Από τη σύγχυση στην αλληλεγγύη

Ο πρόεδρος του Κόμματος των Ελλήνων ΕΕΜΜ – MEGA, Λευτέρης Νίκας, με πρόσφατο κείμενό του επιχειρεί μια βαθιά τομή στη συλλογική μας συνείδηση. Μέσα από μια κριτική ματιά στις συμφορές που βίωσε ο τόπος –και κυρίως στις πυρκαγιές και τις συνέπειές τους– αναζητά τα αίτια, τα πρόσωπα και τις δυνάμεις που τροφοδοτούν τη σύγχυση και οδηγούν την κοινωνία σε αδιέξοδα. Παράλληλα, αναδεικνύει την ελπίδα που αναβλύζει από την αλληλεγγύη των πολιτών και προτάσσει συγκεκριμένες δράσεις ως πολιτική απάντηση.

Στον πυρήνα της ανάλυσής του βρίσκεται η έννοια της σύγχυσης. Σύγχυση που δεν είναι απλώς μια ψυχολογική κατάσταση, αλλά ένα εργαλείο εξουσίας. Όπως τονίζει, οι πολίτες αδυνατούν να κατανοήσουν την αρχή και το τέλος των γεγονότων, εγκλωβισμένοι σε έναν «ύπουλο λαβύρινθο». Εκεί, επικεφαλής στέκονται η σύγχυση και η διχόνοια, οι οποίες ενισχύουν η μία την άλλη.

Ο Λευτέρης Νίκας διακρίνει δύο κατηγορίες «μαστόρων» που τροφοδοτούν αυτή την κατάσταση:

1. Οι μυημένοι τεχνοκράτες και δημαγωγοί, που λειτουργούν ενστικτωδώς, συχνά πριν ακόμη λάβουν τις επίσημες εντολές.
2. Οι «χρήσιμοι ηλίθιοι», οι οποίοι, χωρίς κριτική σκέψη, γίνονται πιστοί οπαδοί δογμάτων και κατευθύνσεων.

Το αποτέλεσμα είναι ότι κάθε πολίτης με αγνή πρόθεση και λογική παγιδεύεται «μεταξύ Σκύλλας και Χάρυβδης», χωρίς διέξοδο. Η πρόθεση λοιδορείται, η λογική υπονομεύεται, και η κακία φαίνεται να υπερβαίνει κάθε μέτρο.

Με αφορμή τις πρόσφατες πυρκαγιές, ο πρόεδρος του ΕΕΜΜ – MEGA ζητά όχι μόνο απολογισμό από τους αρμόδιους, αλλά κυρίως διαφάνεια σε κάθε μελλοντικό σχεδιασμό. Καταγγέλλει τις μεθοδεύσεις που οδηγούν σε δήμευση ή απαλλοτρίωση περιουσιών χωρίς τη συμμετοχή του γηγενούς πληθυσμού, χαρακτηρίζοντάς τες ευθέως εγκληματικές πράξεις.
Η θέση του είναι σαφής: κανένας σχεδιασμός για την επόμενη μέρα δεν μπορεί να νομιμοποιηθεί αν δεν βασίζεται στη διαφάνεια, στη συμμετοχή και στη δικαιοσύνη.

Μέσα όμως από τη βιαιότητα των γεγονότων, ο Νίκας διακρίνει ένα φωτεινό στοιχείο: την αφύπνιση της αλληλεγγύης. Η αγάπη προς τον συνάνθρωπο, όπως σημειώνει, άρχισε να σπάει τα «θερμοκήπια του ατομικισμού» και να ενώνει τις υγιείς δυνάμεις της κοινωνίας. Πρόκειται για μια εξέλιξη που, κατά τον ίδιο, αποτελεί τη μόνη πραγματική βάση για ένα ελπιδοφόρο μέλλον.
Η αλληλεγγύη δεν παρουσιάζεται εδώ ως ένα απλό συναίσθημα, αλλά ως μια κοινωνική και πολιτική δύναμη ικανή να ανατρέψει το κατεστημένο.

Σε αυτό το πλαίσιο, το Κόμμα των Ελλήνων ΕΕΜΜ – MEGA δεν μένει μόνο στη διάγνωση, αλλά προχωρά και σε συγκεκριμένη πολιτική πρόταση. Με τους τεχνικούς και επιστημονικούς του φορείς, αναλαμβάνει τη μελέτη και κοστολόγηση ενός μεγάλου έργου ηλεκτροδότησης, με στόχο την ενεργειακή αυτάρκεια και την κάλυψη αναγκών στο εγγύς μέλλον.
Η κίνηση αυτή δεν είναι απλώς μια τεχνική παρέμβαση. Είναι μια συμβολική πράξη: το φως απέναντι στο σκοτάδι, η αυτοδυναμία απέναντι στην εξάρτηση, η δημιουργία απέναντι στην καταστροφή.

Το άρθρο του Λευτέρη Νίκα κλείνει με μια αναφορά στο χρέος της γενιάς απέναντι στο έθνος. Το «πεπρωμένο του γένους» δεν είναι, κατά την προσέγγισή του, μια αφηρημένη έννοια, αλλά μια διαρκής υπενθύμιση ότι η ιστορία απαιτεί αφοσίωση και αγώνα.
Η ελπίδα, λοιπόν, δεν εδράζεται μόνο σε πολιτικές προτάσεις αλλά και σε μια βαθύτερη πίστη: ότι η ελληνική ψυχή, μέσα από τις συμφορές, μπορεί να βρει τη δύναμη να σταθεί όρθια και να πορευτεί ενωμένη.

Το κείμενο του Λευτέρη Νίκα δεν είναι απλώς μια πολιτική τοποθέτηση. Είναι μια πρόσκληση για αναστοχασμό και δράση. Από τη σύγχυση και τη διχόνοια, μας καλεί να περάσουμε στην αλληλεγγύη και στη δημιουργία. Από τον φόβο και την καχυποψία, να προχωρήσουμε στη διαφάνεια και στην κοινή πορεία. Και από το σκοτάδι των συμφορών, να αναζητήσουμε το φως της ελπίδας και της ενότητας

Διαβάστε ακόμη

* Από τις Στάχτες στην Ελπίδα: Η Αφύπνιση του Ελληνισμού Μέσα από την Κρίση

* Έφτασε το πλήρωμα του χρόνου

* Αυτό που μας ενώνει είναι πολύ πιο δυνατό από ό,τι μας χώριζε

👉 Ακολουθήστε το Apenadi.Blogspot στο facebook