.png)
Όλα αυτά, φυσικά, στο όνομα της «απελευθέρωσης των δημόσιων χώρων».
Η βιτρίνα της τάξης, το υπόβαθρο της αυθαιρεσίας
Ο Έντι Ράμα έχει καταφέρει ξανά να παρουσιάσει μια επιχείρηση επιβολής ως έργο εξυγίανσης. Οι κατεδαφίσεις στο Θεθ, οι απομακρύνσεις κατασκευών στις γειτονιές των Τιράνων, οι λίστες με «παραβάτες» που ετοιμάζονται — όλα παρουσιάζονται ως μέρος μιας στρατηγικής για την «καθαριότητα», τη «νομιμότητα» και την «τάξη».
Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική. Πρόκειται για μια προσεκτικά σκηνοθετημένη επιχείρηση αποπροσανατολισμού, σε μια περίοδο που η κυβέρνηση τρίζει θεσμικά, κοινωνικά και ηθικά. Ο Ράμα, αφού εξασφάλισε την ψήφο των πολιτών, τώρα επανέρχεται με πυγμή, τιμωρώντας όχι τους παράνομους, αλλά όσους στέκονται πολιτικά απέναντί του.
Προγραμματισμένη κρίση, πολιτικό όφελος
Η «απουσία» του Βελιάι προσφέρει στον Ράμα το τέλειο άλλοθι για να παρέμβει στα εσωτερικά του Δήμου των Τιράνων. Αντί να ορίσει προσωρινή διοίκηση μέσω θεσμικών καναλιών, συγκεντρώνει γύρω του τους βουλευτές και τους περιφερειακούς ηγέτες, σαν άλλος στρατάρχης, για να οργανώσει επιχειρήσεις «καθαρισμού» με πολιτικά κριτήρια.
Το γεγονός ότι ήδη ακούγονται σενάρια για εκλογές στον Δήμο –παρότι δεν είναι ξεκάθαρο αν κάτι τέτοιο είναι νόμιμο– αποδεικνύει ότι η κατάσταση δεν είναι απλώς αποτέλεσμα κρίσης. Είναι κρίση μεθοδευμένη. Ο στόχος; Να σβήσει τον πολιτικό ρόλο του Βελιάι και να εδραιώσει έναν δήμο απόλυτα ελεγχόμενο από το πρωθυπουργικό γραφείο.
Ο φόβος στην αγορά και η υποκρισία της εξυγίανσης
Την ίδια στιγμή, επιχειρήσεις σε όλη την πόλη σπεύδουν να «συμμορφωθούν», όχι επειδή πιστεύουν στη νομιμότητα, αλλά γιατί φοβούνται. Ο φόβος επιβολής προστίμων, αυθαίρετων εξώσεων και διασυρμού στα κρατικά μέσα είναι πια καθημερινότητα. Οι «καθαροί» δημόσιοι χώροι κρύβουν πίσω τους έναν βρώμικο πολιτικό εκβιασμό.
Δεν υπάρχει καμία στρατηγική για την πόλη. Δεν υπάρχει καμία μακροπρόθεσμη πολιτική για το αστικό τοπίο. Υπάρχει μόνο η ανάγκη για έλεγχο, για χειραγώγηση της κοινής γνώμης και για επίδειξη δύναμης απέναντι σε ένα σύστημα που –όταν δεν υπακούει– πρέπει να εξαφανιστεί.
Τι θα ακολουθήσει;
Μετά τη σύσκεψη, όλα δείχνουν πως ξεκινά το επόμενο στάδιο της «επιχείρησης»: στοχοποίηση, πρόστιμα, απομακρύνσεις. Όμως αυτή η ιστορία δεν αφορά μόνο τους μικροεπιχειρηματίες ή τις αυθαίρετες σκιές στο πεζοδρόμιο. Αφορά την ίδια την κατεύθυνση της δημοκρατίας στη χώρα. Όταν ο πρωθυπουργός αντικαθιστά τον δήμαρχο και οι εκλογές γίνονται εργαλείο τιμωρίας, τότε δεν μιλάμε για απελευθέρωση των δημόσιων χώρων.
Μιλάμε για την καταστολή των δημόσιων φωνών.
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών