Χωρίς πολλές αναλύσεις και μόνο από το γεγονός του πλήθους των
επερχόμενων και επαναλαμβανόμενων «κρισιμοτήτων» μπορεί κανείς να
καταλάβει την ιστορικά ανεπανάληπτη ανεπάρκεια μιας κυβέρνησης ή οποία,
κατά τους πλέον αφελείς από εμάς, δεν είχε περιθώρια να είναι χειρότερη
από την προηγούμενη. Γιατί απλά, επανδρώνει την κυριαρχία της με
κόμμα ανθελληνικό, το οποίο καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα
ενώνοντας κοινότητες κατά κόρον ελληνικές όπως Χιμάρα, Βαγκαλιάτι , Σωπίκι, Τσούκα , Μουζινα, Πέτσα, Γαρδικάκι,
Μαυρόπουλο, με εξτρεμιστικές ιδέες εξόντωσης τους, παραπέμποντας το
ελληνικότατο αυτό κομμάτι με ένωση Τσαμουριάς.
Ένα πολυπλόκαμο τέρας, βυθισμένο για χρόνια στην αναξιοκρατία. Απέναντί μας , ένα Κράτος ταυτισμένο με το Κόμμα, μία χώρα πουκάμισο αδειανό, που στη δίνη της ψάχνει για το εξιλαστήριο θύμα, και το πειραματόζωο, και το θύμα. Με την ανοχή πολλών, εξοργιστικά πάρα πολλών, αλλά όχι όλων.
Σε αυτόν τον τόπο, υπήρξαν και υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που απλώς «δεν». Που περιθωριοποιήθηκαν. Που λοιδορήθηκαν. Που εξοστρακίστηκαν.
Σήμερα, οι βουλευτές ελληνικής καταγωγής καθώς και η Ελληνική Κυβέρνηση έχουν την τελευταία ευκαιρία τους να παίξουν έναν ρόλο ιστορικό. Έχουν να επιλέξουν μεταξύ της ‘’καρέκλας’’ που ξεκίνησε με τα μεγάλα τους όνειρα από τη μια, και, του ήθους από την άλλη.
Είναι δύο κόσμοι, τελείως διαφορετικοί.
Σήμερα, η πατρίδα μας διώκεται όχι πολιτικά αλλά εθνικά. Σήμερα, η κοινωνία, στην συντριπτική της πλειοψηφία έχει ήδη απορρίψει τον νόμο αυτό. Σήμερα, η κοινωνία κοχλάζει και αποζητά λύσεις τις οποίες δεν μπορεί ακόμα να ανιχνεύσει γιατί, οι «εκπρόσωποί της» αρνούνται να ρίξουν την χαριστική βολή στη γάγγραινα που κυβερνά τον τόπο. Σήμερα, η κοινωνία ελπίζει, πως μέσα στον ευρύτερο κύκλο των κομμάτων, υπάρχουν υγιείς δυνάμεις. Η κοινωνία όμως βιάζεται. Και βιάζεται γιατί δεν είναι απλά κολλημένη σε κάποιον τοίχο, αλλά κρεμασμένη από το γκρεμό και κρατιέται πια από τα ακροδάχτυλα της με το χάος από κάτω να χάσκει.
Διαβάστε τη συνέχεια >>>>>
Ένα πολυπλόκαμο τέρας, βυθισμένο για χρόνια στην αναξιοκρατία. Απέναντί μας , ένα Κράτος ταυτισμένο με το Κόμμα, μία χώρα πουκάμισο αδειανό, που στη δίνη της ψάχνει για το εξιλαστήριο θύμα, και το πειραματόζωο, και το θύμα. Με την ανοχή πολλών, εξοργιστικά πάρα πολλών, αλλά όχι όλων.
Σε αυτόν τον τόπο, υπήρξαν και υπάρχουν χιλιάδες άνθρωποι που απλώς «δεν». Που περιθωριοποιήθηκαν. Που λοιδορήθηκαν. Που εξοστρακίστηκαν.
Σήμερα, οι βουλευτές ελληνικής καταγωγής καθώς και η Ελληνική Κυβέρνηση έχουν την τελευταία ευκαιρία τους να παίξουν έναν ρόλο ιστορικό. Έχουν να επιλέξουν μεταξύ της ‘’καρέκλας’’ που ξεκίνησε με τα μεγάλα τους όνειρα από τη μια, και, του ήθους από την άλλη.
Είναι δύο κόσμοι, τελείως διαφορετικοί.
Σήμερα, η πατρίδα μας διώκεται όχι πολιτικά αλλά εθνικά. Σήμερα, η κοινωνία, στην συντριπτική της πλειοψηφία έχει ήδη απορρίψει τον νόμο αυτό. Σήμερα, η κοινωνία κοχλάζει και αποζητά λύσεις τις οποίες δεν μπορεί ακόμα να ανιχνεύσει γιατί, οι «εκπρόσωποί της» αρνούνται να ρίξουν την χαριστική βολή στη γάγγραινα που κυβερνά τον τόπο. Σήμερα, η κοινωνία ελπίζει, πως μέσα στον ευρύτερο κύκλο των κομμάτων, υπάρχουν υγιείς δυνάμεις. Η κοινωνία όμως βιάζεται. Και βιάζεται γιατί δεν είναι απλά κολλημένη σε κάποιον τοίχο, αλλά κρεμασμένη από το γκρεμό και κρατιέται πια από τα ακροδάχτυλα της με το χάος από κάτω να χάσκει.
Διαβάστε τη συνέχεια >>>>>
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών