Η ΔΕΕΕΜ ΟΜΟΝΟΙΑ μνημόνευσε τα 31 της χρόνια! Χρόνια επιτυχιών ή αποτυχιών;

Αν την κρίνομε από τα επιτεύγματα που παρουσιάζει σε επετείους και σε φορείς της Ελλάδας, όλα πήγαν καλά, όλα ρόδινα! Αν την κρίνουμε όμως από την σκιά της, πόσο απλώνεται π.χ. στα όρια της Ε. Ε. Μειονότητας και πιο πέρα, στη Χιμάρα, Κορυτσά κ.λ.π., όποιος έχει παρακολουθήσει την διαδρομή της, κυρίως όταν νοιάζεται για όλα όσα συνέβησαν και συμβαίνουν στην ιδιαίτερη πατρίδα μας, δεν έχει παρά να αισθανθεί απογοήτευση και φόβο, καθώς η ιδιαίτερη πατρίδα βήμα-βήμα γλιστράει κάτω από τα πόδια μας.
Επειδή είμαι ένας από αυτός που παρακολούθησαn την διαδρομή της, μάλιστα μέχρι το 2001 ως δραστήριος παράγοντας στην πόλη των Αγίων Σαράντα, αλλά και στα χωριά με την προσφορά μου σε όποιες Δημοτικές ή Κοινοβουλευτικές εκλογές, επίσης για αρκετά χρόνια και από την Ελλάδα, δεν το κρύβω ότι απογοητεύτηκα. Και επειδή υπερήλικας, ασχέτως αν χωρίς συμβόλαιο με τον Άγιο Πέτρο, όπως πάντοτε δεν θα τσιγκουνευτώ με τις συμβουλές μου.

Χρέος μας λοιπόν, απ’ όποιο μετερίζι βρισκόμαστε, να ταρακουνήσουμε την σημερινή ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, αν και δεν ευθύνεται για το τι συνέβηκε την περίοδο των προηγούμενων ηγεσιών. Ευθύνεται όμως για το σήμερα, καθώς μένει αποκομμένη από νυν Δημάρχους, από την τοπική εκπροσώπηση του Κόμματος ΜΕΓΑ και του μοναδικού Μειονοτικού βουλευτή του, γιατί όχι και από την Μειονοτική εκπροσώπηση άλλων Κομμάτων, όπως του Σοσιαλιστικού, Δημοκρατικού κ.λ.π., εννοείται εκτός του Κόμματος Ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το οποίο θεωρεί και Κόμμα της. Αποκομμένη όμως και από πρώην ηγετικά στελέχη της ηγεσίας της οργάνωσης! Μήπως πρέπει να μπει στο πετσί της η ρήση για το βουνό και τον Μωάμεθ, ρήση που κυκλοφορεί και στην Ελλάδα, όπως: «όταν δεν πάει ο Μωάμεθ στο βουνό πάει το βουνό στον Μωάμεθ»;
Σε παλαιότερη ανάρτησή μου για την νυν ηγεσία εξέφραζα  την άποψη, ότι μιας και τα μέλη της (υποτίθεται) είναι άφθαρτα, μήπως πρέπει να θεωρήσει την εκλογή της ως «αφετηρία» για νέα πορεία με νέα και μη «υποδεικνυόμενη» στρατηγική, στόχος της οποίας να είναι τα προβλήματα που αιωρούνται στις Κοινότητές μας, εκτός της ενότητας που επιβάλει το ενιαίο των συμπατριωτών μας; Δε γίνεται να εμφανίζεσαι ως οργάνωση όλων των Ελλήνων, όταν δεν υπολογίζεις τους οπαδούς του ΜΕΓΑ και άλλων Κομμάτων, σαν να σημαίνει ότι δεν συμμετέχεις και στις προσπάθειες εκείνων που αγωνίζονται να φέρουν εις πέραν το έργο που τους έχει αναθέσει το εκλογικό σώμα, αν όχι με τρικλοποδιές.

Πως είναι δυνατόν τον βουλευτή της περιοχής, τον κ. Κούρη, κάποιοι να τον αναφέρουν ως βουλευτή του Σ. Κόμματος, όταν στη Βουλή τον έστειλαν οι συμπατριώτες του οπαδοί του ΜΕΓΑ; Κάτι που δεν αναφέρεται π.χ για τον κ. Ντούλε, ο οποίος (αν και στη Βουλή πήγε (και) με τους ψήφους του Δ. Κόμματος Τιράνων) θεωρείται μεν στην ρητορική ως ο καλύτερος των συμπατριωτών μας αλλά η σκιά του και του Κόμματος που ηγείται μάλλον διαιωνίζει τα προβλήματα, τουλάχιστον αυτή είναι η εκτίμηση της πλειοψηφίας σήμερα.
Διαβάζω συνέχεια για το ιδιοκτησιακό της Χιμάρας π.χ. και καλώς δίνεται ιδιαίτερη έμφαση. Το ιδιοκτησιακό όμως των άλλων περιοχών, της Δρόπολης- Πωγωνίου και των Φοινικαίων έχει κλείσει; Ο νόμος 7501 του 1991, ασχέτως αν είχε ψηφιστεί και από τους τότε βουλευτές μας, νόμος ο οποίος έδιωξε, χωρίς επιστροφή, από τα πάτρια το 30% των ομογενών επειδή από το 1967, με την κρατικοποίηση των πάντων απομακρύνονταν από τα χωριά τους ή αυτών που εκδίωξε ο πόλεμος των τάξεων, αυτός ο νόμος λοιπόν δεν πρέπει να καταγγελθεί ως παραβίαση;

Ο άλλος νόμος 7698-7699 του 1993 που μας απόκλεισε από λιβάδια, βοσκοτόπια, χλωρίδα κ.λ.π., μετατρέποντας τα χωριά μας σε νησίδες δεν πρέπει να καταγγελθεί;
Η αφαίρεση από τους ομογενείς της πόλης των Αγίων Σαράντα των 300 οικοπέδων και άλλων 200ων που εμφανίστηκαν με 2 ιδιοκτήτες, ασχέτως αν ψήφισαν και οι δικοί μας Νομαρχιακοί και Δημοτικοί Σύμβουλοι, ξεχάστηκε;

Το πρόβλημα με την μη αναγνώριση από την επίσημη Ελλάδα της συμμετοχής και των θυσιών των προπάππων μας στην Επανάσταση του 1821, επίσης την μετατροπή μας σε κολίγους από την αλβανική ιστοριογραφία, αντί του αυτόχθων στις πατρογονικές μας εστίες, δεν είναι προβλήματα που πρέπει να ασχοληθεί η ΟΜΟΝΟΙΑ; Ο από κοινού αγώνας την περίοδο του 1912-14 και η αυθόρμητη συμμετοχή και συμπαράσταση εκ’ μέρους μας στον πόλεμο του 1940 δεν είναι προβλήματα που πρέπει να τα υπενθυμίζει η ΟΜΟΝΟΙΑ;
Το ότι εκτός των θυμάτων του προηγούμενου καθεστώτος, εξαιτίας της ταξικής πάλης για τα πιστεύω τους (αν και ούτε αυτή την παράταξη τίμησε η οργάνωση), η ιστορία για την συμμετοχή μας στον Ε. Α. Αγώνα του 1940-44 δεν πρέπει να είναι αντικείμενο αναγνώρισης από την οργάνωση; Πρέπει να αρκεστούμε στο να κατηγορούμε μόνο τον Ενβέρη ως δικτάτορα, όταν οι εκτελεστές της στρατηγίας του ήταν από τα σπλάχνα μας (υπόψη εκτός της αρχικής διχαστικής τάσης) θα αφήσομε σκοτάδι στην ιστορία μας για την 50/χρονη περίοδο;

Το ότι και η Κυβέρνηση Μητσοτάκη, εκτός του ότι κανένα ενδιαφέρον για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εναπομείναντες στην ιδιαίτερη πατρίδα μας, ψεύδεται συνεχώς για το πρόβλημα του επιδόματος στους υπερήλικες και της διαφοροποίησης της σύνταξης αυτών που συνταξιοδοτούνται μετά από 15 (και) χρόνια, δεν είναι πρόβλημα που αφορά την ΟΜΟΝΟΙΑ;
Είναι τόσα πολλά τα προβλήματα που κληρονομήθηκαν στην τωρινή ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, για τα οποία είμαι της άποψης ότι όχι μόνο πρέπει να επανέλθουν προς συζήτηση, εννοείται έξω από καταλογίσεις ευθυνών για τα περασμένα, αλλά μαζί με πρώην ηγετικά στελέχη της οργάνωσης, με την τοπική ηγεσία του Κόμματος ΜΕΓΑ, η οποία εκλέγει και τους Δημάρχους, με εκπροσώπους της τοπικής αυτοδιοίκησης και δικούς μας εκπροσώπους στα άλλα κόμματα, ώστε να χαρτογραφηθούν και να διεκδικηθούν.

Άποψή μου είναι ότι όπως άσφαιρες και μη υπολογίσιμες οι τουφεκιές στον αέρα, περί διαμαρτυριών και αιτημάτων προς την αλβανική κυβέρνηση, και οι καλλιτεχνικές πινελιές προς την 31/χρονη πορεία της οργάνωσης και προς την Ελλάδα μας είναι ανεδαφικές. Εκτός του ότι για την 31/χρονη πορεία (και εν συνεχεία) της οργάνωσης, πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και τα όσα κατά καιρούς αναφέρονται από κυριότερα πρώην ηγετικά στελέχη της οργάνωσης, όπως τον Α. Ζαρμπαλά π.χ, συνεχώς από τους Π. Μπάρκα και Β. Παπαχρήστο, τα σχόλια των οποίων ρίχνουν άπλετο φως για την περίοδο στην οποία ηγήθηκαν της οργάνωσης. Αυτό που αναφέρει ο Π. Μπάρκας π.χ. στον τρίτο τόμο του ιστορικού του βιβλίου «Τα ταξίδια της Φηγού» για την αλλοίωση του ελληνικού χαρακτήρα των περιοχών μας, κατά την περίοδο της μεταπολίτευσης, αυτό που αναφέρει ο Β. Παπαχρήστος στην εφημερίδα «Η φωνή των Ελλήνων» για το πως ιδρύθηκε η οργάνωση ή αυτό που αναφέρει στην ανάρτησή του στο apenadiblogspot…στις 4/9/2020, για το τι ξεστόμιζαν Έλληνες πολιτικοί περί της καταγωγής μας και που έπρεπε να μας μετακόμιζαν (μάλλον να μας εξόριζαν) όταν πρωτοήρθαμε στην Ελλάδα, για να μη είχαν προβλήματα με τους Αλβανούς, επισκιάζουν αφάνταστα το πώς θα γραφεί και το ιστορικό για την πορεία της οργάνωσης.

Τελειώνοντας επισημαίνω ότι έστω και αυτά τα ολίγα, στα οποία αναφέρομαι, αρκούν για να λάβει υπόψη της η ΟΜΟΝΟΙΑ τον ρόλο που έχει αναλάβει ως οργάνωση του ενιαίου των Ελλήνων, μαζί με εκπροσώπους των φορέων που ανέφερα, χρειάζεται να σκύψουν και να χαρτογραφήσουν τα πάντα, για το τι δικαιούται, οπότε και θα διεκδικήσει από την Αλβανία και από την Ελλάδα, ώστε η Κοινότητά μας να επιβιώσει στα πάτρια εδάφη με τα ίδια δικαιώματα, ως κυρίαρχος παράγοντας και όχι ως όμηρος για την διατήρηση των καλών σχέσεων μεταξύ των δυο γειτόνων λαών. Επισημαίνω επίσης ότι δικαιούμαι να σχολιάσω και να εκφράσω την άποψή μου, γεγονός που το έπραττα συνέχεια και με επαφές στην πόλη των Α. Σαράντα και στις τοπικές εφημερίδες που δημοσιογραφούσα ως ανεξάρτητος.

Τηλέμαχος Λαχανάς 

Διαβάστε ακόμη:

Σχόλια