Τιµάται στο όνοµα της Γεννήσεως της Θεοτόκου. Απέχει από το χωριό ∆ούβιανη της Κάτω Δρόπολης περίπου µιας ώρας οδοιπορικώς. Λέγεται ότι ιδρύθηκε το 1050 ή 1089, αλλά ανοικοδοµήθη τον 17ον αιώνα υπό του ηγούµενου Γαρδικίου και αναφέρονται ως ηγούµενοι της µονής οι: Παρθένιος και Παπαποστόλης (1640), ο ιεροµόναχος Νικήτας (1736), ο παπά Αθανάσιος (1748), ο παπά Κυριάκος (1792) και ο Γεράσιµος (1857). Ο ναός είναι βασιλική µε τρούλο και νάρθηκα, ο οποίος αγιογραφήθηκε αρχικά στα µέσα του 17ου αι. Αργότερα πιθανόν λόγω φθοράς, πολλές τοιχογραφίες αγιογραφήθηκαν ξανά, ειδικά αυτές του δυτικού τοίχου. Είχε σχολή υφαντουργικής, η οποία ήταν µια από τις πρώτες σχολές θηλέων της Ηπείρου.
Ενθύµηση γραµµένη επί ακέφαλου χειρογράφου, στο οποίο αναγράφονταν τα έσοδα και έξοδα του µοναστηριού αναφέρει: «Γράφουµεν εµείς οι ευρυσκόµενοι πατέρες του µοναστηριού ∆οβιανής τα όσα δίνουµε των σπαχήδων, δια να φαίνωνται παντοτινά εις τους µεταγενέστερους, έτους 1735, ο χασάν Κάλφας δια το κεσίµι του να πάρη άσπρα χιλιάδες πέντε και βούτυρο οκάδες είκοσι τέσσερις, µέλι οκάδες δέκα, ήτοι δέκα, βαρεµένο τυρί οκάδες δέκα, ήτοι δέκα και προσέτι αφήνει διακόσια είκοσι άσπρα από το κεσίµι του και παίρνει βούτυρο οκάδες είκοσι. Ο Ισούφ Χατζή Καράς παίρνει δια το κεσίµι του χιλιάδες εξακόσια ένα, ήτοι 1601, βούτυρο οκάδες πέντε. Ο σπαχής από το ∆έλβινο λαµβάνει δια το κεσίµι του άσπρα µετρητά οχτακόσια και βούτυρο οκάδες τρεις κι ένα καλάθι σταφύλια».
Η ακίνητη περιουσία της κοινοτικής ενοριακής µονής της Κοίµησης της Θεοτόκου στη ∆ούβιανη ήταν στην πεδιάδα ∆ούβιανης 400 στρεµ. ξερικά, 60 στρεµ. χέρσα, 20 στρεµ. χέρσα για θερισµό χόρτου, ένα λιβάδι χειµερινό 20 στρεµ. κάτω του χωριού, ένα δάσος 20 στρεµ. ονόµατι αλώνια, 3 µικρά δάση 40 στρεµ. στο βουνό, ένα θερινό λιβάδι περίπου 100 στρεµ. στο βουνό, 50 κυψέλες µελισσών. Οι τίτλοι όλων των κτηµάτων της µονής, ήταν στο όνοµα του Φιλίππου Λαµποβιτιάδη, ο οποίος κατάκρατούσε αυτά µέχρι το 1927. Αφετέρου δεν γνωρίζουµε τι απέγινε µε την υπάρχουσα εκκρεµή δίκη. Αν και στα αρχεία της µητρόπολης Αργυροκάστρου υπήρχε έγγραφη δήλωση περί της εικονικότητας των τίτλων στο όνοµά του, αυτός αρνιόταν να µεταβιβάσει τα κτήµατα προς το συµφέρον της µονής. Προφανώς γράφτηκαν στο όνοµά του γιατί ως γνωστό, επί Τουρκοκρατίας δεν αναγνωριζόταν ως ιδιοκτήτες ακινήτων νοµικά πρόσωπα και τα περισσότερα κοινοτικά ακίνητα ήταν γραµµένα σε ονόµατα ατόµων. Από τον προϋπολογισµό διετεθόταν κονδύλιο υπέρ του σχολείου ∆ούβιανης και ετήσιο επίδοµα υπέρ της επαρχιακής σχολής Αργυροκάστρου.
Πηγή πληροφοριών: Διατριβή επί Διδακτορία της Ευτυχίας Παππά με τίτλο "Η Επαρχία Δρυϊνουπόλεως της Β. Ηπείρου κατά τη νεότερη περίοδο (Τουρκοκρατία, 20ος αιώνας)".
Επόπτης καθηγητής Αθανάσιος Καραθανάσης
Μέλη: καθηγητής πρωτοπρεσβύτερος π. Θεόδωρος Ζήσης, καθηγητής Αθανάσιος Αγγελόπουλος.
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Σχολή Θεολογική. Τμήμα Ποιμαντικής και Κοινωνικής Θεολογίας.
Θεσσαλονίκη 2009
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών