Τι γίνεται στη Χιμάρα;

του Γιώργου Κυριακού

Ο Δρόμος έκανε ρεπορτάζ για τις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις του διδύμου Ράμα-Τάβου (νόθου δημάρχου της Χιμάρας ) περί της απόδοσης τίτλων ιδιοκτησίας στα χωράφια που ανήκουν στους Έλληνες της Χιμάρας. Είχαμε κάνει λόγο για το προεκλογικό σόου της απόδοσης τίτλων. Πριν τα Χριστούγεννα, το δίδυμο μοίρασε τίτλους προσωρινής διαχείρισης χωραφιών σε 1.500 Χιμαριώτες, αποκαλώντας τους «τίτλους ιδιοκτησίας». Συνομιλήσαμε με Χιμαριώτες οι οποίοι μας ανέλυσαν και ιστορικά το πρόβλημα.

Η ιστορία του περιουσιακού ζητήματος
Με την έναρξη της Αγροτικής Μεταρρύθμισης της 29ης Αυγούστου 1945 μετά τις εκτελέσεις, φυλακίσεις, εκτοπίσεις Χιμαριωτών (οι οποίοι δεν αποδέχτηκαν την ίδρυση της Λαϊκής Δημοκρατίας Αλβανίας με 97% αποχή από το δημοψήφισμα) καταγράφτηκαν με συστηματικό τρόπο οι περιουσίες τους. Εξάλλου βάσει της απόφασης του «Αντιφασιστικού Εθνικού Απελευθερωτικού Συμβουλίου» (CANC) της 15ης Δεκεμβρίου 1944, θα κατάσχονταν όλες οι περιουσίες των Χιμαριωτών οι οποίοι ήταν πρόσφυγες πριν το κλείσιμο των συνόρων με την Ελλάδα. Μέχρι το 1952, οι περιουσίες εξόριστων, θιγμένων, φυλακισμένων και εκτελεσμένων κατασχέθηκαν και αποδόθηκαν σκόπιμα σε άλλους Χιμαριώτες στο πλαίσιο διαιρέσεων της Κοινότητας και προσέλκυσης συνεργατών της δικτατορίας. Μέχρι την εφαρμογή του νόμου για τους αναγκαστικούς συνεταιρισμούς, ειδική επιτροπή του Υπουργείου Οικονομικών με τα κατά τόπους παραρτήματά της προέβαινε στην κατάσχεση και διαμοιρασμό των κτιρίων και εκτάσεων που ανήκαν στους εχθρούς του «σοσιαλισμού», τους «κουλιάκους». Μάλιστα φημολογείται ότι ο Ιωσήφ Στάλιν επέκρινε τον Ενβέρ Χότζα, αναφέροντάς του ότι κάποιοι κουλιάκοι στη Ρωσία μπορεί να είχαν υπό την ιδιοκτησία τους εκτάσεις όσο ολόκληρη η Αλβανία, όχι κάποια παραπάνω στρέμματα! Ο μετέπειτα αναγκαστικός συνεταιρισμός μέχρι και το 1991 αφαίρεσε τη δυνατότητα στους κατόχους των περιουσιών να μπορούν να τις διαχειρίζονται, και δήμευσε μέρος τους για τις κρατικές υποδομές.

Στη μεταπολίτευση
Το 1991, ο νόμος 7501 για την αναδιανομή της γης (ο οποίος μοίραζε τα κτήματα «εξίσου»), δεν έγινε αποδεκτός από το σύνολο των Χιμαριωτών. Η επιτροπή ανακατανομής του Δήμου με τους γέροντες (που αδιαμφισβήτητα γνώριζαν τα όρια των ιδιοκτησιών) συσκέφτηκαν με στόχο την απόδοση των κατασχεμένων περιουσιών στους ιδιοκτήτες τους, και βρέθηκαν πολύ κοντά στο ενδεχόμενο να συμφωνήσουν. Όμως επενέβησαν οι ντόπιες διορισμένες αρχές του Δήμου Χιμάρας, οπότε ένας ευνοϊκός όρος μέσα στον ίδιο τον νόμο, που προέβλεπε ότι μπορεί να πραγματοποιηθεί κοινοτική συμφωνία για την ανακατανομή της γης, υπονομεύτηκε.

Τι συμβαίνει σήμερα;
Μας είπαν:
  • «Από το 1994 υπήρχαν φήμες ότι η Χιμάρα θα σχεδιαστεί να φτάσει τους 50.000 κατοίκους… Έτσι συνεχίζονται οι παράνομες καταπατήσεις και ο εποικισμός που ξεκίνησε την επόμενη δεκαετία».
  • «Ήξερε το ελληνικό κράτος, αλλά η ελληνική πρεσβεία δεν μας ενημέρωνε για τις εξελίξεις, κι εμείς χαιρόμαστε ανύποπτοι την ελευθερία με την πτώση της δικτατορίας»…
  • «Σήμερα; Αν είσαι Έλληνας έχεις μπροστά σου όλες τις αρμόδιες υπηρεσίες, που δεν σου δίνουν άδεια να χτίσεις. Αν πουλήσεις το χωράφι σου σε Αλβανό, αυτός θα έχει την επόμενη μέρα άδεια. Άνθρωποι του συστήματος περιφράζουν ένα χωράφι που μπορεί να είχε μια κρατική υποδομή, χωρίς να ενημερώνουν τον ιδιοκτήτη. Μετά αυτό βγαίνει σε πλειστηριασμό».
  • «Ο κόσμος δεν αντέχει και λαδώνει για το παραμικρό, για να μην έχει πρόστιμα, προσπαθεί να εξασφαλίσει κι ένα αδύναμο έγγραφο προκειμένου να κατοχυρώσει όπως-όπως την ιδιοκτησία που του ανήκει. Χωρίς περιουσίες δεν υπάρχουμε οι Έλληνες. Πολλοί πουλάνε προκειμένου να φύγουν για πάντα και να γλιτώσουν».
  • «Το εθνικό κέντρο τα γνωρίζει πολύ καλά, ξέρει για τα φωτογραφικά βαριά πρόστιμα που πέφτουν σε αντίπαλους του συστήματος. Δεν μας υποστηρίζει, όπως θα έπρεπε. Βρισκόμαστε στο παρά πέντε να εξαφανιστούμε από τη Χιμάρα για να ζήσουμε ασφαλείς χωρίς αυτές τις μεγάλες πιέσεις. Θα το πάμε όμως κι όσο αντέξουμε».

Διαβάστε ακόμη

Σχόλια