Ο πίνακας του Σαμαριναίου ζωγράφου Δ. Γιολδάση
Σε προηγούμενη ανάρτηση αναφέρθηκα στην πιο καταστροφική για την κτηνοτροφία ασθένεια της "παρμάρας" . Μπορεί να καταστρέψει ολόκληρο το κοπάδι και μεταδίδεται από την επαφή και μόνο. Τα ζώα πολλές φορές παθαίνουν μέχρι και ολική τύφλωση. Κατά τη γέννα δε έχω ιδεί με τα μάτια μου τερατογενέσεις. Αρνιά με πέντε πόδια ή με δύο κεφάλια. Οι κτηνοτρόφοι, λοιπόν, είχαν εθιμικούς κανόνες για τη μη διασπορά της ασθένειας. Πρώτη αρχή ήταν όποιος είχε άρρωστο κοπάδι να το κοινοποιήσει στην κοινότητα, ώστε να του δοθεί ιδιαίτερο βοσκοτόπι. Δεύτερη, να μην πλησιάζει το μολυσμένο κοπάδι στις κοινές αλαταριές και στάλους, διότι η ασθένεια μεταδίδεται κυρίως με αυτόν τον τρόπο. Θεωρούνταν μεγάλο ατόπημα και ατιμία να κρύψει κανείς το γεγονός.
Όταν η ασθένεια γενικευόταν ή επεκτεινόταν σε μεγάλο βαθμό προσπαθούσαν στα επιμέρους κοπάδια να απομονώνουν τα άρρωστα...
Πάντως, η κοινότητα τελούσε σε κατάσταση εξαίρεσης και αναδεικνυόταν η αίσθηση της συλλογικής ευθύνης αλλά και της αλληλεγγύης σε αυτούς που πλήττονται, με την έννοια π.χ. όταν γεννούσαν νεκρά νεογνά να τους προσφέρονται από τους συγχωριανούς δωρεάν από τα διπλάρικα.
Αυτά για την ώρα και με αφορμή τον κορονοϊό
Βασίλης Νιτσιάκος
Καθηγητής της Κοινωνικής Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών