Πάει καιρός που έχω να σου γράψω και ελπίζω να είσαι καλά. Το θέμα που σου γράφω ξέρω ότι πνίγει εμένα και πολύ κόσμο, γι’ αυτό και είπα να γράψω τις σκέψεις μου για την απάλευτη κατάσταση των τελευταίων ημερών.
Ξέρω ότι η καλύτερη ανθρώπινη δεξιότητα είναι να καταστρέφει το πλανήτη με κάθε τρόπο αλλά όταν η παιδική σεξoυαλική κακοποίηση και ο παιδoβιασμός κυριολεκτικά σκοτώνει το μέλλον. Αφαιρεί το δικαίωμα των παιδιών να μεγαλώνουν χωρίς εσωτερικά τραύματα, θυμό και ντροπή. Έτσι, καταδικάζονται οι ψυχές τους να βασανίζονται σε μια ελώδη κοινωνία που αναδύει μια απίστευτη δυσοσμία.
Στο έλος κατοικούν διάφοροι τύποι ανθρωπόμορφων όντων. Αυτοί που γουστάρουν να το διαιωνίζουν άρα δε σταματούν να λυμαίνονται τη γη και αυτοί που ασπάζονται το μανταλάκι στη μύτη και το μαντήλι στα μάτια που επιλέγουν να μη μυρίζουν και μη βλέπουν το βόθρο.
Οι πρώτοι είναι οι παιδoβιαστές/μαστροποί και κάθε λογής κατακάθια και οι δεύτεροι είναι αυλικοί, βοηθοί και κάθε είδους εξυπηρετώντες και εξυπηρετούμενοι από το έλος.
Άρα, σε αυτό το έλος δεν έχει σημασία τι έχεις κάνει αλλά ποιους ξέρεις, ποιους μπορείς να χρησιμοποιήσεις για να σώσεις το τομάρι σου αλλά και στους πόσους βαθμούς μπορούν δημοσιογράφοι, πολιτικοί και δικαστικοί να ξεπλύνουν τη βρώμα σου για να σώσουν άλλους τύπους και τύπισσες πιο ψηλά στην τροφική αλυσίδα που πρέπει να προστατευτούν με κάθε κόστος. Για να είμαι ξεκάθαρη, το όλο κύκλωμα δεν πιστεύω ότι είναι πολιτικό ή κομματικό άρα τα λογύδρια προς υπεράσπιση κομματικών πεποιθήσεων είναι περιττά.
Βέβαια, υπάρχουν και άλλες δύο κατηγορίες. Οι αδιάφοροι, αυτοί που δεν θέλουν να ξέρουν και δεν ενδιαφέρονται να βοηθήσουν άρα το έλος δεν τους αφορά άσχετα αν κολυμπούν και αυτοί μέσα του.
Θα εισάγω εδώ και τους αφελείς, κατηγορία που μια φίλη μου μου θύμισε ότι υπάρχουν, αν και προσωπικά δυσπιστώ για την ύπαρξή τους. Βέβαια, οι συγκεκριμένοι άνθρωποι οφείλουν να ξυπνήσουν γιατί μόνο ρόδινη δεν είναι η πραγματικότητα που ζούμε…
Λογικά, η λύση είναι ο βαθύς καθαρισμός της κοινωνίας όχι στην Ελλάδα αλλά παγκοσμίως αλλά πώς καθαρίζεις τέτοιο βούρκο;
Ίσως, ένα βήμα εμπρός να είναι η αλλαγή των αδιάφορων και οι αφελών. Θα υπήρχε τότε μια κάποια ελπίδα; Να ξεσηκωνόταν ένα κύμα αγανάκτησης και να έπνιγε αυτούς που απολαμβάνουν το έλος; Βέβαια, ίσως και να μην μάθουμε ποτέ αν δεν αρχίσουμε να έχουμε τα μάτια μας ανοιχτά στο περίγυρο μας, στη γειτονιά μας και στη πόλη μας.
Η ατάκα “Τα παιδιά είναι το μέλλον” ακούγεται σαν κακόγουστο αστείο.
Για ποιο μέλλον μιλάμε;
Σίγουρα όχι για την ευκαιρία των παιδιών σε μια καλύτερη ζωή από τη δική μας. Παιδιά παραμελούνται, κακοποιούνται, βιάζονται σωματικά και ψυχικά, πωλούνται, αγοράζονται, δολοφονούνται πίσω από κλειστές πόρτες και η λίστα δεν έχει τελειωμό… Από γονείς, παππούδες, θείους, δασκάλους, οικογενειακούς φίλους, γείτονες, ιερείς, ψιλικατζήδες, ταχυδρόμους, προπονητές μπάσκετ, πολιτικούς…
Τι κοινό έχουν όλοι αυτοί;
Είναι επιφανείς άνδρες και αξιόλογες γυναίκες, πολίτες υπεράνω υποψίας και πολίτες Α’ διαλογής που ξαφνικά γίνονται ανθρωπόμορφα τέρατα. Πριν την αποκάλυψη, όλοι είναι ηθικοί, καλοί, φιλήσυχοι, κοινωνικοί και φουλ ενσωματωμένοι σε κάθε κομμάτι της κοινωνικής μας ζωής. Η κοινωνία σοκάρεται και οι καθρέφτες στα σπίτια κρύβονται πιο βαθιά στις αποθήκες και στα πατάρια, μήπως και δούμε το είδωλό μας και συνειδητοποιήσουμε την αλήθεια, πετρώσουμε και γίνουμε θρύψαλα.
Α και επίσης παιδoβιαστής δεν γίνεσαι στα 40 και στα 50. Αυτή η διαστροφή σε ακολουθεί σε όλη σου τη ζωή και σε ωθεί να καταστρέφεις ψυχές και μυαλά βουλιάζοντάς τα στο έλος που με τόσο κόπο έχεις χτίσει εσύ και οι όμοιοι. Το κύκλωμα παιδoβιαστών υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει γιατί είτε είσαι παιδoβιαστής σκηνοθέτης, μινιμαρκετίστας, δάσκαλος ή ιερέας που θα φας τη τρομερή ποινή των 5-10 χρόνων φυλακή, πάντα υπάρχουν τόσοι άλλοι να πάρουν τη θέση σου. Για την ακρίβεια, στη παρούσα υπόθεση, υπάρχουν τουλάχιστον άλλα 213 τέρατα που περίμεναν στωικά τη σειρά τους και σιγά μην τους μάθουμε ποτέ.
Άρα για ποιες προοπτικές μιλάμε;
Κανείς δεν ενδιαφέρεται για το μέλλον γιατί κανείς δεν ενδιαφέρεται να σώσει και να βοηθήσει ουσιαστικά τις επόμενες γενιές.
Οι απόγονοι που μετράνε είναι αυτοί των πλουσίων και των δυνατών, των χωμένων και των νομίμως παρανόμων. Όχι των μικρομεσαίων, φτωχών ανθρώπων όπως και των μειονοτήτων.
Τέλος, φυσικά, υπάρχουν και αυτοί που νοιάζονται και πονούν για το έλος που ζουν και προσπαθούν να το καθαρίσουν και να βοηθήσουν τα παιδιά (shoutout στο Χαμόγελο του Παιδιού) αλλά όταν το έλος είναι τόσο εδραιωμένο, τι μπορεί να κάνει κάποιος, πέραν από το να απελπίζεται;
Δυστυχώς δεν έχω απάντηση σε αυτό, Πιτσιρίκο και οι παιδικές χαρές συνεχίζουν να αδειάζουν…
Με αγάπη,
Ειρήνη εν Αθήναις
(Αγαπητή Ειρήνη, ούτε εγώ έχω απάντηση σε όλα αυτά. Εντάξει, μπορώ να καταλάβω πως ζούμε σε κοινωνίες που η προσωπική ευχαρίστηση έχει κυριαρχήσει, οπότε οι άλλοι άνθρωποι και οι ψυχές τους δεν μετράνε για πολλούς ανθρώπους. Σελφοκοινωνία. Επίσης, καταλαβαίνω πως η συζήτηση για τα θέματα που εμφανίζονται γίνεται αποσπασματικά, εφήμερα και, κυρίως, υστερικά. Κραυγές και ουρλιαχτά παντού. Οι ψύχραιμες φωνές των ψυχολόγων και των κοινωνιολόγων -των ειδικών για αυτά τα θέματα, δηλαδή- δεν ακούγονται ή πνίγονται μέσα στον θόρυβο. Επίσης, νομίζω πως είμαστε υποκριτές. Γιατί τα παιδιά να είναι το μέλλον; Αφού τα παιδιά δεν αποφασίζουν για τίποτε από αυτά που ζουν. Τα παιδιά, όπως κι εμείς όταν ήμασταν παιδιά, ζουν με τους κανόνες και τις επιθυμίες μιας κοινωνίας την οποία άλλοι έχουν δημιουργήσει. Όσο για τα παιδιά, τα παιδιά είναι αδύναμα, δεν είναι “αθώα”. Δεν τους επιτρέπουμε την αθωότητα στον υλιστικό και άπληστο κόσμο που έχουμε δημιουργήσει. Ακούς 11χρονα να μιλάνε μεταξύ τους και σε πιάνει τρόμος με αυτά που λένε και δεν είναι καθόλου …παιδικά. Όταν μια κοινωνία αποθεώνει το χρήμα και την εξωτερική εμφάνιση, και χλευάζει την όποια πνευματικότητα, πώς να είναι τα παιδιά; Αγγελούδια; Έγραψα πριν από μερικά χρόνια πως “Οι Έλληνες βλέπουν τα παιδιά τους και τρομάζουν”. Κοιτάζοντας την αμερικάνικη κοινωνία που “προηγείται”, ξέρουμε πολύ καλά και το τι θα δούμε στην ελληνική κοινωνία τα επόμενα χρόνια. Ας κάνει ο καθένας ό,τι καλύτερο μπορεί και καλή τύχη. Εγώ προσπαθώ να μένω μακριά από τους πολλούς ανθρώπους και την πολλή συνάφεια του κόσμου, και να επικεντρώνω την προσοχή μου σε όμορφους ανθρώπους και όμορφα πράγματα. Έχουν κι όλοι τα νεύρα τους αυτές τις μέρες. Να είσαι καλά. Την αγάπη μου.)
Σχετικές Δημοσιεύσεις
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
Τα σχόλια απηχούν αποκλειστικά τις απόψεις των αναγνωστών