Γράφει ο Στέλιος Φενέκος
Επίσης, ότι άλλο και να κάναμε στον αντίποδα σε διμερές επίπεδο, όπως η οριοθέτηση με την Αίγυπτο, δεν θα μπορούσε να το ακυρώσει. Η μόνη άλλη λύση (που την είχα προβάλλει με επιχειρήματα) ήταν η προσφυγή μας στο ΔΔΔ (ή του Διεθνούς Δικαστηρίου για το Δίκαιο της Θάλασσας) με Αίγυπτο και Κύπρο, όπου θα αναγκαζόταν η Τουρκία να συμμετάσχει είτε να υποβάλλει υπόμνημα με τα επιχειρήματά της αλλιώς θα κινδύνευε να ληφθούν αποφάσεις ερήμην της.
Καμία από τις προτάσεις δεν εισακούσθηκε αλλά συνεχίσαμε την αφελή ρητορική περί ακύρωσης του Τουρκολυβικού μνημονίου, λόγω της οριοθέτησης που κάναμε με την Αίγυπτο.
Σήμερα αποκαλύφθηκε όχι μόνο η ανερμάτιστη ρητορική που αναπτύχθηκε προσχηματικά από το πολιτικό/κυβερνητικό σύστημα αλλά και το ότι η οριοθέτηση με την Αίγυπτο δεν ακύρωσε τίποτε (θα είχε αξία εάν καθ’ οιονδήποτε τρόπο προσφεύγαμε σε Διεθνές Δικαστήριο για επίλυση), πόσο μάλλον εάν εμείς δεν μπορούμε να υποστηρίξουμε τα νόμιμα κυριαρχικά μας δικαιώματα.
Εδώ κι ένα μήνα εξελίσσεται το συμβάν στην Κάσο με το Ιταλικό ερευνητικό πλοίο, όπου η Τουρκία από την πρώτη στιγμή το παρακολουθεί και δείχνει τις προσθέσεις της τόσο με τις NAVTEX όσο και με δηλώσεις και με την παρουσία πολεμικών πλοίων δίπλα στο Ιταλικό πλοίο πόντισης καλωδίων (που δρα εκ μέρους ιδιωτικής εταιρείας η οποία έχει αναλάβει το έργο της πόντισης).
Το Ιταλικό πλοίο, ερευνώντας τον βυθό για να βρει την κατάλληλη όδευση, αιτήθηκε άδεια και από Τουρκία και από Ελλάδα (και Κύπρο φυσικά), αδιαφορώντας για το ποιος έχει δίκιο (δεν είναι διεθνές δικαστήριο για να αποφασίζει ποιος έχει δίκιο). Και αυτό είναι το πρώτο δείγμα αποδυνάμωσης της πολιτικής μας.
Στην συνέχεια εμείς στείλαμε μία Φ/Γ, μία κανονιοφόρο και κάποιο πλοίο της ακτοφυλακής για να παρακολουθούν το Ιταλικό, κάναμε τις ανακοινώσεις μας με την NAVTEX και επαναπαυθήκαμε, αναμένοντας άραγε τι;
Ότι θα κάνει πίσω η Τουρκία, λόγω του «καλού κλίματος» που διακηρύσσουμε ότι έχει δημιουργηθεί;
Όμως η Τουρκία όχι μόνο δεν έκανε πίσω, αλλά ξεκίνησε συμβολικά και κάποιες παραβιάσεις με αεροσκάφη στο Αιγαίο, ενέτεινε την παρουσία της με 5 πολεμικά πλοία στην περιοχή και εγγύς του Ιταλικού πλοίου και ξεκαθάρισε ότι δεν θα κάνει πίσω.
Εμείς από την πλευρά μας προσφύγαμε στον «μηχανισμό επίλυσης» που υποτίθεται ότι έχει δημιουργηθεί (ποίος είναι άραγε και από τι συνίσταται;), μέσω του οποίου αποδεχθήκαμε τις Τουρκικές αιτιάσεις και κατά κάποιον μαγικό τρόπο το Ιταλικό πλοίο σταμάτησε τις έρευνες χωρίς να τις έχει ολοκληρώσει.
Και φυσικά αμέσως μετά, η Τουρκία επίσημα μας ευχαρίστησε (όπως και την Ιταλία) που αποδεχθήκαμε τις θέσεις της και κάναμε πίσω (δεν είπαμε κουβέντα γι' αυτήν την ευχαριστία).
Εεε δεν το λες και συνεπή εξωτερική πολιτική αυτό ως προς την ακυρότητα του Τουρκολυβικού μνημονίου, και ούτε φυσικά επιβεβαιώνονται οι διθυραμβικοί ισχυρισμοί μας περί άμεσης ακύρωσής του, λόγω μόνο της οριοθέτησης που κάναμε με την Αίγυπτο (όπου υποχωρήσαμε κιόλας ως προς την επήρεια των νησιών μας, άρον-άρον προκειμένου να επιτύχουμε το αδύναμο αυτό αποτέλεσμα).
Όπως αποδεικνύεται για μία ακόμη φορά, η ικανότητα να υπερασπίζεις την κυριαρχία σου και τα κυριαρχικά δικαιώματά σου είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για να εφαρμοσθούν οι προβλέψεις του Διεθνούς Δικαίου.
Και αυτό που με ανησυχεί περισσότερο είναι όταν θα πάει το πλοίο να ποντίσει το καλώδιο, (όπου σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας θα πρέπει να έχει την σύμφωνη γνώμη της χώρας στην οποία ανήκει η ΑΟΖ/υφαλοκρηπίδα για την κατάλληλη όδευσή του) ποιου την συμφωνία θα αιτηθεί;
Το πιθανότερο είναι να αιτηθεί και από τους δύο και εμείς πάλι θα κάνουμε το ίδιο, θα αποδεχθούμε δηλαδή έμμεσα ότι το Τουρκολυβικό μνημόνιο ισχύει (;;;;) παρά τις δικές μας συμφωνίες οριοθέτησης με την Αίγυπτο.
Θα ήταν πολύ καλύτερο εάν απλά είχαμε ανακηρύξει ΑΟΖ, χωρίς οριοθέτηση με την Αίγυπτο, στην λογική της μελέτης του Πανεπιστημίου της Σεβίλλης (που έγινε υπέρ της ΕΕ) και να επιδιώκαμε την προσφυγή στο ΔΔΔ με την Αίγυπτο (και Κύπρο), παρά αυτό το ασαφές, αδύναμο και αποσπασματικό περιβάλλον που έχει δημιουργηθεί.
Και όπως αποδεικνύεται καθημερινά στο πεδίο, η κοινή διακήρυξη των Αθηνών αποδεικνύεται αναποτελεσματική, αφού εμείς μόνο λειτουργούμε περιοριστικά και εις βάρος μας, όπως βασικά ήταν και ο πάγιος στόχος της Τουρκίας (με επιτυχημένη στρατηγική καρότου και μαστίγιου).
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών