Η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου, αυτή τη φορά ως επικεφαλής του Φορέα «Ελλάδα 2021», παρ’ όλες τις επίμονες προσπάθειές μου με διάφορες επιστολές, αγνόησε τον αγώνα των δικών μας προπάππων, οι οποίοι από τα βόρειο-δυτικά έσχατα του ελληνισμού βρέθηκαν και αγωνίστηκαν σε όλα τα πεδία μαχών, πολλοί από τους οποίους έπεσαν μαχόμενοι σε αυλές και περιοχές μακριά από την ιδιαίτερη πατρίδα τους!
Υποκλίνομαι μεν στην εθνική της προσπάθεια, καθώς μνημονεύοντας τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 το έθνος απογειώθηκε, αλλά ενώ έγινε αναφορά και για «Φιλέλληνες» οι δικοί μας Άνω Ηπειρώτες αγωνιστές ξανά στην λήθη, μη λαμβάνοντας υπόψη ούτε εμάς τους απόγονους τους, όπου δικαίως διεκδικούμε και θα διεκδικούμε την αναγνώριση των θυσιών τους, την ιστορία τους.
Ως απόγονος εκείνων των γενεών, αν και αυτοδίδαχτος στην ιστορική επιστήμη, προσπάθησα και, έστω ως αρχή, άνοιξα μια χαραμάδα στην «λήθη», γράφοντας ένα βιβλίο με τον παραπάνω τίτλο, αναμένοντας από νεότερους η χαραμάδα να γίνει παράθυρο και το παράθυρο πόρτα. Το βιβλίο, αν και από έλλειψη χρημάτων παραμένει ανέκδοτο, το προλόγισε ένας εξαίρετος επιστημονικός διανοούμενος, το όνομα του οποίου θα είναι γνωστό όταν εκδοθεί το βιβλίο. Προς το παρόν το πρώτο μέρος της προλογικής έχει ως εξής:
Φέρνω στο μυαλό ότι πάντοτε, μέσα από τη μακραίωνη ιστορία του τόπου μας, αναδύονται προσωπικότητες που διέπρεψαν και άφησαν το στίγμα τους, τα ίχνη τους, στο πέρασμά τους, προσωπικότητες που αποτελούν τους αψευδείς μάρτυρες της ιστορικής συνέχειας του ελληνισμού από τα Πανάρχαια χρόνια μέχρι τις μέρες μας.
Θα σταθώ σε όσα μου γράφει ο Τηλέμαχος στην επιστολή που συνόδευε τα δοκίμια: «Το πόνημα που σας στέλνω, γράφει, έχει άλλη διάσταση. Έχουμε ένδοξη ιστορία και δεν το γνωρίζαμε, καθώς, οι μεν Αλβανοί είχαν πείσει τους δικούς μας διανοούμενους, ότι ήμαστε κολίγοι ερχόμενοι τον καιρό του Αλή Πασά κλπ, ενώ οι δε, η ράτσα μας, μας θεωρούν εκεί Έλληνες και εδώ αλλοδαπούς. Αυτή την ένδοξη ιστορία προσπαθώ να προβάλω, αν δεν παρασέρνομαι από το πάθος, χωρίς να είμαι βέβαιος αν δικαιούμαι και αν τα καταφέρνω».
Ο Τηλέμαχος Λαχανάς όχι απλώς τα κατάφερε, αλλά τα κατάφερε πολύ καλά. Μας χάρισε ένα βιβλίο από κάθε σελίδα του οποίου αναβλύζει η αγάπη για τον τόπο του και ο πόνος για τους συμπατριώτες του, που υπέφεραν στην 45χρονη χοτζική λαίλαπα και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να υποφέρουν. Είναι αλήθεια, ότι σχετικά με το νέο του βιβλίο πρόκειται για μια άλλη διάσταση, για μια άλλη άποψη, για μια πραγματική άποψη, για αληθινές αντιλήψεις και γνώμες, ενός παθιασμένου Βορειοηπειρώτη, ο οποίος περιφέρεται και «σκαλίζει» αρχεία και βιβλιοθήκες και αντλεί στοιχεία, από τα οποία αναδεικνύεται η φυλετική καταγωγή της ράτσας μας, που κατοικεί από αμνημονεύτων χρόνων στον τόπο της, χωρίς τις ανόητες και κομπλεξικές απόψεις ανιστόρητων «επιστημόνων» Αλβανών, αλλά και «αλλοτριωμένων» και «προσκυνημένων» δικών μας, οι οποίοι αποξενώθηκαν από τη φύτρα της φυλής μας και με την «ορμή νεοφώτιστων», όπως οι εξωμότες στα οθωμανικά χρόνια, προσπαθούν να κατεδαφίσουν ό,τι και όσα μας κληροδότησαν και μας εμπιστεύθηκαν οι πρόγονοί μας.
Όσο για τους χαρακτηρισμούς που αποδίδονται στους Έλληνες Βορειοηπειρώτες, στην Αλβανία Έλληνες και στην Ελλάδα αλλοδαποί (Αλβανοί), χαρακτηρισμοί ανήκουστοι, πρωτάκουστοι και βλακώδεις, δεν χρειάζονται σχόλια. Η ίδια η ιστορία, τα ήθη και έθιμα, οι παραδόσεις, το υψηλό εθνικό φρόνημα, η Πολιτιστική στάθμη και άλλα ανθρωπο γεωγραφικά και εθνολογικά στοιχεία, τους διαψεύδουν, καταρρίπτοντας τους ανούσιους και ηλίθιους χαρακτηρισμούς………
Τηλέμαχος Λαχανάς
Υποκλίνομαι μεν στην εθνική της προσπάθεια, καθώς μνημονεύοντας τα 200 χρόνια από την Επανάσταση του 1821 το έθνος απογειώθηκε, αλλά ενώ έγινε αναφορά και για «Φιλέλληνες» οι δικοί μας Άνω Ηπειρώτες αγωνιστές ξανά στην λήθη, μη λαμβάνοντας υπόψη ούτε εμάς τους απόγονους τους, όπου δικαίως διεκδικούμε και θα διεκδικούμε την αναγνώριση των θυσιών τους, την ιστορία τους.
Ως απόγονος εκείνων των γενεών, αν και αυτοδίδαχτος στην ιστορική επιστήμη, προσπάθησα και, έστω ως αρχή, άνοιξα μια χαραμάδα στην «λήθη», γράφοντας ένα βιβλίο με τον παραπάνω τίτλο, αναμένοντας από νεότερους η χαραμάδα να γίνει παράθυρο και το παράθυρο πόρτα. Το βιβλίο, αν και από έλλειψη χρημάτων παραμένει ανέκδοτο, το προλόγισε ένας εξαίρετος επιστημονικός διανοούμενος, το όνομα του οποίου θα είναι γνωστό όταν εκδοθεί το βιβλίο. Προς το παρόν το πρώτο μέρος της προλογικής έχει ως εξής:
Λ Ι ΓΑ Λ Ο Γ Ι Α!
Ο Τηλέμαχος Λαχανάς είχε την καλοσύνη να μου στείλει τα δοκίμια του νέου του πονήματος με τίτλο: «ΕΛΛΑΔΑ! ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ ΜΑΣ…»Μετά από τα δύο προηγούμενα βιβλία του: «Η Επανάσταση του 1878 στο Λυκούρσιο της Άνω Ηπείρου» (επανέκδοση) και το δεύτερο «Αλήθειες που δεν διαψεύδονται» (2018), που είχα την τύχη να επιμεληθώ και να προλογίσω, το νέο συγγραφικό εγχείρημα του Τηλέμαχου Λαχανά, σχετικά με τη συμμετοχή και τη δράση των Αγωνιστών από την Άνω Ήπειρο (Βόρειο Ήπειρο) στην Επανάσταση του 1821, ομολογώ πως, μετά την ολοκλήρωση της μελέτης, μου άφησε μια ευχάριστη γεύση Πατριωτικής έξαρσης και Πνευματικής ανάτασης.
Φέρνω στο μυαλό ότι πάντοτε, μέσα από τη μακραίωνη ιστορία του τόπου μας, αναδύονται προσωπικότητες που διέπρεψαν και άφησαν το στίγμα τους, τα ίχνη τους, στο πέρασμά τους, προσωπικότητες που αποτελούν τους αψευδείς μάρτυρες της ιστορικής συνέχειας του ελληνισμού από τα Πανάρχαια χρόνια μέχρι τις μέρες μας.
Θα σταθώ σε όσα μου γράφει ο Τηλέμαχος στην επιστολή που συνόδευε τα δοκίμια: «Το πόνημα που σας στέλνω, γράφει, έχει άλλη διάσταση. Έχουμε ένδοξη ιστορία και δεν το γνωρίζαμε, καθώς, οι μεν Αλβανοί είχαν πείσει τους δικούς μας διανοούμενους, ότι ήμαστε κολίγοι ερχόμενοι τον καιρό του Αλή Πασά κλπ, ενώ οι δε, η ράτσα μας, μας θεωρούν εκεί Έλληνες και εδώ αλλοδαπούς. Αυτή την ένδοξη ιστορία προσπαθώ να προβάλω, αν δεν παρασέρνομαι από το πάθος, χωρίς να είμαι βέβαιος αν δικαιούμαι και αν τα καταφέρνω».
Ο Τηλέμαχος Λαχανάς όχι απλώς τα κατάφερε, αλλά τα κατάφερε πολύ καλά. Μας χάρισε ένα βιβλίο από κάθε σελίδα του οποίου αναβλύζει η αγάπη για τον τόπο του και ο πόνος για τους συμπατριώτες του, που υπέφεραν στην 45χρονη χοτζική λαίλαπα και συνεχίζουν μέχρι σήμερα να υποφέρουν. Είναι αλήθεια, ότι σχετικά με το νέο του βιβλίο πρόκειται για μια άλλη διάσταση, για μια άλλη άποψη, για μια πραγματική άποψη, για αληθινές αντιλήψεις και γνώμες, ενός παθιασμένου Βορειοηπειρώτη, ο οποίος περιφέρεται και «σκαλίζει» αρχεία και βιβλιοθήκες και αντλεί στοιχεία, από τα οποία αναδεικνύεται η φυλετική καταγωγή της ράτσας μας, που κατοικεί από αμνημονεύτων χρόνων στον τόπο της, χωρίς τις ανόητες και κομπλεξικές απόψεις ανιστόρητων «επιστημόνων» Αλβανών, αλλά και «αλλοτριωμένων» και «προσκυνημένων» δικών μας, οι οποίοι αποξενώθηκαν από τη φύτρα της φυλής μας και με την «ορμή νεοφώτιστων», όπως οι εξωμότες στα οθωμανικά χρόνια, προσπαθούν να κατεδαφίσουν ό,τι και όσα μας κληροδότησαν και μας εμπιστεύθηκαν οι πρόγονοί μας.
Όσο για τους χαρακτηρισμούς που αποδίδονται στους Έλληνες Βορειοηπειρώτες, στην Αλβανία Έλληνες και στην Ελλάδα αλλοδαποί (Αλβανοί), χαρακτηρισμοί ανήκουστοι, πρωτάκουστοι και βλακώδεις, δεν χρειάζονται σχόλια. Η ίδια η ιστορία, τα ήθη και έθιμα, οι παραδόσεις, το υψηλό εθνικό φρόνημα, η Πολιτιστική στάθμη και άλλα ανθρωπο γεωγραφικά και εθνολογικά στοιχεία, τους διαψεύδουν, καταρρίπτοντας τους ανούσιους και ηλίθιους χαρακτηρισμούς………
Τηλέμαχος Λαχανάς
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών