Την ώρα που η ακρίβεια πιέζει ασφυκτικά τα νοικοκυριά, η κυβέρνηση επιλέγει να αυξάνει το κόστος παραγωγής, να επιβάλλει πρόσθετες φορολογικές επιβαρύνσεις και να φορτώνει αγρότες και μικρούς παραγωγούς με γραφειοκρατικές υποχρεώσεις που δεν ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα της καθημερινής δουλειάς τους. Το αποτέλεσμα είναι διπλό: οι παραγωγοί αδυνατούν να επιβιώσουν και οι καταναλωτές πληρώνουν ακριβότερα βασικά αγαθά.
Ιδιαίτερη ανησυχία προκαλεί η κινητοποίηση στις λαϊκές αγορές. Οι λαϊκές δεν είναι απλώς ένας εμπορικός χώρος· είναι ένας κρίσιμος μηχανισμός συγκράτησης των τιμών και άμεσης σύνδεσης παραγωγού–καταναλωτή. Αντί η κυβέρνηση να τις ενισχύσει, τις οδηγεί σε σύγκρουση, με έναν θεσμικό και φορολογικό σχεδιασμό που –όπως καταγγέλλουν οι ίδιοι οι φορείς– ευνοεί τη συγκέντρωση της αγοράς και την περιθωριοποίηση των μικρών.
Αποκαλυπτική είναι και η στάση των ίδιων των αγροτών, που ενόψει Πρωτοχρονιάς χαλαρώνουν τα μπλόκα για να διευκολύνουν τις μετακινήσεις των πολιτών. Κοινωνική υπευθυνότητα από τα κάτω, σιωπή και καθυστερήσεις από τα πάνω. Ο διάλογος αντικαθίσταται από κυκλοφοριακές ρυθμίσεις και επικοινωνιακές ασκήσεις ισορροπίας.
Η κυβέρνηση καλείται να απαντήσει με πολιτικές αποφάσεις, όχι με διαχείριση κρίσεων. Αν συνεχίσει να αγνοεί τις προειδοποιήσεις του αγροτικού κόσμου και των λαϊκών αγορών, το πρόβλημα δεν θα περιοριστεί στα μπλόκα. Θα φτάσει στο ράφι, στο τραπέζι και τελικά στην κοινωνική συνοχή. Και τότε η ευθύνη θα είναι αποκλειστικά πολιτική.
Διαβάστε ακόμη
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών