Μέτα για Αναστάσιο: Πνευματικός ηγέτης που άφησε διαρκή κληρονομιά στην Αλβανία

Ο πρώην πρόεδρος της Αλβανίας, Ιλίρ Μέτα, θυμήθηκε τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο με μια εγκάρδια ανάρτηση στο Facebook, χαρακτηρίζοντάς τον ως μια προσωπικότητα παγκόσμιας κλάσης που μεταμόρφωσε την Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας.
Ο Μέτα εξήρε την ανέγερση και αναστήλωση εκκλησιών, καθώς και την ίδρυση κοινωνικών, εκπαιδευτικών και υγειονομικών κέντρων υπό την ηγεσία του Αναστασίου

Στην ανάρτησή του ο Μέτα μοιράστηκε μια προσωπική στιγμή, όπου τόνισε ότι ο Αρχιεπίσκοπος του έστειλε ένα ορθόδοξο ημερολόγιο για το έτος 2025 όσο ήταν στη φυλακή.
Τόνισε τη σημασία του να αντιμετωπίζεται ο Αρχιεπίσκοπος Αναστάσιος ως ιεραπόστολος και όχι απλώς ως εκπρόσωπος μιας εθνικότητας, περιγράφοντάς τον ως πνευματικό ηγέτη που άφησε διαρκή κληρονομιά στην Αλβανία.

Ολόκληρη η ανάρτηση:

Καθώς οι καμπάνες των εκκλησιών έχουν αρχίσει να χτυπούν σε όλη την Αλβανία και χιλιάδες ορθόδοξοι πιστοί και Αλβανοί πολίτες τιμούν την πομπή με το σώμα του Μακαριωτάτου, ο Αναστάσιος Γιανουλάτος, ένα ορθόδοξο ημερολόγιο (το μόνο στο κελί μου, παραδόξως), με ενθαρρύνει, που δεν μπορώ να συμμετάσχω αυτά τα αφιερώματα σε αυτήν την εξαιρετική προσωπικότητα παγκοσμίου επιπέδου, για να μην μείνω χωρίς να μοιραστώ μαζί σας μερικά θραύσματα αναμνήσεων που είναι σταθερά χαραγμένα στη μνήμη μου.
Είναι ακριβώς το Ορθόδοξο ημερολόγιο για το έτος 2025 που μου έστειλε ο Μακαριώτατος με την ευκαιρία των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς.
Παραδόξως, κανείς άλλος δεν θυμήθηκε να μου στείλει ένα ημερολόγιο ως δώρο Πρωτοχρονιάς, ενώ στην πραγματικότητα, το ημερολόγιο εδώ όπου βρίσκομαι είναι πολύ σημαντικό για να καταλάβω ότι ο χρόνος κυλά και ότι δεν πρέπει να χάνεται.
Γιατί εδώ, χωρίς ημερολόγιο, η Δευτέρα δεν διαφέρει από την Κυριακή.
Πέρα από την πρακτική αξία του ημερολογίου και των σημαντικών εορτών ή ημερών της Ορθοδοξίας, χρησιμεύει επίσης ως θαυμάσιος και πολύ συνοπτικός υποστηρικτής των εξαιρετικών έργων που ο Μακαριώτατος έχει χτίσει στη χώρα μας από τις 24 Ιουνίου 1992 όταν ο Καθ. Αναστάσιος εξελέγη Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας.
Όλα ξεκίνησαν από τη χάρη και ο Μακαριώτατος ήταν ο μοναδικός ιεράρχης μέχρι το 1998, οπότε δημιουργήθηκε η Ιερά Σύνοδος της Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας.
Με την ιδιαίτερη φροντίδα Του εκπαιδεύτηκε μια νέα γενιά Αλβανών κληρικών όλων των βαθμίδων, που αποτελεί και τη σημαντικότερη επένδυση για την επιτυχή συνέχεια της Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας.
Εν τω μεταξύ, σε 33 χρόνια, χτίστηκαν 161 νέες εκκλησίες και επισκευάστηκαν 170 εκκλησίες, εκτός από την αναστήλωση 69 μοναστηριών και εκκλησιών-πολιτιστικών μνημείων.
Ομοίως, πάνω από 80 νηπιαγωγεία, σχολεία, κέντρα νεότητας, κέντρα υγείας, κέντρα απόρων, ξενώνες για παιδιά κ.λπ. ιδρύθηκαν.
Χάρη στην προσωπικότητά Του σε παγκόσμιο επίπεδο, η Εκκλησία μας εκπροσωπήθηκε στα υψηλότερα επίπεδα του Παγκόσμιου Συμβουλίου Εκκλησιών, όπου ο Αρχιεπίσκοπός μας κατάφερε να είναι Πρόεδρός του, όπως ακριβώς εξελέγη Επίτιμος Πρόεδρος της μεγαλύτερης Διαθρησκειακής Οργάνωσης «Religions for Peace». το 2009.
Υπό τη φροντίδα του δαπανήθηκαν 12 εκατομμύρια ευρώ μόνο για την πολιτιστική κληρονομιά και όχι μόνο αναστηλώθηκαν 600 εικόνες, αλλά εκπαιδεύτηκε και μια νέα γενιά αγιογράφων.
Για να μην αναφέρουμε τις συνεισφορές σε ανθρωπιστικές κρίσεις όπως αυτή του Κοσσυφοπεδίου, όπου 33 χιλιάδες Αλβανοί υποδέχθηκαν με γενναιοδωρία και φροντίδα η Αυτοκέφαλη Ορθόδοξη Εκκλησία της Αλβανίας.
Και ενώ η συμβολή Του είναι εξαιρετική και μοναδική στη μετατροπή της Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας σε κέντρο διεθνών δραστηριοτήτων όχι μόνο θρησκευτικών αλλά και πολιτιστικών και ακαδημαϊκών, δυστυχώς υπήρξαν πολλές παρεξηγήσεις απέναντί ​​Του, κυρίως λόγω της ελληνικής καταγωγής Του.
Το 2000, όταν επισκέφτηκα την Εκκλησία της Βοστώνης ως Πρωθυπουργός, σε μια ιδιαίτερη στιγμή ζήτησα από τον πατέρα Artur Lioli, που με περίμενε, να μείνω μόνος για 5 λεπτά.
Σας παρακαλώ, τον ρωτάω, πείτε μου ειλικρινά για τον Αρχιεπίσκοπο Αναστάσιο, γιατί υπάρχουν πολλές συζητήσεις για αυτόν και πώς πρέπει να συμπεριφερόμαστε;
Η απάντησή του ήταν εξαντλητική: «Αν τον δεις ως Έλληνα, πάντα θα τον προκαταλαμβάνεις, αλλά αν τον δεις ιεραπόστολο, θα πάρεις τις σωστές αποφάσεις».
Αυτή η προσέγγιση με βοήθησε πολύ σε κάποιες σημαντικές αποφάσεις που αναγκάστηκα να πάρω λόγω των θέσεων μου.
Πρώτον, σχετικά με την έγκριση του χώρου όπου σήμερα βρίσκεται ο υπέροχος νέος Καθεδρικός Ναός στο κέντρο των Τιράνων.
Θυμάμαι σαν σήμερα που μόλις 1 εβδομάδα αφότου είχα δεχτεί όλους τους ηγέτες των θρησκευτικών κοινοτήτων ως νεοεκλεγέντα Πρωθυπουργό, δίνοντάς τους εγγύηση ότι θα έκανα τα πάντα για να επιστρέψω τις περιουσίες τους, ζήτησε συνάντηση.
«Με βάση τη συνάντηση μαζί σας όπου εκφράσατε την προθυμία σας να επιστρέψετε τις περιουσίες μας, είμαι εδώ για να σας ζητήσω να λύσετε το θέμα του Καθεδρικού Ναού», μου είπε.
Φυσικά του είπα ότι θα τα επιστρέψουμε.
«Αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα», - είπε , ότι η περιουσία μας είναι εκεί που χτίστηκε το «Hotel Tirana», επομένως δεν θα επιμείνουμε σε αυτό, γιατί θέλουμε να χτίσουμε έναν όμορφο και αξιοπρεπή καθεδρικό ναό και να μην καταστρέψουμε κάτι.
Παρακαλούμε λοιπόν να μας αποζημιώσετε με ίση έκταση γης κοντά στο κέντρο και με επαρκή χώρο».
«Απολύτως», - του είπα, θα προσπαθήσουμε να βρούμε έναν αξιοπρεπή χώρο κοντά στο κέντρο.
Εν τω μεταξύ έκανε το δεύτερο βήμα.
«Έχουμε μελετήσει αυτή την κατάσταση, μου λέει, και το πιο κατάλληλο μέρος και αυτό που δεν δημιουργεί προβλήματα είναι εδώ (και δείχνει τον χώρο μεταξύ του κτιρίου του Σοσιαλιστικού Κόμματος και του Υπουργείου Άμυνας)».
Έμεινα έκπληκτος και, για να κερδίσω λίγο χρόνο, του είπα ότι θα κοιτάξουμε και άλλους εξίσου πολύτιμους χώρους κοντά στο κέντρο και αν δεν βρούμε, σίγουρα θα το εγκρίνουμε εδώ, όπου ψάχνεις.
Δεν ήταν δύσκολο να πάρεις μια τέτοια απόφαση σε μια εποχή που το Σοσιαλιστικό Κόμμα δέχτηκε συχνά επίθεση ως φιλοελληνικό κ.λπ.
Αλλά πραγματικά δεν υπήρχε άλλος χώρος χωρίς προβλήματα γύρω από το κέντρο των Τιράνων.
Μια μέρα λοιπόν πήγα στα κεντρικά του SP για να πιω έναν καφέ και, σαν τυχαία, είπα σε κάποιους ειδικούς του ότι είχα τσακωθεί με τον Αρχιεπίσκοπο γιατί του είχα υποσχεθεί ότι θα του βρω ένα μέρος να χτίσει τον Καθεδρικό Ναό. γιατί δεν μπορέσαμε να του επιστρέψουμε το «Hotel Tirana».
Έψαχναν, μου είπαν.
Το βρήκε μόνος του, τους είπα, δείχνοντας από τα παράθυρα του ΠΣ που έβλεπαν τα περίπτερα, το παρτέρι μπροστά στο Υπουργείο Άμυνας.
Αυτόν τον χώρο θέλει και δεν υπάρχει άλλος σαν αυτόν γύρω από το κέντρο των Τιράνων.
Δεν θέλω να μιλήσω σήμερα για τις παράλογες αντιδράσεις που προήλθαν όχι από έλλειψη επιθυμίας, αλλά από φόβο πολιτικών επιθέσεων, για το πώς θα μπορούσε να ερμηνευτεί αυτή η άδεια μεταξύ του ΣΚ και του Υπουργείου Άμυνας, αλλά θέλω να υπογραμμίσω το γεγονός ότι είχε κάθε βήμα μελετημένο και καλά σχεδιασμένο και ήξερε πώς να κρατήσει τον λόγο του.
Πάντα μου έλεγε ότι θα έχουμε έναν Καθεδρικό ναό που θα ομορφαίνει τα Τίρανα και θα εξυπηρετεί τους πάντες.
Αυτό έγινε.
Τα εγκαίνιά του ήταν παγκόσμια είδηση, γιατί παρευρέθηκαν οι ανώτατοι παγκόσμιοι και ευρωπαίοι ηγέτες και αυτό ήταν μια εξαιρετική προβολή της Αλβανίας ως χώρας της ελευθερίας των πεποιθήσεων.
Ενώ η δεύτερη περίπτωση που θα μοιραζόμουν σήμερα μαζί σας είναι αυτή του θέματος της αλβανικής του υπηκοότητας, άλυτη εδώ και 25 χρόνια.
Κάθε φορά που συναντιόμουν με τον Σεβασμιώτατο σε διάφορα καθήκοντα πριν γίνω Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πάντα έθετε αυτό το θέμα με μεγάλη ταπεινοφροσύνη και λύπη.
Το κατάλαβα καλά αλλά ήταν και κάπως «άνετο» γιατί αυτό ήταν αποκλειστικό θέμα του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Με την ευκαιρία της εκλογής μου ως Προέδρου, αναμφίβολα, ο Σεβασμιώτατος ήταν από τους πρώτους που με συνάντησε για να με συγχαρεί.
Εν τω μεταξύ, ήμουν προετοιμασμένος για το θέμα που τον προβλημάτισε περισσότερο.
Μετά από όλες τις επαληθεύσεις που έγιναν, ήταν σαφές ότι δεν υπήρχε πρόβλημα να παραχωρήσει ένα δικαίωμα που του είχε παραχωρήσει έγκαιρα ο νόμος.
Φυσικά, συζητήθηκε εάν ο Σεβασμιώτατος θα ακολουθούσε τις συνήθεις διαδικασίες που ακολουθεί κάθε αλλοδαπός πολίτης μετά από 5 χρόνια διαμονής στην Αλβανία, πηγαίνοντας στην αστυνομία και υποβάλλοντας το αίτημα για απόκτηση υπηκοότητας ή θα την παραλάμβανε απευθείας από τον Πρόεδρο του Δημοκρατία λόγω ειδικών προσόντων.
Ο πρώτος δρόμος ξεπεράστηκε για αυτή την υπόθεση γιατί ο Αυτού Μεγαλειότατος όχι μόνο ήταν κάτοικος Αλβανίας για 5 χρόνια, αλλά για 25 χρόνια και πάνω από όλα ήταν αρχηγός μιας πολύ μεγάλης και σημαντικής κοινότητας της χώρας μας.
Επιπλέον, η συνεισφορά του ήταν σπάνια και η ηλικία και η αρχοντιά του άξιζαν τον υψηλότερο σεβασμό.
Του λέω χωρίς δισταγμό για το θέμα της υπηκοότητας, θα λυθεί σε ένα χρόνο. Πότε, πρέπει να το σκεφτώ.
Υπήρχε καλύτερη ευκαιρία από την ημέρα των Χριστουγέννων του 2017 να γίνει αυτή η πράξη συνοδευόμενη από δημόσια αξιολόγηση μαζί με συγχαρητήρια για τις διακοπές.
Αλλά αυτό που θέλω να επισημάνω ήταν η αντίδρασή του εκείνη την ημέρα όταν έλαβε το διάταγμα στα χέρια του σύμφωνα με τον Διευθυντή του Υπουργικού Συμβουλίου μου, κ. Arben Cici.
Είπε χαρούμενος: Επιτέλους θα πεθάνω Αλβανός.
Και ενώ η γενέτειρά του του έκανε όλες τις τιμές, επέλεξε την Αλβανία ως τόπο ανάπαυσής του, γιατί πάνω από όλα ήταν ιεραπόστολος και για περισσότερο από το ένα τρίτο της ζωής του αφιερώθηκε στην ανάσταση από τις στάχτες της Αυτοκέφαλης Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αλβανίας .
Αυτός είναι και ο λόγος που απέρριψε ευγενικά την πρόταση να εκλεγεί Πρόεδρος της Ελλάδας.
Ομοίως, εκφράστηκε η σοφία του ως ιεραπόστολος και ασθενής με εξαιρετική προνοητικότητα, όταν του επιτέθηκαν, ότι με τις «πέτρες» που μου ρίχνουν θα χτίσω άλλες εκκλησίες.
Ίσως δεν ήμασταν τόσο διορατικοί όσο θα έπρεπε να «χρησιμοποιήσουμε» καλύτερα την παγκοσμίου φήμης προσωπικότητά του, περισσότερο για το καλό της χώρας μας, αλλά ο μακαρίτης, επιλέγοντας την Αλβανία ως τόπο ανάπαυσής του, μας άφησε και πάλι ευκαιρία να χρησιμοποιήσει την κληρονομιά του και τη μνήμη του στο μέλλον.
Ας αναπαυθεί με ειρήνη!

Διαβάστε ακόμη

👉Ακολουθήστε μας στο twitter 

Σχόλια