Τα σύνορα ήταν κλειστά και όσοι επιχειρούσαν την μεγάλη απόδραση στην Ελλάδα ανακηρύσσονταν εχθροί της πατρίδας και εκτελούνταν με συνοπτικές διαδικασίες.
Το κόστος των γενναίων αποφάσεων πλήρωναν και οι οικογένειες τους. Τους περίμεναν ποινές φυλάκισης ή στην καλύτερη περίπτωση εξορία.
Για σχεδόν μισό αιώνα, οι Αλβανοί αθλητές έπεσαν θύματα των αυστηρότατων περιορισμών που επέβαλε η δικτατορία του Χότζα. Το 1987, δύο χρόνια μετά τον θάνατο του ηγέτη της Αλβανίας, την σκυτάλη έχει παραλάβει ο Ραμίζ Αλία, ο οποίος συνέχισε το έργο του μέντορα του.
Εκείνη την εποχή, την Αλβανία στο πάλαι ποτέ Κύπελλο Κυπελλούχων εκπροσωπούσε η Βλάζνια από την πόλη Σκόδρα.
Στον πρώτο γύρο, ο σύλλογος από την Σκόδρα απέκλεισε την Σλιέμα Γουόντερερς από την Μάλτα. Στον επόμενο γύρο η Βλάζνια κληρώθηκε με την φινλανδική Ροβανιέμι, όπου υπέστη δύο ήττες με το ίδιο σκορ και αποκλείστηκε.
Ο επαναληπτικός διεξήχθη στις 4 Νοεμβρίου 1987 στο χιονισμένο τερέν της ομάδας που εδρεύει στην ομώνυμη πόλη. Δύο μέρες μετά την αναμέτρηση η αποστολή της Βλάζνια έκανε στάση στην Αθήνα προτού επιστρέψει στα Σκόδρα.
Ο Λουλεζίμ Μπερσεμί (σ.σ.: γνωστός και ως 'Λούλης' στους οπαδούς του Πανιώνιου) από κοινού με τον συμπαίκτη του Αρβίτ Χότζα είχαν σχεδιάσει με κάθε λεπτομέρεια την απόδραση από το ξενοδοχείο «Athenian», έχοντας ως απώτερο σκοπό να ζητήσουν πολιτικό άσυλο στην Ελλάδα.
Ήταν μια πράξη που σόκαρε τους Αλβανους, δύο ποδοσφαιριστές γλιστρούσαν κάτω από την μύτη των παραγόντων της ομάδας πηγαίνοντας κόντρα στις οδηγίες του καθεστώτος.
Ουδείς αντιλήφθηκε τον τρόπο με τον οποίο οι δύο ποδοσφαιριστές εγκατέλειψαν τα δωμάτια τους και διέσχισαν την «Βασιλίσσης Σοφίας» ανενόχλητοι .
Ο επιθετικός Λουλεζίμ Μπερσεμί και ο τερματοφύλακας Αρβίτ Χότζα δεν κοίταξαν ποτέ πίσω τους. Ήταν πολύ αργά για τους επικεφαλής της αποστολής της Βλάζνια.
Ο προπονητής Αστρίτ Χαφίζι, μεταξύ άλλων κρίθηκε υπεύθυνος για την απόδραση από το καθεστώς που κυβερνούσε την Αλβανία.
Με συνοπτικές διαδικασίες απομακρύνθηκε από το πόστο του και εξορίστηκε!
Γενικά, ολόκληρη η ομάδα της Βλαζνίας δέχθηκε τo μένος ενός δικτατορικού καθεστώτος που λίγο πριν το τέλος του κατασπάραζε ακόμη ανθρώπους.
«Μετά το ματς με την Ροβανιέμι ταξιδέψαμε στο Ελσίνκι και από εκεί για την Βουδαπέστη, προτού φτάσουμε στην Αθήνα. Καταλύσαμε στο ξενοδοχείο «Αthenian» το οποίο βρισκόταν κοντά στην πρεσβεία μας. Όταν ξυπνήσαμε το πρωί, ο πορτιέρης του ξενοδοχείου μας είπε πως δύο ποδοσφαιριστές άφησαν τα κλειδιά και έφυγαν. Η ρεσεψιόν δεν ήξερε για ποιους πρόκειται. Αρχίσαμε να ψάχνουμε τα δωμάτια μέχρι που διαπιστώσαμε πως έλειπαν οι Μπερσεμί και Χότζα. Περιμέναμε έπειτα από οδηγία της αλβανικής πρεσβείας μέχρι τις 11.30. Στη συνέχεια πληροφορηθήκαμε πως οι δύο παίκτες μας ζήτησαν πολιτικό άσυλο», δηλώνει έπειτα από αρκετά χρόνια ο πρώην τεχνικός της Βλάζνια και προσθέτει: «Το κράτος πήρε δραστικά μέτρα. Οι οικογένειες των δύο ποδοσφαιριστών εξορίστηκαν σε ορεινές περιοχές. Εγώ απομακρύνθηκα, όπως και ο Εσάτ Ρακίτσι, ο οποίος όμως δεν ήταν με την αποστολή στην Φινλανδία. Επίσης το μάρμαρο πλήρωσαν ο αρχηγός της ομάδας Ραγκαμίν και ο γιατρός Ζίχντι Τσόμπα, ενώ τιμωρήθηκαν με αποκλεισμό αρκετοί ποδοσφαιριστές. Θυμάμαι είχε γίνει και δίκη με αποκορύφωμα τον αποκλεισμό της ομάδα από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις για τα επόμενα χρόνια».
Ο σύλλογος, ο οποίος πρόσφερε στέγη στους Μπερσεμί και Χότζα ήταν ο Πανιώνιος. Μάλιστα με τον Μπερσεμί, ο οποίος φημίζονταν για την εκπληκτική τεχνική κατάρτιση του, ο Πανιώνιος έφτασε το 1989 στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών