Πλησιάζοντας προς την 25η Απριλίου, ημέρα των γενικών εκλογών στην Αλβανία, ακούγονται αρκετές δικαιολογίες, άλλες διαχρονικές κι άλλες της στιγμής, για την επιλογή των πολιτικών της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας -όλων δυστυχώς- να ενταχθούν στα αλβανικά κόμματα.
Μια από αυτές έχει να κάνει με τα "καλά" και τα "κακά" αλβανικά κόμματα, όπου οι υποψήφιοι ανάλογα με το κόμμα στο οποίο έχουν ενταχθεί μας εξηγούν πόσο "καλό" είναι και πόσο "κακό" είναι το αντίπαλο. Η πλάκα βέβαια, εδώ, είναι πως οι ίδιοι παλαιότερα είχαν συμμαχήσει ή ενταχθεί με τα κόμματα που τώρα, κατά τη γνώμη τους, δεν είναι "καλά" και προφανώς τότε κατηγορούσαν αυτά που σήμερα, κατά τη γνώμη τους, είναι "καλά". Μπερδευτήκατε; Κι όμως για τέτοιου είδους πολιτικούς απατεώνες μιλάμε. Η ουσία βέβαια αυτού του επιχειρήματος είναι βλακώδης, εφόσον καμία προεκλογική συνεργασία (μετεκλογική είναι άλλη ιστορία) με οποιοδήποτε κόμμα της πλειοψηφία, δεν μπορεί να φέρει κάτι καλό σε μια Μειονότητα. Αυτό το γνωρίζουν και οι πέτρες σε όλες τις γωνίες της υφηλίου. Το μόνο καλό που προσφέρουν αυτού του είδους οι (προεκλογικές) συνεργασίες, έχει να κάνει με το προσωπικό βόλεμα προσώπων. Πολύ περισσότερο όταν εδώ δεν μιλάμε απλά για συνεργασίες, αλλά πλήρης ενσωμάτωση.
Μια άλλη έχει να κάνει με το επιχείρημα του μη ευνοϊκού εκλογικού νόμου για αυτόνομη κάθοδο.
Μάλιστα! Μας λένε δηλαδή πως σε πάνω από 100.000 μέλη της ΕΕΜ με δικαίωμα ψήφου, δεν μπορεί ένα κόμμα της ΕΕΜ να συγκεντρώσει 16.000-17.000 ψήφους παναλβανικά;
Ή μήπως, δεν μπορεί ένα κόμμα της ΕΕΜ στην Περιφέρεια Αυλώνας με 50.000, ίσως και περισσότερους, Έλληνες να συγκεντρώσει 7.000 με 9.000 ψήφους για να εκλέξει βουλευτή ή ακόμη και στην Περιφέρεια Αργυροκάστρου, που είναι εφικτό ή και στην Περιφέρεια Κορυτσάς, που είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο;
Το έχουμε ξαναγράψει, μια αυτόνομη κάθοδο, θα λειτουργούσε πολλαπλασιαστικά, αλλά, εαν οι πολιτικοί της ΕΕΜ φοβούνται πως δεν μπορούν να συγκεντρώσουν αυτά τα νούμερα, προφανώς δεν κάνουν για εκπρόσωποι της Εθνικής Ελληνικής Μειονότητας. Δεν μπορεί όμως να θεωρείται δύσκολο ένα εκλογικό σύστημα που έχει πλαφόν εισόδου μόνο 1% και είναι με απλή αναλογική ανά Περιφέρεια, που μας βολεύει γιατί οι Βορειοηπειρώτες ζουν σε συγκεκριμένες εκλογικές Περιφέρειες.
Μπορεί κάποιος να ισχυριστεί πως αυτά είναι τα δεδομένα 7 ημέρες πριν τις εκλογές και έτσι είναι, δεν αλλάζουν. Μπορεί όμως να ξεκινήσει προεργασία για το μέλλον και κυρίως, κάνανε τις επιλογές τους, ας μην μας περνάνε και για χαζούς.
Κάποιοι ρωτούν, τώρα τι κάνουμε, εν όψη 25ης Απριλίου.
Τώρα υπάρχουν συγκεκριμένες επιλογές. Η μια είναι να μην εκλεγεί κανείς από τους υποψηφίους στα αλβανικά κόμματα, μήπως και φθάσουμε οριστικά στον πάτο. Η δεύτερη είναι να εκλεγούν και οι τρείς, που έχουν πιθανότητες εκλογής για να υπάρχει ελληνική φωνή (έστω και έτσι) στο αλβανικό κοινοβούλιο.
Πραγματικά, δεν ξέρω ποια από τις δυο είναι καλύτερη, για όποιον όμως πιστεύει στην δεύτερη, είναι ανόητο να ψηφίσει κάτι άλλο πέρα από Βαγγέλη Τάβο στην Περιφέρεια Αργυροκάστρου, κάτι άλλο πέρα από Νίκο Κούρη στην Περιφέρεια Αυλώνας και κάτι άλλο πέρα από Βαγγέλη Ντούλε στην Περιφέρεια Τιράνων. Είναι οι μόνοι που έχουν πιθανότητες εκλογής.
Διαβάστε επίσης:
👉Κάντε εγγραφή στο κανάλι apenadi blogspot στο youtube για να βλέπετε πρώτοι τα βίντεο μας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών