλοτε Πρόεδρος της Οργάνωσης της «ΟΜΟΝΟΙΑΣ» αείμνηστος Γ. Λαμποβητιάδης. Έλειπαν όμως οι Κλεισαρίτες, εκτός από τον Κ. Καραλή και τον αείμνηστο Αριστείδη Μπούζη, ο οποίος είχε αναλάβει και την ειδοποίηση των Κλεισαριτών της Αθήνας.
Επειδή όλα αυτά τα χρόνια, με άρθρα μου σε τοπικές εφημερίδες και σε ιστοσελίδες, έχω προσπαθήσει για το χρέος μας έναντι των παραγκωνισμένων εθνομαρτύρων, ώστε να γίνονταν παράδοση, όπως έχει γίνει παράδοση (και καλώς συνεχίζει) η μνημόνευση αυτών που επίσης είχαν θυσιαστεί αγωνιζόμενοι με τους κομμουνιστές εναντίον του ξένου καταχτητή, και επειδή η ανάρτησή μου για τα 80χρονα του αείμνηστου Θεοδόση είχε γίνει αρκετές μέρες πριν την επέτειο μνήμης, ώστε να οργανώνονταν στο χωριό του (το Κλεισάρι), νομίζω δικαιολογημένη και η ανησυχία μου. Αν και μαζί με τους Κλεισαρίτες εναπομείναντες στο χωριό παραβρέθηκαν στην μνημόνευση και αυτοί που εργάζονται και κατοικούν στα Ιωάννινα, ενώ ο αξιέπαινος διδάσκαλος Ηλίας Πρώιμος τους μίλησε για το ιστορικό του αείμνηστου Θεοδόση Λαζάκη. Εννοείται νοιώθω και εγώ ικανοποίηση και θα εξηγήσω πιο κάτω γιατί το ενδιαφέρον μου για το Κλεισάρι. Ως εισαγωγή σας παραπέμπω σε άρθρο μου (το 2008) στην τοπική εφημερίδα «ΕΛΛΗΝΙΣΜΟΣ» που εκδίδονταν στην Αθήνα.
ΚΛΕΙΣΑΡΙ ΤΟ ΜΕΣΟΧΩΡΙ ΤΗΣ ΠΑΝΩ ΔΡΟΠΟΛΗΣ
Αν έπρεπε να γράψω κάτι το αισιόδοξο για κάποιο χωριό της Πάνω Δρόπολης, θα σκεπτόμουνα το Βουλιαράτι, τη Σωτήρα, το Γεωργουτσάτι ή τα Βρυσερά, έχοντας υπόψη ότι σε αυτά τα χωριά έγινε κάτι περισσότερο από τα άλλα χωριά. Δεν θα φανταζόμουνα ότι ένα άλλο χωριό στους πρόποδες της Στουγάρας, κρυμμένο πίσω από τις δύο τσουμπάρες που κρατούν στην «ποδιά τους» την Αγία τριάδα της Πέπελης, σήμερα υπερέχει των παραπάνω το Κλεισάρι που χτίστηκε εκεί αφανές, ίσως για να απέφευγε τις επιδρομές των βαρβάρων, καθώς οι Τούρκοι και οι Τουρκαλβανοί του Ζώγκου το παραμόνευαν όσο κανένα άλλο χωριό, αλλά και ο πέλεκυς της κομμουνιστικής δικτατορίας που έπεφτε συνέχεια πιο βαριά από τ’ άλλα χωριά με εκτελέσεις, φυλακίσεις και εξορίες. Σήμερα λοιπόν είναι το μοναδικό χωριό που εκπέμπει πολιτισμό! Αυτό το χωριό που τυχαίνει να είναι το «μεσοχώρι» της Πάνω Δρόπολης, αν και η κοινότητα μας δεν το έχει προσέξει, βγήκε από την αφάνεια και εκπέμπει σεβασμό για τις ρίζες του, όπως την θρησκεία και την παράδοση, είναι χωριό να το ζηλεύουν τα άλλα χωριά λοιπόν, ακόμα και χωριά της Ελλάδας.
Αποφεύγω να γράψω κάτι για την ιστορία του, καθώς δεν θα τα καταφέρω! Έχει όμως αξιόλογους διανοούμενους κυρίως στην διασπορά, οι οποίοι και αναδείχτηκαν τιμώμενοι για την καταγωγή τους και κουβαλάνε την ιστορία του μαζί τους, καθώς την έχουν στο αίμα τους, καθώς πολλοί την έζησαν και στο πετσί τους. Αξίζει όμως να προβάλλω κάτι από την σημερινή αναγέννηση του χωριού τους, έστω αυτά που φαίνονται, ώστε να παραδειγματιστούν και τα γύρω χωριά μας...
«Θα αναφερθώ όμως σε αυτά που με άφησαν άφωνο, όταν μου τα περιέγραφε και μου έδειχνε φωτογραφίες ο καθ’ όλα δραστήριος 60ης Κώστας Καραλής. Την φωτογραφία του Κλεισαριού π.χ με τους δύο μαχαλάδες, των Ζηγουραίων με τον Άγιο Νικόλα στο βάθος και των Παναγιωταίων, καθώς και η φωτογραφία του Κώστα, του ανθρώπου που ταύτισε κάθε επίμονη προσπάθεια με τις αλλαγές που έγιναν σήμερα στο Κλεισάρι. Ασφαλώς δεν έλειψαν οι προσπάθειες και η συμπαράσταση πολλών άλλων Κλεισαριτών, για μερικούς από τους οποίους θα αναφερθώ πιο κάτω, αν και ανήκει στους Κλεισαρίτες να εκτιμήσουν τις αξίες του καθενός. Αλλά μιας και όλα αυτά τα χρόνια η δραστηριότητά του ήταν συνεχή και αδιάκοπη, αξίζει η εξαίρεση, αξίζει να εκτιμούμε την ιδιαιτερότητα κάποιων ανθρώπων που νοιάζονται περισσότερο για την ιδιαίτερη πατρίδα τους, όταν άλλοι διανοούμενοι που μας εκπροσωπούν σφυρίζουν αδιάφορα……
Ε λοιπόν από τότε που έμαθα τα καθέκαστα ποια η προσφορά του Κώστα για το Κλεισάρι, δεν έπαψα να ενδιαφέρομαι και για το μέλλον αυτού του χωριού, ώστε να γίνονταν πρότυπο και για τα άλλα χωριά της Δρόπολης, του Πωγωνίου και παραπέρα, του Βούρκου-Ριζών και της Χιμάρας.
Αν προσέξει ο αναγνώστης την φωτογραφία του χωριού, δίπλα σε αυτή του Εθνομάρτυρα Θεοδόση Λαζάκι, θα συνειδητοποιήσει ότι όλες οι κατοικίες είναι λιθόκτιστες και πλακοσκέπαστες. Οπότε ποια η διαφορά με τα παραδοσιακά Ζαγοροχώρια της Ελλάδας που τελούν και υπό την προστασία και της UNESKO; Κάτι παρόμοιο που παλιότερα είχα προτείνει και είχε συμφωνήσει το ICOMOS της Ελλάδας για την Δρόβιανη και τις Λεσινίτσες, αν και τα γεγονότα του 1997 μου διέλυσαν ιδέες και προσπάθειες!
Το Κλεισάρι έχει τόσους πανέξυπνους διανοούμενους, όπου αν οραματιστούν για τις «καλλονές» που απλόχερα τους προσφέρει το φυσικό περιβάλλον, μαζί και ο αρχαιολογικός θησαυρός που περιβάλει το χωριό και αναμένει την σκαπάνη του αρχαιολόγου, δεν χρειάζεται παρά να αρχίσουν με ένα τοπογραφικό, στο οποίο εκτός των οικόπεδων με τις κατοικίες και το οδικό δίχτυο που αν χρειαστεί πρέπει να στρωθεί και με καλντερίμια, θα χρησιμεύσει για την επιπεδομετρία, για τον έλεγχο ή τα όρια διεύρυνσης των κατοικιών.
Δεν θα αναφέρω περισσότερα για τις ιδέες μου, γιατί όπως είπα και πιο πάνω το Κλεισάρι έχει τόσους διανοούμενους και τόσους σοφούς, που αν καθίσουν και οραματιστούν το τουριστικό μέλλον του χωριού τους, συμπεριλαμβάνοντας και οδικούς άξονες προς τις πέριξ Μονές, της Αγίας Τριάδας της Πέπελης και της Μονής της Παναγίας Ζωναρίων, επίσης τον κλάδο φρουτοκαλλιέργειας που ευδοκιμούσε στα χωράφια τους, γιατί όχι την καλλιέργεια και ταμπάκου, τα μικροκοπάδια για τα γαλακτοκομικά του χωριού, η μελισσοκομία, το κυνήγι, η παραδοσιακή κουζίνα κ.λ.π. ίσως και οι ιδέες μου να θεωρούνται ξεπερασμένες!
Αν με ρωτάτε για το αν αρκούν τα αρχαιολογικά μνημεία για τους φιλοξενούμενους στο Κλεισάρι δεν χρειάζεται περαιτέρω σκέψη! Εκτός των οδοιπορικών στις βουνοκορφές που πλαισιώνουν το χωριό και τα άλλα αξιοθέατα της περιοχής, πόσο μακριά είναι το Αργυρόκαστρο, οι Άγιοι Σαράντα με τα αρχαία τους, ακόμα και η Χιμάρα; Κατά τα άλλα αν βιαστούν οι Κλεισαρίτες θα βρεθούν και τα χρήματα και στα Βρυσερά θα επανέλθουν πιο διευρυμένες και πιο οργανωμένες οι υπηρεσίες που υπήρχαν και στο προηγούμενο καθεστώς, νοσοκομείο, καταστήματα κ.λ.π.
Και ξέρω να ζυγίζω τι λέω, γιατί μη νομίζει κανείς ότι τα πάντα στον χώρο μας άδειασαν αυθόρμητα! Όλα στρατηγήθηκαν από την Αλβανία με τα δικά μας πειθήνια όργανα, δυστυχώς και από την Ελλάδα με την κοντόφθαλμη στρατηγική της που και αυτή συρρικνώνεται, καθώς την ίδια τύχη έχουν και οι παραμεθόριες περιοχές της!
Το μόνο που ευελπιστώ είναι ότι με την ευλογία του Κυρίου, καθώς γνωρίζω ότι οι Κλεισαρίτες είναι και θρήσκοι, θα βρούνε το κλειδί της συμφιλίωσης και αλληλοσυμπαράστασης μεταξύ τους, ώστε να γίνουν και παράδειγμα για να πράξουν το ίδιο τα υπόλοιπα χωριά της Δρόπολης και όλης της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας!
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών