Χρέος ενός υπερήλικα είναι να λέει την άποψή του και ας μην εισακουστεί! Χρέος της νέας γενιάς είναι να ακούει και να αναρωτιέται!

την
Γράφει ο Τηλέμαχος Λαχανάς

Γιατί όπως λέει μια παροιμία, «εκεί που είσαι ήμουνα κι’ εδώ που είμαι θάρθεις»! Σοφός εκείνος που επινόησε αυτή την νουθεσία, αλλά σοφότερος εκείνος που θα την λάβει υπόψη του, αν η «πυξίδα» της σκέψης του προσανατολιστεί προς το συμφέρον της ιδιαίτερης πατρίδας μας, καθώς τείνει να ερημωθεί από τον «αυτόχθων» πληθυσμό της! 

Ποια η άποψη μου λοιπόν; Ήρθε η ώρα να αφήσουμε κατά μέρος τις ύβρεις ενάντια του Edi Rama! Εφόσον πρωθυπουργός της Αλβανίας για τέσσερις τετραετίες, σημαίνει ότι είναι και πρωθυπουργός της ιδιαίτερης πατρίδα μας, πρωθυπουργός όλων των ανά την Αλβανία Ελλήνων Μειονοτικών και όσων μετανάστεψαν, εννοείται αν διατηρούν δεσμούς με την ιδιαίτερη πατρίδα. Το αν τον κατηγορεί και μερίδα των Αλβανών, δικαίωμά τους. Εμείς, οι υποτιθέμενοι δεξιοί, αν αυτή την τετραετία δοκιμαστεί αρνητικά, την επόμενη στο χέρι μας είναι να αναρωτηθούμε!

Για αυτή την τετραετία όμως άλλος πρέπει να είναι ο στόχος μας! Πρέπει πάσα θυσία να αποφύγουμε διαπληκτισμούς μεταξύ των δύο Κομμάτων, του P.D.NJ. και του MEGA! Είναι κόμματα για την προστασία της Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας και όχι Κόμματα Εξουσίας, αυτό που συμβαίνει σε Ελλάδα και Αλβανία. Αφού μονιάσουμε με την αριστερά που στήριξε τον Ε. Ράμα και κέρδισε, αν και το μόνοιασμα έπρεπε να ήταν ο μπούσουλας της ύπαρξής μας από το 1991, αφού διεκδικήσουμε την υποχρέωσή του για αυτή την τετραετία, εννοείται στο πλαίσιο των δυνατοτήτων, λαμβάνοντας υπόψη και τις άλλες Κοινότητες της Αλβανίας, το χρέος μας έναντι της Κοινότητας είναι αριστεροί και δεξιοί να καθίσουν σταυροπόδι σε κάθε Κοινότητα, με τους Δήμαρχους και τους εναπομείναντες στα χωριά, να χαρτογραφήσουν τι απέμεινε και τι χρειάζεται για να μη απομακρυνθούν από τα πάτρια και οι εναπομείναντες, επίσης τι χάσαμε με την αλλαγή του καθεστώτος και πως το διεκδικούμε πριν γίνει η Αλβανία μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας, επίσης ποιες υποδομές χρειάζονται μέχρι να αναγεννηθεί ξανά η ιδιαίτερη πατρίδα μας, δραστηριοποιώντας τον εσωτερικό επιχειρηματικό φορέα, την Ελλάδα που παραμελεί το ότι μας χρωστάει πολλά, την Ευρώπη και άλλους φορείς. Εννοείται υπόψη το χρέος μας έναντι της Εκκλησίας και όχι μόνο! Να επανέλθουν τα δικαιώματα που είχαμε στις πόλεις, πρωτεύουσες των περιοχών μας, καθώς εμείς τις είχαμε χτίσει, οι τεχνίτες και εργάτες ήταν από τις περιοχές μας, εμείς τις είχαμε διαφεντέψει, εννοείται πιστοί στις αρχές που μας είχαν εμπιστευτεί, όπως η εργατικότητα, η ειλικρίνεια και η δικαιοσύνη.

Φυσικά θα υπάρχουν εμπόδια και αντιδράσεις από Κόμματα, από φορείς και άτομα που και στο παρελθόν μας έχουν ζημιώσει. Σε καμιά περίπτωση να μη γίνουμε παίγνιο μεταξύ κομμάτων που διεκδικούν την ψήφο μας για βουλευτές, που μόλις εκλεγούν ξεχνούν την ιδιαίτερη πατρίδα τους, ή που για να μη «ζυμώνουν» όλη μέρα θα κοσκινίζουν. Ελέγχοντας και εκτιμώντας τον καθένα τους όμως, «το στάρι θα καθαρίσει από τα ζιζάνια».
Προτεραιότητα όμως πρέπει να είναι και οι σχέσεις μεταξύ Ελλάδας και Αλβανίας. Εφόσον με την ένταξη της Αλβανίας στην Ευρώπη οι σχέσεις θα γίνουν γεγονός και εφόσον είμαι πεπεισμένος ότι κάθε αργοπορία είναι εις βάρος των εναπομείναντα και όλων μας, γιατί να αφήσουμε να περάσουν και κάποια χρόνια;

Γνωρίζοντας προ πολλού τον Πρωθυπουργό Εντι Ράμα, καθώς όταν ήμουν Εύφορος Πολιτιστικών Μνημείων για τους Αγίους Σαράντα και το Δέλβινο, ήταν Υπουργός Πολιτισμού, πιστεύω ότι θα αποφύγει το εμπόδιο. Μήπως πρέπει και η Ελλάδα να αλλάξει στρατηγία; Πως είναι δυνατόν η Τουρκία που συναναστρέφεται με την Αλβανία να έχει πιο «θηλυκά μυαλά» απ ότι η Ελλάδα; Περί αυτού έχω πολλά να πω, αλλά ας αναμένω!

Διαβάστε ακόμη

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών