Ο εξοστρακισμός του Ντούλε από τα δρώμενα του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού και οι λόγοι που δεν δρομολογούνται εξελίξεις
Γράφει ο Παναγιώτης Μπάρκας
Να σημειωθεί εδώ ότι η μάχη αυτή κατά του Ντούλε, της κλίκας και των κύκλων που εκπροσωπούσε, ή που τον κρατούσαν στην πολιτική, ήταν με βαρύτατες εθνικές επιπτώσεις. Οδήγησε στη διάσπαση, στο μεταξύ μας κυνήγι μαγισσών, στην αποβολή των αξιών, πολιτιστικών και παραδοσιακών, στη συντριβή της εθνικής μνήμης, της συλλογικότητας και της εθνικής ευθύνης, στην καλλιέργεια της οξύτατης κοινοτικής εσωστρέφειας, στην απώλεια εθνικών κεκτημένων, ιστορικών και του παρόντος, στην απογύμνωση του Ελληνισμού από τα περιουσιακά στοιχεία, στον στραγγαλισμό της δημοκρατίας, στη φτώχεια και τον ξεριζωμό από τον τόπο μας, στη φθίνουσα πορεία της παιδείας στη μητρική γλώσσα, στην απώλεια γενικώς της εθνικής υπόστασης και αξιοπρέπειας.
Όλα αυτά και πολλά άλλα μαρτυρούν ότι οι παράγοντες που έφεραν στην εξουσία και συντηρούσαν πολιτικά τον Ντούλε, (από μόνος του δεν μπορούσε να σταθεί στο πόδι ούτε ένα χρόνο) δεν είχαν στόχο την εξυπηρέτηση εθνικών στόχων υπέρ του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού, αλλά απόβλεπαν σε άλλα, πάντα όμως στο όνομα του ελληνισμού.
Ο ΕΞΟΣΤΡΑΚΙΣΜΟΣ ΝΤΟΥΛΕ
Μια άποψη λέει ότι το τέλος του Ντούλε ήταν συνέπεια του σκληρού αγώνα εναντίον του του ίδιου του Βορειοηπειρωτικού Ελληνισμού. (Ένας αγώνας που κατά βάθος τροφοδότησε επιπλέον τους στόχους του εθνικού μας αφανισμού από τους απέναντι)
Υπάρχει μια κρίση που λέει ότι πρόκειται για ένα λογικό τέλος του Ντούλε που ακολούθησε το οριστικό τέλος του Β. Ελληνισμού με ηγέτη τον ίδιο και ευθύνες επίσης του ίδιου, ή που του χρεώνουν τώρα άλλοι.
Δεν αποκλείονται, αλλά η παραπάνω διπλή πραγματικότητα εναντίον του και σε βάρος του ήταν χειροπιαστή από πολλά χρόνια πριν χωρίς εκείνος να δείξει ότι λάμβανε το μήνυμα…. Απεναντίας γινότανε περισσότερο αυταρχικός.
Συνεπώς, ο εξοστρακισμός Ντούλε ήρθε τώρα περισσότερο για να καλυφθούν οι εθνικές ευθύνες σε βάρος του ΒΗ Ελληνισμού των όσων ήθελαν τον Ντούλε ηγέτη.
Η τελική φάση ήρθε ή η αυλαία έπεσε για το Ντούλε στις βουλευτικές εκλογές της 25ης Απριλίου 2021.
Οι παράγοντες «ελληνικών» συμφερόντων είχαν καταφέρει «να πείσουν» το εθνικό κέντρο για την ανάγκη ώστε με πρότυπο τις ελληνικές κοινότητες του απόδημου Ελληνισμού παντού στον κόσμο να καλλιεργούσαν και στην Αλβανική πραγματικότητα μια ελληνική και φιλελληνική κοινότητα, στα μεγάλα αλβανικά κέντρα, την πρωτεύουσα, ξεπερνώντας τον γηγενή Ελληνισμό και εγκαταλείποντας τον εντελώς. Για το σκοπό αυτό επένδυσαν στις περιοχές αυτές για πολλά χρόνια και πάρα πολλά χρήματα σε εκπαιδευτικά, θρησκευτικά, χρηματοπιστωτικά, πολιτιστικά, υγειονομικά ιδρύματα και επιχειρήσεις. (Αλλά μονίμως στο όνομα του Ελληνισμού της Αλβανίας. Ακριβώς εδώ μπαίνει το όνομα και ο ρόλος του Ντούλε). Έπρεπε όμως να δοκιμάζονταν τα αποτελέσματα αυτής της τεράστιας επιχείρησης «Ελληνισμού» . Δλδ, να δοκιμάζονταν στην πράξη τα «ελληνικά κοινοτικά» μεγέθη της. Πόσοι ελληνικοί ψήφοι είχαν καλλιεργηθεί;! Δηλώνονταν με βεβαιότητά ότι ο μικρότερος αριθμός ήταν οι 10 χιλιάδες. Άρα πίστευαν ότι ήταν μια καλή ευκαιρία και για την πολιτική επικύρωση του παράγοντα Ντούλε. Διότι εκείνος ενώ δεν έπαιρνε χίλιους ψήφους Ελλήνων μειονοτικών στην περιοχή ακραιφνών Βορειοηπειρωτών, θα έπαιρνε 10 χιλιάδες στα Τίρανα. Του έφτιαξαν γι΄αυτό και ένα ασφαλές μαξιλάρι, αυτό της υποψηφιότητας με το Δημοκρατικό Κόμμα, το αναμενόμενο για την άνοδο στην εξουσία.
Πήρε όμως μόλις 800 ψήφους. Καμιά δικαιολογία για την στυγνή αποτυχία των παραγόντων που είχαν αναλάβει χρέη εθνικής εξωτερικής πολιτικής στην Αλβανία. Όμως έπρεπε να απαλλάσσονταν των ευθυνών… Και έτσι λοιπόν τα χρέωσαν όλα στο Ντούλε, τον οποίο αποκεφάλισαν πολιτικά μαλακά, χωρίς θορύβους. Όχι όμως χωρίς κραδασμούς στο μέτωπο των παραγόντων που ανάπτυσσαν δικά τους συμφέροντα στο όνομα των εθνικών.
ΔΕΝ ΔΡΟΜΟΛΟΓΟΥΝΤΑΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ
Ο Ντούλες δεν μπορεί. Στην περίπτωση αυτή είναι όντως εξοστρακισμένος. Δεν μπορεί διότι, ενώ έχαιρε πολιτική εξουσία δωρισμένη από τους άλλους, συνήθως από Τίρανα με υπόδειξη της Αθήνας (ποτέ δεν μπόρεσε να κερδίσει μόνος του έστω και μια πολιτική μάχη), έκρινε δίκαιο και επιβεβλημένο να ασκούσε την δωρισμένη εξουσία με οξύτητα και βαρβαρότητα εναντίον ομοεθνών πολιτικών αντιπάλων. Προσπαθούσε να αντισταθμίσει το σύμπλεγμα κατωτερότητας με το γνωστό τρόπο των δικτατόρων, την εξαφάνιση των αντιπάλων για την επικυριαρχία τους. Μέχρι που έμεινε μόνος με κάτι άχρηστους. Οπότε, η διάσπαση, οι πολλοί αντίπαλοι, το άδειο μαντρί του, δεν του επιτρέπουν να αναλάβει πρωτοβουλίες. (Ο Ντούλες το διασκεδάζει με τους ολίγους που του έμειναν τριγύρω, διότι συνεχίζουν να σκέφτονται, ποιος και πώς θα γίνει δήμαρχος και θα αναλάβει πόστα για να βγάλει χρήματα). Το συγκεκριμένο κλίμα εμποδίζει το Ντούλε να αναλάβει δράση, να βρει συμμάχους και όταν γνωρίζει ότι τον προωθούμενο υποψήφιο (ανεπιθύμητο πλέον γι΄αυτόν) στο τιμόνι της ΟΜΟΝΟΙΑΣ δεν τον θέλει κανείς μεταξύ των Ελλήνων. (Περίεργα αρχίζουν και του χτυπούν καλοπροαίρετα την πλάτη οι Αλβανοί!!!)
Από την άλλη γνωρίζει ότι πρέπει να περιμένει. Πιστεύει στο ρητό ότι «ο Ντούλες είναι κακό παιδί αλλά δεν υπάρχει άλλος» δλδ ότι όντως είναι αναντικατάστατος.
Πρέπει να περιμένει διότι η σύγκρουση, ή οι κραδασμοί που προέκυψαν μετά την ήττα των γνωστών κύκλων που επένδυσαν πολλά λεφτά και χρόνο «για την καλλιέργεια ελληνικών συμφερόντων» στην Πρωτεύουσα (που τη χρέωσαν στο Ντούλε) μπορεί να τον επαναφέρει στα πράγματα.
Να περιμένει διότι τον μνηστήρα στην ηγεσία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, η οποία αποτελεί το «στέμμα» Ελληνισμού του Ντούλε (κάποτε «συναγωνιστής» του) τον προωθεί μόνο ένα μέρος των κέντρων που υποστήριζαν κάποτε και τον ίδιο. Υπάρχει ένα σημαντικό κομμάτι, γνωστό για την θωράκισή του, που στηρίζει σθεναρά τον Ντούλε. Γνωρίζει ότι οι υποστηρικτές του είναι ενσυνείδητοι πως «ο συναγωνιστής του», σε περίπτωση που αναλάβει τα ινία της ΟΜΟΝΟΙΑΣ, θα τους ρίξει με αποτέλεσμα να κινδυνέψουν άμεσα οι τόσοι κόποι «λαμπρού έργου» .
Να περιμένει διότι ο προωθούμενος διάδοχός του επικεφαλής στην ΟΜΟΝΟΙΑ, δεν λέει τίποτε. Είναι χαμηλού επιπέδου, με έλλειμα πολιτικού λόγου, ημιμαθής στα εθνικά, με …. αμφιλεγόμενο μέχρι ύποπτο το παρελθόν του, τον ρόλο του στο περιουσιακό της Ε.Ε. Μειονότητας, ειδικά στην περίπτωση της Χιμάρας και στο νόμο 20/20 που βάζει ταφόπετρα στο περιουσιακό κλπ.
Γενικώς ο Ντούλες θα περιμένει διότι στα κέντρα αποφάσεων από τις δύο πλευρές των συνόρων αναμένονται εξελίξεις.
ΚΑΙ Η ΑΔΡΑΝΕΙΑ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ;!............
Αλλά ούτε οι άλλοι «πολιτικοί παράγοντες» στο χώρο μας δεν θέλουν να δρομολογήσουν εξελίξεις, όταν οι στιγμές εγγυούνται επιτυχία. Επιβεβαιώνεται από την μία ότι δεν έχουν ένα πολιτικό εθνικό όραμα. Δεν είναι ανεξάρτητοι και περιμένουν στη γωνία για να αποτελέσουν κομμάτι των πολιτικών συγκυριών σε Ελλάδα και Αλβανία Από την άλλη τους βολεύει η σήψη. Άρα, δεν νοιάζονται για την εθνική υπόθεση, αλλά για το πώς θα βολευτούν. Και η σήψη προσφέρεται για τη βόλεψή τους. Η όλη κατάσταση θυμίζει τους Βάρβαρους του Καβάφη με τη διαφορά ότι οι βάρβαροι σε μας έχουν φθάσει. Είναι αναμεσά μας και εμείς τους επιτρέπομε να βάλουν τη δική τους τάξη, τους δικούς τους κανόνες παιχνιδιού, τα δικά τους έθιμα, γλώσσα…. Αρκεί να επιτρέπουν τους δικούς μας «εκπροσώπους» να βολεύονται όσο δεν θα τους μποδίζουν να ασκούν τη δική τους εξουσία!
14 Ιουλίου 2022
Σχετικές Δημοσιεύσεις
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών