Τυροκομικά

Μου ανατέθηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού να συγγράψω ένα κείμενο για δημοσίευση που να αφορά την τυροκομία στην Πίνδο, εργασία με την οποία ασχολούμαι αυτές τις μέρες. Προσωπική εμπειρία, βιώματα, διάφορες γνώσεις αλλά και αναλυτικές σημειώσεις από το εθνογραφικό μου ημερολόγιο του 1983 αποτελούν τη βάση για τη συγγραφή.

Σκέφτήκα, ωστόσο, να πειραματιστώ σε σχέση με την αξιοπιστία του υλικού μου...Πήρα δέκα κιλά γίδινο γάλα από τον Πεκλαρίτη φίλο και γείτονά μου Κώτσιο Κίτσιο και είπα να δοκιμάσω κάτι που είναι πιο δύσκολο ας πούμε από τη φέτα. Να κάνω βούτυρο και τα υποπροϊόντα του.

Άφησα λοιπόν το γάλα άβραστα σε ένα δοχείο τρεις μέρες και έπηξε, έγινε σαν γιαούρτι. Στη συνέχεια, σήμερα το χάραμα δηλαδή, έβαλα το γάλα στη ντουμπουλίτσα ( αλλιώς βούρτσα) και άρχισα να το χτυπάω ( ανακατεύω). Περίμενα σε μισή ώρα να βγει το βούτυρο στην επιφάνεια. Πέρασε πάνω από μια ώρα τίποτα. Προβληματίστηκα. Σκέφτηκα το κλίμα. Στο χωριό θυμήθηκα ότι το νερό το οποίο τοποθετούσαν το αγγείο ήταν πολύ κρύο. Στην Κόνιτσα όχι. Σκέφτηκα, λοιπόν, να βάλω πάγο στο νερό να κρυώσει. Αυτό ήταν. Σε λιγότερο από μισή ώρα βγήκε το βούτυρο στην επιφάνεια!

Έβγαλα πάνω από ένα κιλό αφράτο βούτυρο. Το υπόλοιπο γάλα (αποβουτυρωμένο) θα το βράσω και θα βγάλω ένα είδος τυριού που το λένε αλλού πρέντζα, αλλού κλωτσοτύρι, εμείς γκίζα. Με αυτό κάνεις διάφορα άλλα υποπροϊόντα.

Αυτά.
Στην αυγή των πραγμάτων, στην ουσία της κληρονομιάς. Της υλικής και συμβολικής....

Βασίλης Νιτσιάκος
Καθηγητής της Κοινωνικής Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του πανεπιστημίου Ιωαννίνων

Διαβάστε ακόμη:

👉Ακολουθήστε μας στο twitter 

Σχόλια