έργο του Χρήστου Μποκόρου
Εσύ, Μιχάλη, ξέρεις. Δεν είναι όλα αυτά. Είναι το αίμα στη Μουργκάνα. Είναι το δάκρυ του στοιχειού στο Γράμμο. Είναι η τιμή κι η μπάλα. Είναι η μπέσα των κλεφτών, των αδικημένων ο πόνος. Είναι η μαύρη μαντήλα στα μαλλιά, ο ίδρωτας στο μέτωπο. Αυτά και τ' άλλα που 'χουμε ακριβά. Κρυμμένα σε κασέλες χιονιαδίτικες, θαμμένα σε τάφους ηττημένων προγόνων. Όλα πατρίδα μου, κι αυτά κι εκείνα, δεν θα προδώσουμε ποτέ. Γιατί αυτά είναι η μάνα μας, αυτά η αδερφή μας. Αυτά κάνουνε ξανά την ξενιτιά πατρίδα....
Τα άλλα τα χαρίζουμε σ' αυτούς που πατρίδα τους είναι το κέρδος. Σ' αυτούς που και τη μάνα τους πουλούν γι' αυτό. Σ' αυτούς που δεν γνωρίζουνε τι πάει να πει τιμή, τι πάει να πει θυσία. Τι πάει να πει το μέτωπο καθάριο να το έχεις.
Μιχάλη, ξέρω πως δεν λες πολλά. Δεν θέλεις περισσότερα. Σου στέλνω από τον πλάτανο πατρίδα πονεμένη. Σου στέλνω και το δάκρυ μου σ' ένα χρυσό μαντήλι.
Βασίλης Νιτσιάκος
Καθηγητής της Κοινωνικής Λαογραφίας στο Τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας του πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Διαβάστε ακόμη:
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών