Γράφει ο Τηλέμαχος Λαχανάς
Μια ταπεινή συγνώμη εν ονόματι των απανταχού Βορειοηπειρωτών, γιατί είσασταν ο μοναδικός ιεράρχης και ο μοναδικός εκπροσωπούντος την Ελλάδα που από την πρώτη μέρα της παρουσίας σας στην Μητρόπολη της Κονίτσης, το 1967, υποσχεθήκατε ότι θ' αγωνιστείτε με όλες σας τις δυνάμεις για την αποκατάσταση των δικαίων μας (Βορειοηπειρωτών) και δεν πάψατε να αγωνίζεστε. Μάλιστα στον ενθρονιστήριο λόγο σας (29-6-1967) είχατε αναφέρει επί λέξει: …«Κατά την στιγμήν αυτή καθ' ην το πρώτον ανέρχομαι τον θρόνο τούτον, η σκέψις μου στρέφεται... προς τους αλύτρωτους αδελφούς μας της Βορείου Ηπείρου, τους στενάζοντας υπό τον ζυγόν της πικράς δουλείας, διά να τους διαβεβαιώσωμεν ότι όχι μόνο αι προσευχές μας θα τους συνοδεύουν καθημερινώς, αλλά και παν το δυνατόν θα πράξωμεν, όπως λυτρωθούν των δεσμών της δουλείας...". Την υπόσχεση αυτή, παρά τις δυσκολίες, τις ύβρεις, την εντονότατη και σκληρή πολεμική που δεχτήκατε από το αθεϊστικό και δικτατορικό καθεστώς της Αλβανίας, αλλά και από κύκλους της επίσημης Ελλάδας, την υπηρετήσατε μέχρι που γκρεμίστηκε το τείχος με τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα.
Μια ταπεινή συγνώμη, γιατί και όταν ήρθε η μέρα που σωριάστηκε το δικτατορικό καθεστώς της Αλβανίας, δηλαδή η μέρα που και το τείχος με τα ηλεκτροφόρα συρματοπλέγματα ήταν απροσπέραστο, όσοι στράφηκαν προς προστασία και βοήθεια στην δικιά σας Μητρόπολη, Βορειοηπειρώτες και Αλβανοί, ασχέτως άθεοι και κάποιοι κολασμένοι, εσείς τους ανοίξατε τις πόρτες, τους αγκαλιάσατε με πατρική και θεϊκή στοργή και τους βοηθήσατε μέχρι που αποκαταστάθηκαν.
Μια ταπεινή συγνώμη λοιπόν γιατί πολλοί από εμάς, ενώ έπρεπε να διεκδικήσουμε την ανύψωση ακόμα και του ανδριάντα σας σε κεφαλοχώρι της Δρόπολης, λησμονήσαμε όχι μόνο τις καθημερινές φλογερές σας ομιλίες και διαμαρτυρίες που ακούγαμε από τις ραδιοφωνικές εκπομπές, διαμέσου του ραδιοφωνικού σταθμούς της Μητρόπολής σας, αλλά και τις λαμπρές γιορτές της χριστιανοσύνης, Πάσχα και 15/αύγουστο που οργανώνατε κάθε χρόνο στο Μαυρόπουλο απέναντι από την Δρόπολη και πότε στο Δελβινάκι, θυμίζοντας στους κατοίκους της ότι μπορεί να μας είχε διαιρέσει το αθεϊστικό καθεστώς, σε με καλή και με κακή βιογραφία, μπορεί και η επίσημη Ελλάδα μας είχε ξεχάσει, διαμέσου εσάς όμως δεν μας είχε ξεχάσει ο Παντοδύναμος.
Πόσο θα θέλαμε την τριακοστή επέτειο της μνημόνευσής σας, την 12η Δεκεμβρίου του παρόντος έτους, να ηχούσαν οι καμπάνες του Αργυροχωρίου, της Χρυσόδολης, του Μαυρόπουλου, του Δελβινακίου και λοιπών, αν δυνατόν και οι καμπάνες των απέναντι χωριών της Δρόπολης, για να ενθυμίσουν στους εναπομείναντες στα χωριά μας και να διατυμπανίσουν στο σύμπαν της Ελλάδας, ότι μπορεί οι στρατηγικές που εφάρμοσαν οι επίσημες ηγεσίες της, κατά την διάρκεια του δικτατορικού καθεστώτος στην Αλβανία και μέχρι τον θάνατό σας, δεν ξερίζωσαν από τις μνήμες μας ούτε την πίστη ούτε το χρέος μας προς την ιδιαίτερη πατρίδα. Δεν ανταποκριθήκαμε μεν στις εκκλήσεις σας να μη εγκαταλείψουμε την ιδιαίτερη πατρίδα μας, αλλά οι στρατηγικές που ακολουθήθηκαν και με δικούς μας «πληρωμένους» ηγετίσκους ανάγκασαν την πλειοψηφία των Βορειοηπειρωτών να μεταναστεύσουν για τα προς το ζην. Πέραν της ζημιάς που μας προκάλεσαν (με το αζημίωτο) οι δικοί μας ηγετίσκοι, ας έχουμε υπόψη και τις «εμπιστευτικές» οδηγίες από τους ταγούς και των δύο κυβερνήσεων. Ο μεν τότε πρόεδρος της Αλβανίας είχε παραγγείλει εμπιστευτικά να αποφθεχθεί κατηγορηματικά οι μειονοτικοί να αποχτήσουν γη, ενώ εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης οι οδηγίες ήταν «κανένα πρόβλημα στις σχέσεις με την Αλβανία και όποιος δεν αντέχει ας μεταναστεύσει». Οπότε αναπόφευκτη η φυγή καθώς παράλυσαν τα πάντα. Διαλύθηκαν οι γεωργικοί συνεταιρισμοί, οπότε και η γεωργία, η συγκοινωνία, καταστράφηκε το οδικό δίχτυο, τα εγχώρια νοσοκομεία, υδάτινες πηγές κ.λ.π. Εκτός των παραπάνω αδιαμφισβήτητη και η έλλειψη άξιων στελεχών που όφειλαν να βρούνε λύσεις. Αντί αυτού και αυτοί δελεάστηκαν με το εμπόριο της βίζας, με παράνομες προσφορές γης και οικοπέδων, απόχτησαν περιουσίες που θα τις ζήλευαν και προπολεμικοί μετανάστες στην Αμερική.
Εν τούτοις κάποιοι από εμάς δεν απογοητεύτηκαν. Παρ όλο που απομονωμένοι και στην ιδιαίτερη πατρίδα και στην Ελλάδα, έχοντας υπόψη και τις «διδαχές» σου αείμνηστε Μητροπολίτη Σεβαστιανέ, προσπαθούμε να διαφωτίσουμε και την νέα γενιά να μάθει απ τον αγώνα και τα διδάγματά σου, μέχρι να γίνεις το σύμβολο που αφιέρωσες το μεγαλύτερο μέρος της ζωή σου, για να νοιώθουμε όχι «κολίγοι» που μας θέλουν οι Αλβανοί, ούτε «ενός κατώτερου Θεού» που μας θεωρούν οι Νεοέλληνες, αλλά «Έλληνες» με την ευρύτερη έννοια. Άμποτε το ελεύθερο πνεύμα σου που είμαι βέβαιος ότι μας παρακολουθεί, να μας οδηγεί και μας προστατεύει.
ΑΙΩΝΙΑ ΣΟΥ Η ΜΝΗΜΗ ΑΟΙΔΙΜΕ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗ ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΕ!
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών