Στην καρδιά της γιορτής βρίσκονται οι γυναίκες του χωριού, που με τη λεβεντιά και την αξιοπρέπεια τους κράτησαν ζωντανή την Κοσσοβίτσα μέσα στα δύσκολα χρόνια. Δίπλα τους, οι νέοι συνεχίζουν το νήμα της παράδοσης, δίνοντας ζωή στα τραγούδια και στους χορούς που μεταφέρουν από γενιά σε γενιά το πνεύμα της Δερόπολης.
Η Γιορτή Κρασιού δεν είναι απλώς ένα γλέντι. Είναι μια προσευχή ευγνωμοσύνης στη γη που χαρίζει τους καρπούς της, μια γέφυρα που ενώνει τις γενιές και μια δήλωση παρουσίας: «Είμαστε εδώ και συνεχίζουμε». Το κρασί γίνεται ευλογία, κάθε γουλιά μια ανάμνηση, κάθε σταγόνα μια ευχή.
Μέσα από τραγούδι, χορό και κοινό ποτήρι, η Κοσσοβίτσα υπενθυμίζει πως η παράδοση δεν είναι παρελθόν, αλλά τρόπος ζωής. Γιατί εδώ, κάθε μελωδία είναι μνήμη και κάθε χορός υπόσχεση ζωής.
Η Κοσσοβίτσα ζει για πάντα – με αγάπη και με ψυχή.
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών