Με την κατάλευκη φουστανέλα, τη διμιτένια σιάρκα, το μάλλινο γελέκι…είναι ο παππούς του Εθνομάρτυρα, Βασίλη Σιαχίνη και της Καλλιρρόης Διαμάντη.
Λεγόταν Γιώργος Μάσσιος.
Μαζί με τ’ αδέλφια του, Γκόλε και Ζώη, άνοιξαν εκείνη την εποχή στ’ Αργυρόκαστρο μια σειρά από εμπορικά καταστήματα.
Κληρονόμησαν ένα απλό μαγαζί από τον πατέρα τους και με τη δουλειά τους τα έκαναν δώδεκα.
Περισσότερο τα καταστήματά τους - τα αδέλφια Μάσσιου - τα εφοδίαζαν με υφάσματα από το Νικολαϊδη, τον Καραγιαννόπουλο…, που είχαν έδρα στην Κωνσταντινούπολη.
(Επιστολές και εμπορικές αποδείξεις τους, βρίσκομε ακόμα και σήμερα).
Με έμπιστους αγωγιάτες έκαναν συνήθως τις μεταφορές των εμπορευμάτων.
Είχαν στη διαχείρισή τους, επίσης, παπουτσίδικο και ραφτική.
Έφτιαχναν με καλοπληρωμένο προσωπικό - τσαγκάρηδες και ραφτάδεςς - ανθεκτικές πόχες και ποιοτικές σκούφιες για τον κόσμο.
Το «κλειδί» της επιχείρησης το κρατούσε ο γραμματισμένος Γιώργος.
(Αν ρίξεις μια ματιά σε τετράδιο του, του 1859 (που διατηρείται ακόμα), η άπταιστη καλλιγραφία και ορθογραφία του, σε αφήνει άναυδο).
Κατόρθωσε να έχει γνωριμία ακόμα και με το Σουλτάνο, που μια φορά του ‘κανε δώρο γυάλινο επιχρυσωμένο ποτήρι…
… Για να πίνει μ’ αυτό στην υγειά του.
Το 1908 όταν πέθανε ο Γιώργος, στην οικογένεια του ο Σουλτάνος έστειλε μαύρα φλιτζάνια, για να προσέφεραν σε αυτά τον καφέ της λύπης.
Κάποτε όταν μετέφερε μόνος του εμπόρευμα από τη Θεσσαλονίκη, τον κυνήγησαν κλέφτες στην Αρίνιστα.
Για να αποφύγει τον κίνδυνο, ακολούθησε ένα δύσκολο μονοπάτι, που σ’ έβγαζε σε ποταμιά…
Μέσα στον βαρύ χειμώνα ατίθασο άλογο τον έριξε στο παγωμένο ποτάμι.
Εκεί πήρε κρύο κι από τότε έκανε την κατηφόρα η υγεία του.
Προστάτευε το χωριό από τους κλέφτες.
Όταν εκλέχτηκε στη δημογεροντία, φρόντισε ν’ αποφευχθεί το βαρύ τσεκούρι που έπεφτε στα δέντρα του βουνού.
Στα χρόνια του πρόλαβε να δει τον πυκνά δασωμένο τόπο ως τη Ζγκόρα.
Οι Μασαίοι διέθεταν, επίσης κι αρκετά χωράφια και μπόλικο βιο.
Διαχειριστή σ’ αυτά είχαν τον παλιό Γιώργο Τάλλιο, που αλώνιζε βουνό και κάμπο με τ’ άλογο.
Στ’ αμπέλια ο χαλικότοπος του Μάσσιου ήταν χέρσος…
Πάνω του η πρώτη κατακτήτρια Ιταλία κατασκεύασε γκαζέρμες για τη στέγαση των φαντάρων.
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
24/12/2015
Το «κλειδί» της επιχείρησης το κρατούσε ο γραμματισμένος Γιώργος.
(Αν ρίξεις μια ματιά σε τετράδιο του, του 1859 (που διατηρείται ακόμα), η άπταιστη καλλιγραφία και ορθογραφία του, σε αφήνει άναυδο).
Κατόρθωσε να έχει γνωριμία ακόμα και με το Σουλτάνο, που μια φορά του ‘κανε δώρο γυάλινο επιχρυσωμένο ποτήρι…
… Για να πίνει μ’ αυτό στην υγειά του.
Το 1908 όταν πέθανε ο Γιώργος, στην οικογένεια του ο Σουλτάνος έστειλε μαύρα φλιτζάνια, για να προσέφεραν σε αυτά τον καφέ της λύπης.
Κάποτε όταν μετέφερε μόνος του εμπόρευμα από τη Θεσσαλονίκη, τον κυνήγησαν κλέφτες στην Αρίνιστα.
Για να αποφύγει τον κίνδυνο, ακολούθησε ένα δύσκολο μονοπάτι, που σ’ έβγαζε σε ποταμιά…
Μέσα στον βαρύ χειμώνα ατίθασο άλογο τον έριξε στο παγωμένο ποτάμι.
Εκεί πήρε κρύο κι από τότε έκανε την κατηφόρα η υγεία του.
Προστάτευε το χωριό από τους κλέφτες.
Όταν εκλέχτηκε στη δημογεροντία, φρόντισε ν’ αποφευχθεί το βαρύ τσεκούρι που έπεφτε στα δέντρα του βουνού.
Στα χρόνια του πρόλαβε να δει τον πυκνά δασωμένο τόπο ως τη Ζγκόρα.
Οι Μασαίοι διέθεταν, επίσης κι αρκετά χωράφια και μπόλικο βιο.
Διαχειριστή σ’ αυτά είχαν τον παλιό Γιώργο Τάλλιο, που αλώνιζε βουνό και κάμπο με τ’ άλογο.
Στ’ αμπέλια ο χαλικότοπος του Μάσσιου ήταν χέρσος…
Πάνω του η πρώτη κατακτήτρια Ιταλία κατασκεύασε γκαζέρμες για τη στέγαση των φαντάρων.
Γιώργος ΜΥΤΙΛΗΣ
24/12/2015
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών