Σε ένα πολύ μικρό σημείο συναντά κανείς απομεινάρια του πλακόστρωτου δρόμου που οδηγούσε στην μονή. Η τοποθεσία της βρίσκεται σε ένα λοφίσκο καλυμμένο από δέντρα.
Η αρχιτεκτονική του ναού είναι ρυθμού βυζαντινού, σταυροειδής µε ψηλό τρούλλο, µε νάρθηκα και λιτό προστώο αλλά τώρα έχουν απομείνει µόνο οι κολόνες. Είναι χτισμένος από τοπική πέτρα πωρόλιθου. Το καμπαναριό έχει πέσει ολόκληρο. Το εσωτερικό του ναού, εκτός του νάρθηκα, είναι εξ’ολοκλήρου γεμάτο από τοιχογραφίες. Αυτό που είναι ιδιαίτερα εντυπωσιακό στο ναό είναι ο σχηματισμένος σταυρός µε κέντρο τον τρούλλο στον οποίο παρίσταται ο Παντοκράτορας και στις τέσσερις πλευρές του σχηματιζόμενου σταυρού παριστάνεται ο Χριστός και στο άκρο πάλι ο Παντοκράτορας. Επίσης, εντύπωση προκαλεί ένα πρόσφατο σκάψιμο στην δεξιά πλευρά του ιερού όπου αποκαλύφθηκε στενόμακρο άνοιγμα κτισμένο. Ίσως να ήταν τάφος ή κάποια κρύπτη που οδηγούσε προς τα έξω του ναού, δεν γνωρίζουμε.
Επί της θύρας στο ναό η ιδρυτική επιγραφή αναφέρει: «Ούτος ο πάνσεπτος και θείος Ναός ο ης όνοµα τιµώµενος του Κυρίου και Θεού και Σωτήρος ηµών Ιησού Χριστού ανηγέρθηκε εκ βάθρων και ανιστόρισεν αυτόν και εκαλλώπισε αυτόν ΑΟΚ+ΑΘΥ ως καθοράται, δια συνδροµής, κόπου και εξόδου του τιµιωτάτου κυρ Πέτρου και Τέτος, κυρ Σάββα Τόσκα, κυρ Τέφα Τόσκα, Βενιαµήν Ιεροµονάχου και Γεωργίου επί έτους ΑΧΞΣΤ (1666)».
Επί των εικόνων στο τέμπλο υπήρχαν επιγραφές όπως στην εικόνα του Χριστού από δεξιά «εν ετη 1803+Χηρ χυρ καµού του αµαρτωλού Βασιλείου και αυτογράφω» ενώ από αριστερα «+∆ια συνδροµής και εξόδου Αρσενίου ιεροµονάχου και ηγουµένου εκ πολεως Βοτρ(ι)τζα» 340 και επί της εικόνος της Θεοτόκου πάλι δια συνδρομής και εξόδου ιερομόναχου και ηγουμένου της ιεράς μονής ταύτης, όπως διαβάζουμε στο «Επιγραφαί και ενθυμήσεις του Παναγιώτη Πουλίτσα.
Επί των εικόνων στο τέμπλο υπήρχαν επιγραφές όπως στην εικόνα του Χριστού από δεξιά «εν ετη 1803+Χηρ χυρ καµού του αµαρτωλού Βασιλείου και αυτογράφω» ενώ από αριστερα «+∆ια συνδροµής και εξόδου Αρσενίου ιεροµονάχου και ηγουµένου εκ πολεως Βοτρ(ι)τζα» 340 και επί της εικόνος της Θεοτόκου πάλι δια συνδρομής και εξόδου ιερομόναχου και ηγουμένου της ιεράς μονής ταύτης, όπως διαβάζουμε στο «Επιγραφαί και ενθυμήσεις του Παναγιώτη Πουλίτσα.
Υπήρχαν διάφορες άλλες αφιερώσεις σε εικόνες και σε ιερά σκεύη µε χρονολογία 1794, σε ξύλινους δίπτυχους «Κοσµα, Αρσενίου, Θεοφανου, Νικηφορου, ∆ιονυσίου, Γρηγοριου, Λεοντιου, Νεοφυτου-ιεροµονάχων». Είναι περιτριγυρισµένη µε τοίχο και µε εξώπορτα, η οποία φέρει επιγραφή «Ανιγερθη η πυλη αυτή διεξοδου και δαπάνης κυρου Ευαγγελου Γ Μπ.. 1866 Μαΐου 15». Δεξιά και αριστερά του τοίχου της εξώπορτας στο ύψος του προσώπου υπάρχουν τρύπες σε μέγεθος όσο να βλέπει κανείς ποιος βρίσκεται έξω των τοίχων της εισόδου της μονής. Από την πλευρά του ιερού έξω από το ναό υπάρχει κάποιος τάφος που ακόμα σώζεται μια πέτρα σε στρογγυλό σχήμα και μετά στενεύει, η οποία ετίθετο στο κάτω μέρος σε όλους του τάφους στην περιοχή, ενώ τον σταυρό ίσως να τον πέταξαν την περίοδο του κομμουνισμού ή να είναι σκεπασμένος.
Έξω του τοίχου της μονής σώζεται μέρος του δικτύου ύδρευσης, το οποίο είναι από πήλινους σωλήνες µε διάµετρο 10 µε 15 εκ. περίπου.
Η ακίνητη περιουσία της κοινοτικής ενοριακής μονής ∆ρενόβου ήταν 108 στρέμματα γη καλλιεργήσιμη, 6 στρέμματα κήποι, δύο υδρόµυλους, τώρα έχουν απομείνει µόνο οι τοίχοι, ένα δάσος περίπου 200 στρέμματα στην περιφέρεια της μονής, κάποια λίγα ζώα, ιερά άμφια και σκεύη διάφορα.
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών