Αν και τελευταία τα δύο μεγάλα μέτωπα του πολέμου, Ουκρανία και Λίβανος-Γάζα, προσελκύουν εύλογα την προσοχή των αναλυτών και πολιτών ανά τον κόσμο, στη γειτονιά μας συμβαίνουν γεγονότα τα οποία, αν τα εξετάσει κανείς διαδοχικά, θα καταλάβει πώς χτίζονται απολυταρχικά καθεστώτα. Ο λόγος, για την Αλβανία, στην οποία δεσπόζει η μορφή του Έντι Ράμα. Τρέμει την αντιπολίτευση, τρέχει να τη φιμώσει…
Μόλις πριν από λίγες ώρες, ξέσπασαν επεισόδια στα Τίρανα, σε διαδηλώσεις εναντίον της κυβέρνησης Ράμα. Οι διαδηλωτές, υποστηρίζοντας την αντιπολίτευση, έστειλαν σαφές μήνυμα εναντίον του Πρωθυπουργού της Αλβανίας: “αυτές οι διαδηλώσεις θα συνεχιστούν, μέχρι να φύγει αυτό το καθεστώς”.
Το κίνημα όμως που έχει εδραιωθεί εναντίον του Ράμα φαίνεται πως εκτείνεται και στις χώρες του εξωτερικού όπου υπάρχει ομογένεια. Μόλις την Κυριακή, 24/11, διαδηλώσεις και κινητοποιήσεις εναντίον του έλαβαν χώρα στο Λονδίνο, όπου ο Πρωθυπουργός θα προχωρούσε σε μία από τις συνήθεις εμφανίσεις του σε χώρες του εξωτερικού, για να ζητήσει ουσιαστικά υποστήριξη από την ομογένεια στις επερχόμενες εκλογές του Απριλίου του 2025.
Μάλιστα, οι κατηγορίες των διαδηλωτών προς το πρόσωπό του σχετίζονται με τη χρήση της εξουσίας του για προσωπικό όφελος και των συμφερόντων της “μαφίας” που υποστηρίζει. Επίσης, οι διαμαρτυρίες σχετίζονται ακόμη και με τη λειτουργία της δικαιοσύνης στο κράτος της Αλβανίας, κάτι το οποίο έχουμε δει να συμβαίνει και εμείς ως Έλληνες, με την υπόθεση Μπελέρη. Πιο συγκεκριμένα, οι κύριοι πολιτικοί αντίπαλοι του Ράμα διώκονται -κατά σύμπτωση- για διαφθορά, όπως για παράδειγμα ο Σαλί Μπερίσα, αρχηγός του Δημοκρατικού Κόμματος, ο οποίος έχει τεθεί σε κατ’ οίκον περιορισμό.
Επίσης, χρειάζεται εδώ να θυμήσουμε πως έπειτα από την επεισοδιακή λύση του ζητήματος Μπελέρη (ο οποίος έγινε ευρωβουλευτής, ανταλλάσσοντάς τον, ουσιαστικά, ο Μητσοτάκης, για να αποφευχθεί η ανοιχτή σύγκρουση Ελλάδας-Αλβανίας στο θέμα αυτό), στο αξίωμα του Δημάρχου Χειμάρρας εκλέχθηκε ο “εκλεκτός” του Έντι Ράμα, Βαγγέλης Τάβος. Όλες αυτές οι διώξεις και οι συμπτώσεις φαίνεται πως δεν μπορεί να είναι πραγματικά αποτέλεσμα της τύχης… Ο Έντι Ράμα προετοιμάζει εδώ και καιρό το έδαφος, για να στρώσει όσο γίνεται πιο μαλακά και αντιδημοκρατικά το χαλί για την τέταρτη σερί θητεία του (κυβερνάει από το 2013).
Τέτοιες ή ανάλογες πρακτικές ακολουθεί κάθε απολυταρχικό, για να μην πούμε φασιστικό, καθεστώς. Ωστόσο, χρειάζεται να πάμε λίγο πιο πίσω στο παρελθόν, όταν ο Κυριάκος Μητσοτάκης ήταν από τους πρώτους πολιτικούς ηγέτες που συνεχάρηκαν τον Έντι Ράμα μετά τη νίκη του, το 2021.
Πρέπει να το πούμε ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει πρωτοστατήσει με κάθε τρόπο στη στήριξη του συγκεκριμένου πολιτικού:
α) Δύο επισκέψεις και προεκλογικές συγκεντρώσεις, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, και μάλιστα με ανθελληνικά συνθήματα (που όμως, ακόμη και σε αυτές τις παρουσίες του, υπήρχαν διαδηλωτές απ’ έξω από τον χώρο συγκέντρωσης)
β) Πλαδαρή, για να μην πούμε αναιμική, αντίδραση απέναντι στη φυλάκιση Μπελέρη
γ) Συμφωνία και ευλογία για την ένταξη της Αλβανίας στην Ε.Ε.
Άραγε, οι διαδηλωτές έχουν δίκιο, όταν ανεβάζουν πλακάτ εναντίον του Ράμα και της εξυπηρέτησης συμφερόντων του ιδρύματος Σόρος; Μήπως αυτή η μεγαθυμία του Μητσοτάκη πηγάζει από την εξυπηρέτηση των ίδιων συμφερόντων; Για να μην πάμε μακρύτερα στο ζήτημα των επενδύσεων της “μαφίας” στην Ελλάδα και στην Αλβανία αντίστοιχα…
Ας σκεφτούν μερικοί τι “δουλειές” έχει ανοίξει ο Ράμα με τα γειτονικά του κράτη: κυρίαρχο θέμα στις συζητήσεις των τελευταίων ημερών είναι η συμφωνία που είχε συνάψει και με το άλλο φασιστικό καθεστώς της Μελόνι στην Ιταλία, για την ίδρυση κέντρων κράτησης μεταναστών στην Αλβανία υπό την επιτήρηση των ιταλικών αρχών. Μάλιστα, αυτή η “μπίζνα” είχε προωθηθεί και συμφωνηθεί και από την κεφαλή της Ευρ. Επιτροπής, την κυρία Φον Ντερ Λάιεν. Οι τελευταίες εξελίξεις πάντως, κάνουν λόγο για φιάσκο του όλου εγχειρήματος, καθώς τα κέντρα παρέμεναν άδεια.
Δικαστικές αποφάσεις στην Ιταλία αμφισβήτησαν τη συνταγματικότητα και τη νομιμότητα τέτοιων πρακτικών. Η ιταλική δικαιοσύνη επικαλέστηκε την απόφαση του Δικαστηρίου της Ε.Ε. της 4ης Οκτωβρίου, που έκρινε ότι μια χώρα εκτός Ε.Ε. δεν μπορεί να χαρακτηριστεί ασφαλής, εκτός αν όλη η επικράτειά της θεωρείται ασφαλής.
Μήπως γι’ αυτό λοιπόν κόπτονται οι περιφερειακές δυνάμεις να εντάξουν την Αλβανία στην Ε.Ε.; Για να θεωρείται ασφαλής χώρα;
Όλα τα παραπάνω μπορεί να φαίνονται αποσπασματικά και μεμονωμένα συμβάντα. Παρ’ όλα αυτά, είναι βέβαιο πως αποτελούν μια πολύ καλά ενορχηστρωμένη προσπάθεια του Έντι Ράμα και ξένων συμφερόντων, να επιβάλουν την εξουσία του εις το διηνεκές, να φιμώσουν όποιες φωνές αντιστέκονται στα σχέδιά τους. Το πρόβλημα όμως δεν είναι μόνο το καθεστώς της Αλβανίας. Είναι επίσης το ότι το καθεστώς Μητσοτάκη χαριεντίζεται μαζί του σε βαθμό που κινεί υποψίες… Ο πολιτικός ηγέτης της Ελλάδας θα σκέφτει άραγε το συμφέρον της χώρας, όταν έρθει η στιγμή; Ή θα σκεφτεί τον φίλο του; Μήπως τον αντιγράψει κιόλας στις μεθόδους; Όλα να τα περιμένουμε…
Ήδη ξεκίνησαν οι συζητήσεις για την καλύτερη δυνατή φόρμουλα του εκλογικού νόμου, ώστε να παίξουν πάλι με κανόνες που τους συμφέρουν, το στημένο παιχνίδι των εκλογών!
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών